We hebben de hele nacht doorgebracht in de schuilkelder. Vanochtend om half zes konden we pas terug naar onze kamer. In de planning staat een bezoek aan Angel in Zaporizja en dan naar Tanja in Dnipro. Dat gaat niet lukken in een dag, want het is te onrustig. We hebben een naar gevoel overgehouden aan ons gedwongen, abrupte vertrek vorige keer en willen de tijd nemen bij Angel. De beslissing is snel genomen. We mogen twee uur slapen en dan gaan we naar Zaporizja. We bellen met Tanja of we ook morgen kunnen komen. Dat is gelukkig geen probleem.
Bij Zaporizja rijden we over een dam in de rivier de Dnjepr. Het hoogteverschil in water is zo’n vijftig meter en dat is erg indrukwekkend. Lang stilstaan bij dit uitzicht gaat alleen niet, want onze chauffeur drukt het gaspedaal flink in. Inmiddels weet ik dat een plek als deze hoog op de lijst staat om gebombardeerd te worden. Ik denk aan de beelden van de dambreuk in de regio Nova Kakhovka. Als dat hier zou gebeuren zijn de gevolgen niet te overzien. Een stukje verder is de weg beschadigd. In april is al een poging gedaan om deze dam te vernietigen.
Weerzien met Angel in Zaporizja
Angel komt net naar buiten met twee honden als we aankomen. Haar te zien doet iets met me. Wat moeten zij, haar moeder en de dieren het zwaar te verduren hebben. We gaan mee naar boven. Plots bedenk ik mij dat ik geen geblaf hoor. Is alles wel in orde?? Maar zodra de honden ons team zien binnenkomen begint werkelijk een oorverdovend geblaf. Ik ben serieus opgelucht. Ze zijn er nog allemaal! Op een of andere manier is het Angel en haar moeder gelukt de honden stil te krijgen. Heel fijn ook voor de buren. Het weerzien is zo ontzettend fijn. We willen heel graag aan de adoptieouders van Mouse, Busya en Basya laten zien hoe het met ze gaat.
Mouse gaat als eerste mee naar buiten. Ze is zo’n ontzettend blij en vrolijk hondje. Alleen haar enigszins verfrommelde kopje verraadt nog dat ze echt door een kogel is geraakt. Vorige keer zag ik haar alleen tussen heel veel andere honden, maar nu ontdek ik dat het echt een ontzettende knuffel is. Ze springt letterlijk in mijn schoot als ik op de grond ga zitten.
Het bangste hondje
Het verschil tussen de vrolijke Mouse op schoot en wanneer het luchtalarm afgaat kan niet groter zijn. Angel heeft verteld dat Mouse het bangste hondje is van allemaal. Bij harde geluiden en het luchtalarm is Mouse nergens meer. De oorlog raakt niet alleen mensen, maar ook zo ongelofelijk veel dieren. Mouse gaat na een heerlijke knuffelsessie weer naar binnen. De moeder van Angel brengt Busya en Basya mee. De twee sprongen als puppy bij Angel in de auto toen ze inkopen deed en wilden er niet meer uitkomen. Er was eigenlijk helemaal geen ruimte meer voor nog meer honden, maar deze twee puppy’s hebben zelf hun lot bepaald. Bij Angel wilden ze wonen en zo gebeurde het.
We hebben geluk dat het vandaag relatief rustig is in Zaporizja, waardoor het weerzien extra fijn is. Angel heeft cadeautjes gekocht voor het team van House. Zo ontzettend lief, maar cadeaus aannemen is lastig. Ze laat mij heel eenvoudige, maar prachtige kettingen zien van natuursteen. Alle stenen hebben een speciale betekenis. Haar broer heeft ze voor Angel gekocht en ze wil er een aan mij geven. Dat kan ik niet aannemen en dat leg ik haar uit. Ik doe de kettingen terug in de zak waarin ze zaten.
Lichtpuntje in hele donkere tijden
Het is echt fijn om in de relatieve rust van deze dag de dieren te zien. We knuffelen met ze en praten met Angel. De oorlog, alle onzekerheid en leed laten ook bij haar sporen achter. Maar vandaag is een lichtpuntje in hele donkere tijden en Angel is een hele moedige vrouw. Dit moment zal ik nooit meer vergeten. Vriendschap in oorlogstijd is heel bijzonder en betekent voor Angel en ons meer dan ik kan uitleggen.
We nemen afscheid en net op dat moment gaat alsnog het luchtalarm af. Ik denk aan doodsbange Mouse en alle andere dieren. Wat er precies aan de hand is weet ik dan nog niet. We rijden met een afschuwelijke snelheid Zaporizja uit. Ineens houdt de navigatie ermee op. Blijkbaar een methode om alle navigatie, inclusief die van raketten en drones, te frustreren.
Bom op vliegveld Zaporizja
Eenmaal in Dnipro moeten we meteen door naar de schuilkelder. Deze keer maar een paar uur. Dan wordt duidelijk dat zes kilometer verwijderd van Angel, in Zaporizja een MIG-raket het vliegveld heeft geraakt. Ik zie schokkende foto’s. De ravage is afschuwelijk en niet te bevatten. In de auto krijgt de beveiliging een telefoontje en ik hoor een bekende stem. Het is Angel! Ze wil weten of het wel goed met ons gaat. Voor haar is dit ‘normaal’, maar wij moeten vast enorm geschrokken zijn. De omgekeerde wereld…
Terwijl ik mijn laptop, powerbanks en andere spullen die ik in de haast op de achterbank heb gegooid bij elkaar pak, voel ik ineens iets kouds. De ketting van prachtige, donkere stenen. Het cadeau dat ik niet kon aannemen. ‘Om de negativiteit in je leven mee weg te krijgen’, zo vertelde Angel mij eerder. Dankjewel lieve Angel 💙💛
Steun Noodhospitaal ‘Lucy’!
Door (maandelijkse) donateur te worden, bied je een constante stroom van hulp die essentieel is voor redding en verzorging van oorlogsdieren in Oekraïne. Elke bijdrage, groot of klein, eenmalig of periodiek, maakt een verschil. Help je ook mee?
DONEER en steun Noodhospitaal ‘Lucy’! ›
- Adopteer een oorlogsdier in Oekraïne
- Geef hoop en steun Noodhospitaal ‘Lucy’
- Volg het werk van House of Animals in Oekraïne via AnimalsToday, Facebook en Instagram
- Lees ook op AnimalsToday:
.
©AnimalsToday.nl Karen Soeters | House of Animals
