Kippen die op de kop liggen en niet meer overeind kunnen komen, vertrapt worden, met hun vleugels vast komen te zitten tussen de openingen van kratten waarin ze zitten en kippen die waarvan hun kopje geplet wordt tussen diezelfde openingen. Een gruwelijk dood. Het is wat ik twaalf jaar geleden zag toen ik voor het eerst pluimveetransporten controleerde op de Europese snelwegen. Dat is lang geleden, zul je denken. Er is vast veel veranderd…
In de twaalf jaar dat ik dit werk doe is er veel veranderd als het gaat om transport van koeien, varkens en schapen, vooral door de aanpassingen in de EU-wetgeving. Vrachtwagens zijn nu beter toegerust. Daken moeten geïsoleerd zijn zodat het minder heet wordt en automatische ventilatoren zorgen ervoor dat de ammonia-gehaltes minder hoog zijn. Ook zijn er toegangsdeuren in de zijkanten van de vrachtwagens, zodat dieren voer, water en medische hulp kunnen krijgen. Er is bovendien minder risico dat de poten van de dieren vast kunnen komen te zitten bij het laden, vooral bij de nieuwste vrachtwagens.
De verbeteringen die ik hierboven noem gelden niet voor alle landbouwdieren. Voor kippen is er bijna niets veranderd. De kratten en containers van twaalf jaar geleden worden nog steeds gebruikt. Bij één van de kippenslachterijen die Eyes on Animals-inspecteurs afgelopen zomer bezochten gaf de directeur zelfs toe dat hij al twintig jaar lang dezelfde kratten gebruikt. Je kunt je voorstellen hoe beschadigd en kapot zulke oude en veelgebruikte kratten zijn. En hoeveel kippen daardoor klem komen te zitten, gewond raken en zelfs dood gaan tijdens transport.
Het zijn geen uitzonderingen, de kippen die zo’n vreselijke dood sterven in de vrachtwagen. Het gaat om 1 tot 2 procent. Die cijfers zullen hard aangekomen zijn bij de pluimveesector, zul je denken. Integendeel. Zelfs veeartsen en officiële inspecteurs vinden dit acceptabel. En dat is nog niet alles. Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat zo’n vijftig procent van de kippen gebroken botten heeft. Bij transporten voor koeien en varkens zou dit alles absoluut ontoelaatbaar zijn. Kippen voelen precies dezelfde pijn wanneer ze worden opgepakt en aan hun vleugels of poten een krat worden ingeschoven als andere landbouwdieren die botbreuken hebben. Waarom wordt dit dan normaal gevonden? Waarom worden gewonde kippen gewoon geladen? Hebben kippen dan geen rechten? Zul je je afvragen? Juist wel!
In de EU 1/2005 verordening staat dat containers zo geladen moeten worden dat ze stabiel staan. Kratten en containers moeten op een manier worden ontworpen waarbij verwondingen en lijden voorkomen wordt en de veiligheid van de dieren gegarandeerd is. Dieren moeten voldoende stahoogte hebben zodat er voldoende ventilatie is. Er moet toegang tot de dieren zijn, zodat ze geïnspecteerd kunnen worden en indien nodig zorg kunnen krijgen. Alleen gezonde dieren mogen vervoerd worden. Wanneer dieren ziek worden of gewond raken tijdens transport moeten ze gescheiden worden van andere dieren en zo spoedig mogelijk eerste hulp krijgen. Indien nodig moet er een noodslachting worden verricht om onnodig lijden te voorkomen. Dat klinkt toch alsof de kippen goed beschermd worden? In theorie wel, maar in praktijk niet.
De Europese wetgeving wordt routinematig geschonden, omdat de economische gevolgen van het oplossen van deze welzijnsproblemen te duur zou zijn. Een kip is economisch gezien immers bijna niks waard en als er geïnvesteerd zou worden om hun welzijn te beschermen, zou dit nog meer het geval zijn.
Eyes on Animals inspecteurs vinden de situatie met de kippen wel onacceptabel en zijn de afgelopen jaren veelvuldig de snelwegen opgegaan om vrachtwagens te controleren die vleeskuikens en leghennen vervoeren voor slacht in Nederland, België en Duitsland. Ook hebben we trainingen gegeven aan de verkeerspolitie in België en samen met hen verschillende pluimveetransporten aangehouden om te controleren of de EU transportwetgeving (EU 1/2005) werd gehandhaafd.
We hebben keer op keer gezien dat kippen niet voldoende ruimte boven hun kop hadden; ze konden niet eens rechtop staan in de containers. Niet alleen kunnen ze hierdoor niet rechtop staan en lopen, ook was de luchtcirculatie hierdoor beperkt. ’s Zomers hebben we kippen gezien die probeerden hun kopjes uit de kratten te steken om frisse lucht te kunnen krijgen. In Frankrijk heb ik honderden kippen zien doodgaan door de hitte en ammonia-concentraties. De foto hieronder laat duidelijk zien dat een staande kip aanzienlijk groter is dan het standaard transportkrat.
Zodra de kip of haan wordt geladen is zij of hij een gevangene in de container. Er is geen toegang tot de dieren tijdens transport, iets dat wel verplicht is volgens de EU 1/2005 wetten.
Volgens de EU-wetgeving is het bij transporten verplicht om toegang te bieden tot de dieren. Dit gebeurt ook bij vrachtwagens voor grotere dieren, die toegangsdeuren hebben aan de zijkanten. Toegang is essentieel om de dieren te kunnen inspecteren en ze te verzorgen, zoals op bovenstaande foto waar een veearts een doodziek kalf behandelt aan boord. Kippen krijgen niet deze behandeling tijdens transport. Kippen die ziek worden of gewond raken tijdens transport moeten urenlang lijden. Pas wanneer ze worden uitgeladen en eindelijk naar het slachthuis gaan, wordt hun lijden gestopt – wanneer ze gedood worden.
In iedere truck die we hebben gecontroleerd zagen we of ernstig gewonde dieren of zieke dieren aan boord. Deze dieren hadden nooit geladen mogen worden.
Eyes on Animals is een niet-radicale dierenrechtenorganisatie; ons doel is dat dierenwelzijnswetten niet bestaan uit lege woorden op papier, maar gebruikt worden om daadwerkelijk de rechten van de dieren te beschermen. We werken succesvol samen met de varkens- en rundertransportindustrie om concrete verbeteringen tot stand te brengen en respect te genereren voor de wetgeving. We worden zelfs ingehuurd om dierenwelzijnsworkshops te geven aan chauffeurs. Bij de pluimvee-industrie werkt het helaas anders. Er is minder interesse om met ons samen te werken. Ik neem aan dat de reden hiervoor is dat individuele kippen weinig economische waarde hebben en er dus weinig oog is voor hun welzijn. Triest genoeg denk ik ook dat er geen band is tussen de mensen die werken in de pluimvee-industrie en de dieren met wie ze werken. Kippen worden per duizenden gehouden.
Toch wordt door wetgevers en wetenschappers geen onderscheid gemaakt tussen landbouwdieren van meer en mindere economische waarde. Kippen voelen net zo veel pijn en emotie en hebben net zo veel behoeften als andere landbouwdieren.
Eyes on Animals presenteert alle bevindingen over kippen aan de EU-Commissie. Afgelopen voorjaar hebben we ons rapport gepresenteerd in Brussel en we zijn nu in gesprek met het Productschap voor Pluimvee en Eieren (PPE). De EU-Commissie heeft toegezegd dat één van hun prioriteiten is dat de EU 1/2005 wetgeving (voor diertransporten) beter wordt nageleefd door de lidstaten. De PPE geeft aan het eens te zijn met een deel van onze kritiek, maar is nog niet bereid verbeteringen door te voeren tenzij dit in Europees verband gebeurt, dit vanwege oneerlijke concurrentie… We blijven hard werken aan dit onderwerp; vergaderingen met belanghebbenden uit de pluimvee-industrie, inspecties van pluimveetransporten, verspreiden van onze rapporten aan autoriteiten en de politie…
Het is hoog tijd dat kippen eindelijk de bescherming krijgen waarop ze volgens de EU 1/2005 wetgeving recht hebben. De pluimveesector moet nu maar eens hun manier van werken aanpassen en gaan investeren in grote verbeteringen. Het is nu tijd voor de kippen!
©PiepVandaag.nl Lesley Moffat, directeur Eyes on Animals
6 Comments
Comments are closed.
Het is ruim 25 jaar geleden dat ik tijdens mijn studietijd in de buurt van Scherpenzeel ging kippenvangen. Bij “blauw licht” want dat ziet de mens wel en de kip niet, zo komt uit onderzoek, vangt men het best; maar ja, in het bijna donker kan het ook, dus bij elke stal van 20.000 kippen begon je in het donker, met het licht van de tractoren die af en aan rijden met kratten (dezelfde!) aan de ene kant en eindigde je 20.000 kippen later aan de andere kant. Uur na uur. Kippen vangen gaat zo: je hurkt (op linie lopend, naast elkaar dus) aan de rand van de volle stal en pakt met een hand 4 of 5 kippen en met de andere hand ook 4 of 5. Dat kan alleen als je per kip per vinger een poot pakt. Bij optillen hoorde ik regelmatig een soort “krok”-geluid. Tijd om te controleren wát er krok zegt, heb je niet want de kratten moeten vol, ik geloof 18 tot 20 per krat. Die worden dan weer door de tracktor afgevoerd.
En zo ga je door tot de stallen leeg zijn: we begonnen om plm 11 uur en stopten plm om 4 – 5 uur.
En dat verdiende volgens mij toen iets van 25 gulden per uur.
Nachtwerk, haastwerk, zwaar werk (meer dan 200 kniebuigingen en ammoniakirritatieplekken in je gezicht enzovoorts enzovoorts). Aan het einde van de stal kijk je achterom en zie je een grote bruinige leegte die net nog geelwit gevuld was, met nog wat restanten: door de tractor en de kratten geplette kippen, dode kippen en een boel omgewoelde kippenstront: het genam me altijd weer de adem.
Blij dat er nu zoveel veranderd is……
En maar reclame blijven maken over hoe goed en lekker het meest gemartelde stukje vlees wel niet is.
Dat er mensen zijn die deze dieren op deze manier willen vervoeren, dan ben je toch een medogenloze ………………..
Wat gruwelijk! Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat dieren die worden opgegeten als dingen worden beschouwd en niet als levende wezens met gevoel. Hier moet echt verandering in komen!
Hoe zit dat eigenlijk met transport van biologische kippen? Vindt dat op dezelfde dieronterende manier plaats?
Daar ben ik ook erg nieuwsgierig naar, daar ik niet veel vlees eet maar heel soms wel biologische kip.
BIO of niet, alle deze dieren eindigen uiteindelijk in slachthuizen. Iemand er bij stil gestaan hoe het daar aan toe gaat? Afgestompte werklui die dat werk moeten doen , denk je heus dat deze mensen er bij stil staan dat het hier om levende wezens gaat? Is er een gedegen controle op het lossen van dieren die de weg naar de slachtbank gaan? Nee natuurlijk niet! Ze moeten er eens camera op plaatsen wat er dag in dag uit gebeurt. Maar zoals altijd met duistere praktijken heerst een hardnekkige taboe op. De consument wil het ook het niet weten, want stel je voor dat je uit gewetenswroeging hun stukje vlees moet laten staan!
Ik vind dat je het mooi hebt verwoord.