Bij het woord stierenvechten denken de meeste mensen aan imposante stieren die een ongekozen marteldood ondergaan. Dat is niet zo gek: dit woord begint immers met ‘stieren’. Ook de term ‘stierenfeest’ roept dezelfde mannelijke associatie op. Toch is dit niet terecht, want de koe speelt een cruciale rol binnen de stierenvechtsector. Een onzichtbare rol welteverstaan. Koeien zijn niets minder dan de vergeten vrouwen van het stierenvechten.
Stierenfeesten
Bij de straatfeesten worden de koeien net zo erg als de stieren uitgebuit. Vaak worden ze gebruikt als vermaaksobject voor een uitzinnige menigte die de vrouwtjes treitert en achternazit. In veel Spaanse gemeenten worden ‘vaquillas’ gehouden tijdens grotere festivals waar andere wrede events met dieren – zoals stierengevechten – plaatsvinden. De vaquillas vinden gewoonlijk plaats in een stierenvechtarena of afgesloten plein, waarbij het publiek zich met de dieren vermaakt. Het is niet de bedoeling dat de dieren gewond raken, toch zien we dat men aan de dieren zit: denk aan het trekken van staarten en oren. Voor de koeien is dit een stressvol gebeuren aangezien ze geen kant op kunnen.
Na de vaquilla is de ellende soms nog niet voorbij: afhankelijk van de wetgeving van de autonome regio worden de vrouwtjes keer op keer hergebruikt bij soortgelijke festivals, tot ze van uitputting neervallen. Hierna wacht het slachthuis op ze.
Naast de vaquillas zijn er allerlei soorten evenementen waar koeien worden ingezet. Er bestaan ook stierengevechten met vrouwtjes van tussen de één à twee jaar oud.
Selectieproces
Voorafgaande aan de stierengevechten worden de stieren en koeien tussen de twee à drie jaar oud op hun drift en ‘woestheid’ getest in de zogenaamde ‘tientas’. Er bestaan verschillende soorten tientas: bij één van de tests steekt een ruiter met een lange lans de koeien en stieren om een reactie uit te lokken. Zo bepaalt men welke dieren geschikt zijn voor stierengevechten, stierenfeesten of de fokkerijen.
Na de tienta zijn er verschillende mogelijkheden voor de koeien. Wanneer ze geen enkele rol toebedeeld krijgen, gaan ze linea recta naar het slachthuis. De veehouder verzamelt zoveel mogelijk afgekeurde koeien om ze tegelijkertijd te laten slachten en zo de kosten laag te houden. Deze koeien zijn na de tienta gewond en krijgen geen dierenartsbehandeling. Soms moeten ze zelfs dagen wachten voor ze naar het slachthuis worden afgevoerd. Een lijdensweg. Diverse dierenartsen hebben koeien met grote, geïnfecteerde wonden na zo’n test gerapporteerd.
Wanneer een koe slaagt voor de test, heeft ze drie mogelijke bestemmingen: de fokkerij, de stierengevechten én – feesten, en de stierenvechtscholen, waar ze als oefenmateriaal voor toekomstige stierenvechters dient.
Vergeten vrouwen
De meest onzichtbare dieren zijn de koeien die buiten het oog van het publiek voor nageslacht zorgen. De stierenvechtsector zou geen cent verdienen zonder deze vergeten moeders. We weten eigenlijk vrij weinig over hun levens. Zeker is dat, wanneer zij niet meer in staat zijn om op hoog tempo voor nieuwe generaties vechtdieren te zorgen, het slachthuis op ze wacht.
Diverse opvangcentra in Spanje redden allerlei soorten dieren die anders geëxploiteerd zouden worden. Zo ook stieren en koeien uit de stierenvechtindustrie. Het Comité Anti Stierenvechten (CAS International) werkt samen met enkele opvangcentra waarbij het voor u mogelijk is om een stier of koe op afstand te adopteren. Vandaag zetten we van deze adoptiedieren onze drie koeien even in het zonnetje!
Ruth, Tina en Margarita
Ruth, Tina en Margarita zijn geboren in de stierenvechtsector en zijn dochters van de boven beschreven onzichtbare moeders. Door hun verhalen te vertellen halen we ze uit de anonimiteit.
Zo werd Margarita als jong kalfje bij haar moeder weggehaald en aan een vriend van de fokker gegeven. Daar leefde ze helemaal alleen, zonder enige interactie met soortgenoten. Soms werd ze bezocht door buren, die dol op haar zachte, lieve karakter waren. Zij gaven haar de naam ‘zoete Margarita’. Maar een andere buurman moest niks van haar hebben: hij diende een klacht in tegen de eigenaar van Margarita. De deelstaatregering van Catalonië wilde vervolgens dat ze gedood zou worden vanwege een wet die toegepast wordt op dieren bestemd voor vlees- en melkproductie. Opvangcentrum El Hogar Animal Sanctuary pakte de zaak op en kon uiteindelijk Margarita van de dood redden.
Ook Ruth werd als jong kalf bij haar moeder weggehaald. Samen met haar broer Manuel werd ze gered door Santuario Vegan, vlakbij Madrid. Het is heel waarschijnlijk dat Ruth anders was gebruikt bij feesten met stieren.
En Tina wachtte een vergelijkbaar lot. Toen ze pas een aantal maanden oud was, werd ze gebruikt bij illegale ‘capeas’. Capeas zijn stierengevechten met stieren en koeien jonger dan drie jaar oud. Tina had het geluk dat ze niet gedood werd maar ze hield hier een groot trauma aan over. Ze hadden haar zo geslagen dat ze de helft van haar tanden miste. Toen ze zeven maanden oud was, werd ze gered door Santuario GAIA in Catalonië. Ze was doodsbang voor mensen geworden. Beetje per beetje herwon ze haar vertrouwen mede dankzij stier Samuel, die haar op weg hielp. Tina is nog steeds wel bang voor mensen, maar er zijn gelukkig toch momenten waarbij ze zich laat aaien door de medewerkers van de opvang.
Help de vergeten vrouwen van de stierenvechtsector: Adopteer een stier of koe.
Bron:
