Lonneke Engel: Het leed van koetspaarden in New York City 

New York City is een mooie en inspirerende stad, die bij iedereen tot de verbeelding spreekt. Ik mag zelf van geluk spreken dat ik hier al 15 jaar woon, midden in deze gezellige drukte. De stad evolueert elke dag en samen met 8,5 miljoen mensen en 1.1 miljoen katten en honden wordt de stad in mijn ogen steeds beter. De volgende stap in deze evolutie heeft zich alweer aangediend. Een grote groep New Yorkers wil het gebruik van koetspaarden, die al eeuwen aanwezig zijn in de stad, een halt toe roepen. Je kent ze wel uit de feel-goodfilms, de romantische koetsen met opgedirkte paarden die zich door Central Park verplaatsen. Een bezoek aan New York is vaak niet compleet zonder een ritje door Central Park in een koets met paard.

De groep New Yorkers die deze drastische verandering willen, zien de koetspaarden graag verdwijnen uit de stad. Zij vinden het gevaarlijk voor mens en dier, leed voor de paarden en niet meer van deze tijd. Deze groep mensen heeft zich verenigd in NYCLASS en BanHDC. Vooralsnog lopen de paarden nog elke dag in weer en wind met toeristen door Central Park. Alle misstanden die hier uit voort komen worden netjes bijgehouden door NYCLASS en BanHDC. Zij brengen deze ook bij het publiek onder de aandacht.

Burgemeester DeBlasio van New York City heeft bij de vorige verkiezingen laten weten dat, wanneer hij verkozen zou worden, de koetspaarden met pensioen gaan. Het zou ook volgens hem niet meer van deze tijd zijn. De NYCLASS heeft zelfs een vervanging voorgesteld: een leuke milieuvriendelijke elektrische oldtimer. Deze auto heeft ook tegenstanders. Volgens hen is dit voertuig in theorie gevaarlijker, omdat het een motorvoertuig is die mensen omver kan rijden. Een ander argument van de tegenstanders – waaronder natuurlijk ook de koetsiers zelf – is dat ze menen dat de paardenkoetsen een traditie zijn en dat het daarom maar zo moet blijven.

Je vraagt je nu vast af: hoe is het leven van een koetspaard in New York City? En waarom moeten ze weg van veel mensen?

Ook al lopen ze in Central Park, de koetspaarden wonen niet in Central Park. Ze wonen zelfs een eind weg van het park en moeten elke dag door het drukke, gevaarlijke verkeer naar huis en staan uren in files tussen toeterende auto’s. Ze ademen ook de uitlaatgassen in van al dit verkeer. De plek waar ze heel regelmatig toeristen ophalen? Times Square. De drukste plek van de stad.

De paarden wonen allemaal in een klein gebied met een paar gebouwen langs de snelweg bij de Westside van Manhattan. Sommige gebouwen lijken gewoon op woonhuizen en zijn niet geschikt om paarden in te huisvesten. Zelf heb ik deze stalcomplexen ook van dichtbij gezien. De stallen zijn niet zoals men in Nederland stallen kent. Vaak zijn ze op de tweede verdieping of hoger en het paard moet een soort trap beklimmen naar boven. De paarden kunnen ook niet even lekker de benen strekken in een wei of een paddock, want die zijn er niet. Hun leven bestaat uit of staan in een krappe stal, of werken. Ze schijnen wel 1 x in het jaar vakantie krijgen, maar of dat genoeg is?

De paarden werken (bijna) elke dag, in weer en wind. Veel koetsiers lappen de regels aan hun laars. Ze rijden illegaal in extreem weer, of werken teveel uren. Er zijn wel eens koetsiers betrapt die hun paard 18 uur achter elkaar lieten werken. En in tijden van extreem slecht weer, is het al zelfs zo geweest dat de paarden meer dan een week niet uit de stallen kwamen, omdat er niets is om ze veilig van het natuurgeweld even hun benen te laten strekken. Dat is niet bevorderlijk voor de gezondheid van de paarden.

Als de paarden niet meer bruikbaar zijn, verdwijnen ze vaak in een vaag circuit en worden ze vaak geslacht. Terwijl ze eigenlijk een mooi pensioen verdienen voor al hun harde werken. Zo zijn er al honderden paarden de afgelopen jaren ‘verdwenen’. Er wordt ook veel fraude gepleegd. Zo was er recentelijk een verhaal in het nieuws over een 22-jarig paard met astma, genaamd Caesar, die volgens het verhaal gedwongen werd te werken en van wie de eigenaar deed alsof het een 12-jarig gezond paard was. Of een ander paard wat niet fit was en toen tijdens het werk dood neerviel. Of Oreo, die nog te jong was, van iets schrok en er vandoor ging met koets en al. Ikzelf heb ook regelmatig gevaarlijke situaties gezien tussen een koetsen en auto’s. Afgelopen Oktober was er zelfs nog een paard ontsnapt bij de stallen en werd gefilmd, terwijl hij aan het draven was tussen het drukke verkeer door. Gelukkig is het desbetreffende paard op tijd gevangen door de New York Police en is niemand gewond geraakt.

Natuurlijk zijn er ook koetsiers die best wel lief zijn voor hun paard. Het is natuurlijk ook hun inkomen. Maar de omstandigheden waarin de paarden elke dag moeten leven zijn het in mijn ogen niet waard om deze traditie voort te zetten. Sommigen hebben in hun ogen de oplossing al klaar: laat de paarden gewoon doorwerken en in Central Park wonen! Maar dat is niet zo makkelijk; Er zijn namelijk ruim 220(!) koetspaarden in NYC op dit moment, die daar dan allemaal moeten wonen en weidegang moeten krijgen zodat ze een humaan leven kunnen leiden. Central Park is een beschermd park en ik denk niet dat ze zoveel hectares grond willen opgeven voor alle paarden. De paardenstallen in Central Park plaatsen lost ook niet de problemen van overwerken en fraude op.

Dat er nog maar 25 grote ongelukken zijn gebeurd in 5 jaar wil zeggen dat de paarden echt een goedaardig karakter hebben en het vaak goed is afgelopen. Elk ongeluk is er een teveel. De paarden verdienen beter. In 2010 zijn er al veel wetten doorgevoerd om het leven voor de paarden iets beter te maken, maar dit is niet genoeg in mijn ogen. NYCLASS, BanHDC hebben al opvangadressen voor alle paarden voor de rest van hun leven. De koetsiers verliezen hun banen niet, want zij kunnen dus met de elektrische auto op pad. Er is al een oplossing voor alle mogelijke problemen die zouden kunnen ontstaan bij afschaffing van paardenkoetsen in de stad. Nu nog even wachten tot Burgemeester DeBlasio zijn belofte waar maakt…

Bekijk hieronder een reportage over de koetspaarden van New York City:

Lonneke Engel ©PiepVandaag.nl