De Koerdische dierenarts Sulaiman Tameer zit achter de baanbrekende dierenwelzijnswetgeving, die door het parlement in de Koerdische Autonome Regio in Irak zal worden besproken. Qua dierenwelzijn gelden in Iraaks Koerdistan bijna geen regels. Het is heel gebruikelijk om schapen te zien worden vervoerd met 50 graden achterin een pick-up truck, op weg naar het slachthuis. Ook zijn hondengevechten erg populair in Koerdistan. Tameer heeft jarenlang onvermoeibaar gelobbyd om hier verandering in te brengen. Later dit jaar zal het Koerdische parlement over het wetsvoorstel debatteren en stemmen, wat op zich al een overwinning is.
Tameer verdeelt zijn tijd tussen het behandelen van dieren in zijn dierenartsenpraktijk, in de Koerdische Autonome Regio in het noorden van Irak, met het voeren van campagne voor overheidsmaatregelen inzake hun rechten:
“Dieren zijn mijn leven.”
Als zoon van een boer ontvluchtte Tameer het regime van Saddam Hussein. Hij deed dat op de rug van een ezel, door de bergen naar Turkije. Nadat hij afstudeerde als dierenarts besloot hij iets terug te doen voor de dieren, die hem in zijn ogen hadden gered. In het begin van de jaren ’90 begon hij met zijn werk als dierenarts en ook werd hij lokaal bekend als activist. Hij richtte de Kurdistan Organization for Animal Rights Protection (KOARP) op.
Wetteloosheid
De Koerdische Autonome Regio heeft geen verbod op hondengevechten, geen normen voor slachthuizen en mensen die willen jagen hebben vrij spel. Recente video’s die viral gingen toonden honden die zich dood vochten, een wild zwijn dat tijdens een picknick in de bergen voor de lol werd doodgeschoten en een video van een oude man die een eigenzinnige geit hard trapt.
.
Doorbraak in Koerdische politiek
Gefrustreerd door het gebrek aan actie vanuit de overheid schreef Tameer tien jaar geleden een omvangrijk wetsontwerp om de tekortkomingen in dierenbescherming aan te pakken. Ondanks een jarenlange lobby in Koerdistan en Irak kreeg het wetsontwerp geen steun van politici. Dat veranderde echter toen Tameer bijval kreeg van een aantal dierminnende ministers. Zij hebben het voor elkaar gekregen dat de wet in behandeling wordt genomen door het ministerie van Justitie en het Koerdische Parlement, dat er later dit jaar over zal debatteren en stemmen.
Als de dierenrechtenwet wordt aangenomen, dan geldt deze lokaal op Koerdisch grondgebied. Tameer zet zich in om soortgelijke wetgeving erdoor te krijgen voor geheel Irak.
Dierenmishandeling is een zonde
Het wetsvoorstel is gebaseerd op de islam, op soortgelijke wetgeving in de regio en Europa en op de vijf vrijheden geformuleerd in het Verenigd Koninkrijk met betrekking tot dierenwelzijn: bescherming tegen honger en dorst; ongemak; pijn, verwondingen of ziekte; de vrijheid om natuurlijk gedrag te vertonen, en vrij zijn van angst en leed. Volgens Tameer zouden deze vrijheden moeten gelden voor alle dieren: huisdieren, zwerfdieren en landbouwdieren. Hij benadrukt dat dierenmishandeling in zijn religie ‘haram’ is, een zonde. Dr. Abdulla Said Waisy van de ‘Kurdistan’s Union of Islamic Scholars’, een bond van Islamitische geleerden in Koerdistan, zegt dat de bond het definitieve wetsvoorstel nog in detail moet bestuderen, maar deed al wel deze uitspraak:
“Volgens de islam is het niet toegestaan om dieren kwaad te doen en burgers moeten zacht met dieren omgaan. Vooral met dieren die geen bedreiging vormen voor het individu en de samenleving.”
Veel Iraakse Koerden eten dagelijks ‘grill’ en boeren fokken geiten en schapen, die soms aan arme gezinnen worden geschonken of worden gedood bij religieuze feesten. Ook wordt er veel gevogelte gegeten. In de hoofdstad Erbil staan ze opeengepakt in kooien langs de weg, of in kamers achter de kebabzaken waar ze worden gegeten.
Hoognodige verandering
Tameers voorgestelde dierenrechtenwet is een primeur voor Irak. Er zou een welzijnsraad worden opgericht, voorgezeten door de premier van Koerdistan, die verantwoordelijk zou zijn voor aanbevelingen en regelgeving. Voor jagers, dierentuinen, fokkers en slachthuizen zouden vergunningen komen en boetes bij overtreding. Het wetsvoorstel omvat alle aspecten van het leven van het dier; van het fokken en verzorgen tot het slachten of euthanaseren. Het stelt het onderwerpen van een landbouwdier aan onnodige pijn strafbaar en stelt ook eisen aan het levend vervoeren van dieren. In een land waar het in het begin van de zomer zo maar 50 graden kan zijn, is het heel gebruikelijk om schapen achter in een pick-up te vervoeren naar het slachthuis, vastgebonden aan hun nek.
Het wetsvoorstel zou overeenkomen met de Britse richtlijnen omtrent het levend vervoeren van vee, waarbij alleen gezonde dieren mogen worden vervoerd naar het slachthuis, met voldoende water en rust. Ook Nederland kent dergelijke voorschriften, maar helaas worden die vaak genegeerd.
Veranderingen roepen natuurlijk ook weerstand op. ‘Waarom zouden we ons om dieren bekommeren als mensen geen volledige rechten hebben?’ is een veelgehoorde reactie. Sommige mensen zijn zelfs tegen het castreren van zwerfhonden, omdat ze denken dat ze iets afnemen wat door God is gegeven.
Tameer staat niet alleen
Toch is Tameer ervan overtuigd dat mensen klaar zijn voor verandering. Toen hij met zijn campagne begon stuurden mensen hem foto’s van afgehakte hoofden van honden, die ze hadden gedood om hem te bespotten. Maar bijna 13 jaar later zegt hij onderdeel te zijn van groeiend netwerk van dierenwelzijnsactivisten in heel Irak. Tameer is dan ook niet de enige die strijdt voor een beter leven voor dieren in de regio. Zo ook Renee Waters Savell, manager van hondenopvang ‘Erbil Animal Shelter’. De opvang biedt een thuis aan 300 voormalige zwerfhonden, mishandelde honden of honden die uit de fokkerij komen:
“Ze gaan nergens heen en de oude door de regering goedgekeurde tactiek om ze te vergiftigen of af te schieten heeft niet gewerkt. Je hoeft niet van ze te houden. Respecteer ze gewoon.”
.
.
Bron:
©AnimalsToday.nl
