De Halve Marathon van Zwolle looft een koe als hoofdprijs uit aan de eerste man en eerste vrouw die binnenkomen over de finish. Naast het traditionele geldbedrag dat de winnaars krijgen, ontvangen ze extra geld om een koe aan te schaffen.
Vorig jaar is het idee ontstaan om een koe als hoofdprijs uit te loven, toen de Keniaanse Richard Mengich de ‘Halve van Zwolle’ voor de derde keer won. Hij is naast atleet ook veehouder in zijn thuisland en van het prijzengeld dat hij bij de verschillende hardloopwedstrijden binnen sleept, koopt hij koeien.
Die koeien geeft hij de naam van de stad waar hij het geld won om ze te kopen. Zo heeft hij een Göteborg en een Breda. Organisator Teun Bouwhuis, voorzitter van Stichting Halve Marathon Zwolle, vindt dat daar ook een ‘Zwolle’ bij moet komen.
Bij wet verboden
Een koe als hoofdprijs uitloven is echter niet toegestaan. In artikel 2.13 van de Wet Dieren is namelijk bepaald dat het verboden is dieren als prijs of beloning uit te reiken:
“Het is verboden dieren als prijs, beloning of gift uit te loven of uit te reiken naar aanleiding van wedstrijden, verlotingen, weddenschappen of andere dergelijke evenementen.”
Oormerken
Bij de finish van de wordt geen echte, levende koe overhandigd aan de winnaars van de Halve Marathon van Zwolle, maar twee oormerken die symbool staat voor de koe. Zij krijgen een extra geldbedrag, om daar een koe van te kunnen kopen. Winnaars die geen veehouder zijn hoeven het extra geld niet uit te geven aan een koe. Zij mogen het houden als bonus.
Bronnen: RTV Focus Zwolle, De Stentor ©AnimalsToday.nl Monique van Dijk Armor
1 Comment
Comments are closed.
Ooit toen ik nog een klein jongetje was werd tijdens de intocht van Sinterklaas een levende kip verloot. Het dier zat de hele middag in een kooitje in de zaal met zingende en joelende mensen.
En mijn ouders wonnen de kip…
Zoals u waarschijnlijk al aan voelt komen werd zij een dag later vermoord en geplukt bij ons thuis bezorgd. Om er vervolgens door mijn moeder een vette kippensoep van te laten trekken. Ik zie de kip nog in de pan met water liggen. Ik vond het toen al afschuwelijk.
Regelmatig kwam er een hele kip bij ons op tafel uit de braadpan. Het dier werd doormidden gezaagd en de poten werden er af getrokken om door mijn broers gretig afgeknaagd te worden. Ik wilde daar ook nooit iets van eten. Ook van andere stukjes vlees wilde ik nooit eten, maar het moest! Ik zat dan een kwartier op één hapje te herkauwen, het riep veel weerzin bij me op en na een paar stukjes mocht ik dan de rest gelukkig laten staan. Eigenlijk was ik van kinds af aan al het liefst vegetarisch, ook al besefte ik dat toen nog niet volledig.
Gelukkig koos ik er al heel lang geleden voor om biologisch vegetarisch te gaan eten en tegenwoordig nagenoeg geheel plantaardig biologisch. En dat voelt heel goed.