Kunnen we nu wel of niet naar Oekraïne? Door de toegenomen militaire activiteit en internationale onrust hebben we veel twijfels. We willen zo ontzettend graag en houden iedere dag het nieuws bij over de oorlog via alle mogelijke kanalen. Maar de situatie in het land blijft onvoorspelbaar. Na overleg met onze beveiliging ter plaatse hakken we de knoop door. We gaan!
Het besluit is genomen en de twijfel verdwijnt. Onze motivatie is enorm en we zijn opgelucht dat de dag van vertrek eindelijk is aangebroken. De dieren weer zien, overleggen met onze partners en een hereniging met de mannen van onze beveiliging. We maken ons zo vaak zorgen en kunnen niet wachten met eigen ogen te zien hoe het met iedereen gaat.
We gaan!
Net zoals vorige keren gaan we lopend de grens over van Polen naar Oekraïne. De rijen auto’s en vrachtwagens bij de grens is enorm. En iedere keer denk ik weer aan al die mensen die ik hier zag lopen toen de oorlog net begonnen was. Vluchtend uit hun eigen land – vaak met kinderen en huisdieren. De meesten hadden geen idee waar ze terecht zouden komen. Veel andere dieren bleven helaas noodgedwongen achter.
.
Karen’s blog: Hoe lang gaat deze vreselijke oorlog zijn tol nog eisen?
.
Het is flink sjouwen. We hebben tassen vol kerstpakketjes voor onze collega-dierenbeschermers en ook voor de adoptiedieren. In het hotel in Lviv krijgen we meteen een veiligheidsinstructie en die is niet mis. Aan alles merk ik dat de risico’s zijn toegenomen. Als er iets gebeurt met de beveiligers zit er bij ieder in hun zak een lijstje nummers van vrienden in de regio. Als de telefoon het niet doet, moeten we bij de auto blijven. Hulp zal dan naar ons toe komen. Dit soort instructies hebben we niet eerder gehad.
.
Angel is ongedeerd
Door alles wat er nog afgerond moest worden op kantoor in Amsterdam, heb ik voorafgaand aan de reis gewerkt tot half drie in de nacht. Ik ben echt ontzettend moe en ga vroeg naar mijn hotelkamer. Ik zie nog net een bericht over een Russische aanval op een ziekenhuis in Zaporizja waarbij drie doden vallen en acht mensen vermist zijn. Wat een drama. Snel check ik of Angel, die in Zaporizja een thuisopvang runt, ongedeerd is. Ja, gelukkig wel, alleen haar dieren zijn ontzettend bang. Ik ga slapen met een rotgevoel.
De volgende dag is het uitzicht sprookjesachtig, maar het is erg koud. Het heeft gesneeuwd. We vertrekken vroeg en zetten koers naar Dnipro in het oosten van Oekraïne. Een rit van een uur of twintig. De sneeuw maakt het er niet makkelijker op. Onderweg kom je bij tankstations altijd honden en ook katten tegen. Gelukkig werd deze hond goed verzorgd en stond er achter het gebouw een hondenhuisje waar hij kan schuilen.
Ook hulp voor zwerfdieren Oekraïne
Dieren op straat hebben het in de winter vaak zo zwaar. Daarom ben ik zo blij dat alle asielen die wij steunen ook voedsel uitdelen aan zwerfdieren. En als het kan ook steriliseren natuurlijk. Er is nog zoveel werk te doen. We gaan morgen naar naar Pegasus, waar we onze adoptiekameel Yasha, zijn maatje ezel Masha, het prachtige paard Kamila en natuurlijk Olga, Lena, Yanna en al die andere bevlogen dierenverzorgers gaan zien. Ik ben benieuwd naar het net geopende noodhospitaal voor paarden en ezels en natuurlijk de nieuwe kennels voor honden. Beide mogelijk gemaakt door de donateurs van House of Animals en haar partners. Ik kan niet wachten!
Help oorlogsdieren de winter door
- Doneer een kerstpakket voor de oorlogsdieren in Oekraïne
- Adopteer een oorlogsdier op afstand
- Volg het werk van House of Animals in Oekraïne via AnimalsToday, Facebook en Instagram
- Lees ook op AnimalsToday:
.
©AnimalsToday.nl Karen Soeters | House of Animals
Karen’s Oekraïneblog: We gaan!
