Veel koeien lijden in Nederlandse melkveehouderij 

Schokkende uitkomsten rapport Eyes on Animals: Giving Milk a Good Shake

Een verontrustend groot deel van de koeien in de Nederlandse melkveehouderij lijdt onder gebrekkig welzijn, blijkt uit onderzoek van Eyes on Animals. Door het fokbeleid geeft een koe inmiddels zoveel melk dat dit haar eigen gezondheid ernstig ondermijnt en levensduur drastisch verkort. De NVWA en particuliere veeartsen zijn “te gewend geraakt” aan de slechte conditie waarin de huidige melkkoeien verkeren, constateert Eyes on Animals bij haar bedrijfsinspecties. Het is jammer dat de consument nog te weinig te kiezen heeft; bestaande zuivelkeurmerken zijn onvoldoende gebaseerd op dierenwelzijnsaspecten.

Lesley Moffat van Eyes on Animals:

“Boeren die investeren in een beter welzijn voor hun dieren, bijvoorbeeld door kalfjes bij de moeder te laten drinken, verdienen extra beloning.”

Een derde van de melkkoeien komt nooit buiten. Hun kalfjes worden meestal direct na de geboorte bij hen weggehaald en onder kalfonvriendelijke omstandigheden vetgemest. Het onderzoeksrapport Giving Milk A Good Shake geeft inzicht in de Nederlandse melkvee-industrie, vanaf de geboorte tot de slacht van koeien en hun kalveren, en benadrukt de gevolgen voor het dierenwelzijn en ethische discussiepunten. Eyes on Animals-teams bezochten verschillende soorten melkveehouderijen, veemarkten, kalfsmesterijen en slachthuizen. Ook is gepraat met transporteurs, de NVWA, dierenartsen en dierenwelzijnsonderzoekers.

Onderzoeksmedewerkster Margret Wenker:

“Behalve dat we hebben gekeken naar de gangbare melkveehouderijbedrijven, wil Eyes on Animals vooral aandacht vragen voor de manier waarop sommige melkveehouders hebben gekozen voor een andere aanpak, waarbij zij proberen koeien de ruimte te geven om natuurlijker gedrag te vertonen. Zij zijn de moedige voorlopers, die hopelijk door hun goede voorbeeld kunnen helpen de melkveehouderij in de toekomst ‘diervriendelijker’ te maken.”

Decennialange genetische selectie op meer melkproductie
De Nederlandse veehouderij telt zo’n anderhalf miljoen melkkoeien. Een ras dat steeds meer wordt gebruikt is de Holstein Friesian, een vrij grote zwartbonte koe. Bijna tweederde van de nieuwgeboren kalfjes in Nederland is van dit ras, dat als gevolg van decennialange genetische selectie een steeds hogere melkproductie geeft. De overige koeien zijn veelal kruisingen met dit ras. Gemiddeld geeft een koe inmiddels 27 liter melk per dag, met pieken tot 50 à 60 liter. De koeien “teren” letterlijk op hun eigen lichaamsreserves in en breken lichaamsvet af om de hoge melkproductie te kunnen geven. Die lijdt tot stofwisselingsziekten, kreupelheid en uierontstekingen, maar ook tot vruchtbaarheidsproblemen door een verstoorde energiebalans.

Huisvesting veroorzaakt vaak letsel
Ook de huisvesting van koeien roept ethische vragen op. De boxen zijn vaak te klein en te smal voor de huidige Holstein Friesian koeien, hetgeen ruggengraatvervormingen, huidschade en schaafwonden veroorzaakt. Niet alleen de gladde, betonnen roostervloeren veroorzaken kreupelheid, maar ook de grootte van de uiers waardoor ze abnormaal moeten lopen, leidt tot pootproblemen en kreupelheid. Maar liefst 80 procent van de koeien heeft eens per jaar last van hoefproblemen, waarvan wel 25% zichtbaar kreupel is.

Bijscholing over runderen voor NVWA en veeindustrie-dierenartsen
Eyes on Animals constateert dat er een dringende behoefte is aan bijscholing in diergedrag en in tekenen van pijn in runderen voor alle NVWA- en particuliere dierenartsen die werkzaam zijn in de zuivelsector – boerderijen, markten, exportcentra, controleposten en slachthuizen. De huidige wetgeving voor de behandeling van landbouwhuisdieren op boerderijen, tijdens transport en tijdens het slachtproces omvat slechts normen voor een minimaal niveau dierwelzijn, wat dus impliceert dat deze regels niet direct ‘goed’ welzijn betekenen.

Slechte conditie van een koe is tegenwoordig de norm
Eyes on Animals-inspecteurs zagen helaas tijdens hun bedrijfsbezoeken dat deze minimale eisen regelmatig onvoldoende werden gehandhaafd. Eyes on Animals-directeur Lesley Moffat:

“Het lijkt alsof er op den duur gewenning of afstomping plaatsvindt bij een deel van de dierenartsen die lange tijd werkzaam zijn in de industrie; ze verliezen het vermogen om het verschil tussen een gezonde en een ernstig zieke koe te zien. Wat vroeger een abnormale, slechte conditie van een koe was, is tegenwoordig de norm geworden. Dat leidt tot onnodig lijden voor dieren.”

Hoewel koeien leeftijden tot 20 jaar kunnen bereiken, worden de meeste Holstein Friesian melkkoeien ‘geruimd’ op een leeftijd van ongeveer 5-6 jaar. Vaak zijn de dieren dan “op”; ze zijn extreem mager en vaak kreupel en/of ziek en zwak. Volgens de Transportwet mogen dieren die gewond, zwak of ziek zijn en niet op eigen kracht pijnloos of zonder hulp kunnen bewegen niet op transport en moeten ze uit hun lijden moeten worden verlost. Echter: in Nederland is de gangbare praktijk dat ook deze dieren op transport worden gezet naar het slachthuis, of vervoerd naar veemarkten waar ze verder verhandeld worden – waarna ze alsnog naar een slachthuis in Nederland of het buitenland gaan.

Vicieuze cirkel van lijden doorbreken
Volgens Eyes on Animals moet de ‘vicieuze cirkel van lijden doorbroken worden. Moffat:

“Als boeren hun koeien aan een handelaar willen verkopen, moeten ze dat in een eerder stadium doen: wanneer de koeien nog in betere conditie zijn. Of ze moeten, als het lijden nog binnen de wettelijke normen valt, de dieren direct naar een nabijgelegen slachthuis sturen.”

Eyes on Animals doet een dringend beroep op dierenartsen om de ‘geschikt voor vervoer’-keuring strenger uit te voeren.

“De houding lijkt nu te zijn ‘als een koe kan lopen, kan ze vervoerd worden’, terwijl zichtbare tekenen van ziekte, stress en pijn genegeerd worden.”

Op slachthuizen zien Eyes on Animals-inspecteurs teveel koeien arriveren met letsel dat veroorzaakt is door gebrekkige stalinrichting.

“Dat betekent dat er iets mis is bij de melkveebedrijven waar zij vandaan komen.”

Meer aandacht voor goede huisvesting koeien
Er moet meer aandacht komen voor huisvesting. Niet alle privé-dierenartsen die worden ingeschakeld door veehouders hebben de laatste up-to-date kennis om óók over huisvestingsaspecten te adviseren, signaleert Eyes on Animals. Gedurende de gehele levensloop van de runderen is het van vitaal belang dat dierenartsen pijn- en gedragssignalen herkennen die duiden op ondeugdelijke stalinrichting. Moffat:

“Behalve kennis moeten ze daarnaast de moed ontwikkelen om mogelijke verbeteringen ter sprake te brengen, zoals: het gebruik van rubberen vloermatten, het optimaliseren van de hoogte en positie van de buizen in de ligboxen en voerhekken, het belang van diepstrooiselboxen, kwaliteit van de diervoeders, hygiëne en een stress-vrije en schone afkalfruimte. We moedigen privé-melkveebedrijfdierenartsen aan om speciale cursussen hiervoor te volgen.”

Deze investeringen voor de boer zijn kostbaar – maar wel noodzakelijk voor de koe.

Kalfjes als bijproduct van melk
De melkveehouderij creëert jaarlijks als ‘bijproduct’ bijna één miljoen ‘overbodige’ kalfjes, omdat de melkkoe steeds opnieuw drachtig wordt gemaakt om melkafgifte te stimuleren. De kalfjes hebben het zwaar: ze worden meestal lange tijd solitair gehouden. Als ze na 14 dagen getransporteerd mogen worden en naar ‘vetmesterijen’ gaan, zien ze vaak zelden nog daglicht. Nederland telt slechts 30 melkveebedrijven die kalfjes gedurende weken tot maanden bij hun moeder laten drinken. Voor het welzijn van zowel moeder als kalf is dat superbelangrijk. Maar de boer verliest zo ongeveer zeven liter melk per koe per dag, terwijl hij niet of nauwelijks economisch beloond wordt voor zijn stap.

Speciaal label voor melk van ‘familiekuddes’
Eyes on Animals vindt dat consumenten de optie moeten krijgen om te kiezen voor melk van bedrijven waar kalfjes bij hun moeder mogen blijven drinken en waar de boer allerlei extra diervriendelijke maatregelen heeft genomen. Echter, een deel van die 30 bedrijven voldoen niet aan de strikte – én kostbare – eisen die duurzame keurmerken als Demeter en het EKO-label stellen bijvoorbeeld op het gebied van milieu. Dat is zonde omdat dierenwelzijn volgens Eyes on Animals meer waardering verdient. Moffat:

“Er zou een zuivellabel moeten komen voor melk van boeren die extra investeren in dierenwelzijn. Als consumenten bijvoorbeeld beseffen hoeveel beter de kalfjes en hun moeders het op die bedrijven hebben, denk ik dat ze daar graag voor kiezen. Een andere mogelijkheid is dat bestaande keurmerken hun criteria herzien en zich meer gaan richten op dierenwelzijnseisen, of dat er en soort ‘Beter-Leven-sterrensysteem voor melk komt.”

Het rapport Giving Milk A Good Shake is geschreven door Lesley Moffat en Margret Wenker.

Lees hier het volledige rapport (in Engels) Giving Milk a Good Shake van Eyes on Animals.

Eyes on Animals ©PiepVandaag.nl