De Beringstraat is een smalle doorgang tussen Alaska en Rusland die de Stille Oceaan met de oceaan rond de Noordpool verbindt. Hier komen veel walvissen en schepen voor: ook steeds meer subarctische walvissen weten hun weg naar dit gebied te vinden door het smeltende ijs. Met geluidsapparatuur werden migratieroutes geregistreerd.
Met onderwatermicrofoons werden walvissen gevolgd aan de hand van hun geluid, waardoor duidelijk is geworden hoe zij migreren. Uit de opnamen blijkt dat veel arctische walvissoorten als beloega’s en Groenlandse walvissen migreren naar de Beringstraat om daar de winter door te brengen. Ook subarctische soorten als bultruggen, orka’s en vinvissen komen er steeds meer voor op hun weg naar de Tsjoektsjenzee. Deze wateren zijn recent ijsvrij geworden door de klimaatverandering en bieden een rijk buffet voor de walvissen.
Kate Stafford nam geluiden op in de zomers en vroege winters van 2009 tot 2012 als onderdeel van een Amerikaans-Russisch wetenschappelijk onderzoek. Hieruit blijkt dat de walvissoorten verbreidden hun leefgebied uitbreiden: ze profiteren van het nieuwe ijsvrije foerageergebied.
‘Het is niet bijzonder verrassend voor degenen die in het Arctisch gebied werken. De Poolzee verandert. We zien en horen steeds vaker steeds meer soorten, noordelijker dan voorheen. Dat is een trend die zal doorzetten.’
De consequenties van het uitbreiden van het leefgebied van deze walvissen naar de poolwateren is nog onbekend. Hoe de competitie voor voedsel, leefgebied en geluidsruimte (bultruggen communiceren bijvoorbeeld op dezelfde frequentie als Groenlandse walvissen) zich zal ontwikkelen moeten we afwachten.
Deze smalle doorgang is, vooral in de zomer, ook een plaats voor veel scheepsverkeer wat een extra groot risico meebrengt voor aanvaringen met walvissen en geluidsvervuiling.
Bron ©PiepVandaag.nl Nynke van Dijk
