Kogel voor 550 damherten op Haringvreter in Zeeland 

De provincie Zeeland heeft een ontwerpbesluit opgesteld om rond de 550 damherten op het eilandje Haringvreter dood te schieten. Er leven nu zo’n 700 dieren en dat aantal moet teruggebracht worden naar 150, onder de noemer populatiebeheer binnen de Wet natuurbescherming. Ook mogen zwervende damherten op Walcheren, Schouwen en Westelijk Zuid-Beveland afgemaakt worden.

Op 8 juli werd in het Provinciaal blad van Zeeland het volgende gepubliceerd:

Gedeputeerde Staten van Zeeland maken bekend dat zij het voornemen hebben het Faunabeheerplan Damhert 2020-2025 gedeeltelijk goed te keuren. Uit dit besluit vloeit tevens het voornemen van GS [Gedeputeerde Staten – red.] voort, om in het kader van artikel 3.10 van de Wet natuurbescherming de volgende ontheffingen te verlenen: voor populatiebeheer op het eiland Haringvreter in het Veerse Meer, voor het gebruik van geluiddempers door beheerders in dienst van terrein beherende organisaties, en voor de verruiming van afschottijden in de gebieden waar een Provinciale vrijstelling geldt voor afschot van zwervende damherten (Walcheren, Schouwen en Westelijk Zuid-Beveland).

Haringvreter is een eiland gelegen in het Veerse Meer. Het eiland dankt zijn naam aan de vele zeehonden die vroeger op het eiland verbleven en door de lokale vissers ‘haringvreters’ genoemd werden. Rond 1984 heeft een particulier een groepje damherten naar het eiland gebracht. Sinds het jaar 2000 neemt het aantal damherten flink toe.
.

Natura 2000

Dierenrechtenorganisaties Fauna4Life en Animal Rights reageren geschokt op het voornemen tot afschot van de damherten en dienen een zienswijze in, hetgeen mogelijk is tot 6 weken na de officiële publicatie. Pauline de Jong van Fauna4Life:

“Het Veerse Meer is als Natura 2000-gebied aangewezen als broedgebied voor de aalscholver, lepelaar en kleine mantelmeeuw en als foerageergebied voor ganzen en steltlopers. Het gebied is niet aangewezen vanwege de aanwezigheid van vlinders, insecten of bepaalde plantensoorten.”

De damherten op het eiland zouden voor overbegrazing zorgen en zo een negatief effect hebben op de lokale biodiversiteit. Dat wordt geconcludeerd door een vergelijking te maken met twee andere gebieden, Schotsman en Goudplaat, waarbij echter achterwege gelaten wordt dat deze gebieden verschillen in beheertype en doelstelling. Op Haringvreter is sprake van zilt- en overstromingsgrasladen en vochtige hooilanden, op Schotsman en Goudplaat is het beheer ingericht op kruiden- en faunarijk grasland.

Als er wordt gekozen voor een ander beheertype dan is het logisch dat er ook andere soorten planten en dieren voorkomen. De eerdergenoemde vergelijking gaat dus mank en daarmee het gehanteerde argument om tot afschot te komen.

Preventieve maatregelen mogelijk op Haringvreter

Het damhert is een beschermde inheemse diersoort. Er kan van deze bescherming worden afgeweken als er bijvoorbeeld sprake is van schade aan flora en fauna én als preventieve maatregelen niet werken. Er is volgens de dierenrechtenorganisaties niet aangetoond dat begrazing van de herten leidt tot de beweerde schade. De organisaties reageren met een alternatieve oplossing:

“Als de provincie objectief en verifieerbaar kan aantonen dat de begrazing van enkele planten of plantgroepen ongewenst is, dan kan zij er bijvoorbeeld voor kiezen om deze planten met rasters te beschermen.”

Er is al vaker aangetoond dat afschot niet werkt, te vergelijken met het doden van ganzen, die altijd weer zullen terugkeren zolang er een overdaad is aan voedsel:

“Afschot is een heilloze weg. Er komt nooit een einde aan. De populatie blijft zich herstellen. Deze dieren zijn hier door ons terecht gekomen. Laten we ze niet veroordelen tot levenslang afschot.”

Bronnen:

• Persbericht Fauna4Life
• Provinciaal blad van Zeeland

©AnimalsToday.nl