Eenmaal thuis na ons bezoek aan Oekraïne, is mijn perceptie van tijd net als andere keren helemaal van slag. Een week vliegt voorbij. Ik ben ontzettend dankbaar dat we iedereen, mensen en dieren, hebben kunnen ontmoeten. Maar hoe zal het ze vergaan in 2025?
Onze grootste zorg is altijd dat we dagen in de schuilkelder zitten en niet op pad kunnen. En dat is slechts een fractie van wat de mensen daar dagelijks meemaken. Gelukkig is alles boven verwachting goed gegaan. Superfijn, maar een ander gevoel overheerst. Bezorgd ben ik en ongerust, over de veiligheid en toekomst van de dieren en onze partners in Oekraïne. Mensen en dieren die onze vrienden zijn geworden.
Veel aandacht voor onze boodschap
We hebben kerstpakketten kunnen afleveren, met iedereen bijgepraat en overlegd over onze samenwerking in 2025. Ook konden we rekenen op veel media-aandacht, waardoor we nieuwe supporters welkom mochten heten. Onze boodschap dat ook dieren slachtoffer zijn van oorlogsgeweld en zorg verdienen, is opgepakt en wijd verspreid.
Zelfs op de Poolse televisie mocht ik vertellen over Yasha en Masha, Mouse, Mukthar en alle andere adoptiedieren. En over hun verzorgers, die ondanks alle ellende dag in dag uit paraat staan.
Ik voel me tijdens ons bezoek anders dan vorige keren. Vorig jaar probeerde men er in de donkere en koude decemberperiode toch iets moois van te maken. Dat viel echt op. Overal hing kerstversiering, bijna als een soort protest, een teken: wij gaan door met ons leven en geven niet op! Dit keer is dat niet zo. Hooguit een boom in, of voor een hotellobby, verder niets.
Lege stoelen
Dat veel Oekraïners zonder stroom zitten, speelt hierbij natuurlijk een rol. Maar het was meer dan dat. Mensen zitten in de ‘overlevingsstand’. Willen geen kerstdiner aan een tafel waar kinderen, broers, vaders en vrienden ontbreken. De lege stoelen zijn te veel om te verdragen.
’s Nachts wakker
Ik schrijf dit om half vier in de vroege ochtend, omdat ik weer wakker ben. Dat hebben mijn collega Helma en ik allebei wanneer we net terug zijn. De eerste twee weken worden we ‘s nachts wakker. We staan nog steeds ‘aan’, zoals ik dat noem. We horen geluiden en denken even: luchtalarm! Of is het een afweersysteem? Het kapot schieten van objecten in de lucht is zo’n apart geluid. Dat vergeet je nooit meer. De mensen met wie we samenwerkten zitten ook in onze gedachten. Laat ze alsjeblieft veilig zijn.
Twee van onze beveiligers zijn vader geworden. Maar de oorlog laat zijn sporen na. Bij mensen, dieren, in de natuur. Dorpen rondom onze asielen liggen in puin en de onzekerheid over de toekomst is ondraaglijk, zo werd ons toevertrouwd.
We kunnen en willen Oekraïne ook in 2025 niet loslaten. Wat als je al drie jaar lang zo moet leven? Elke nacht wakker gehouden wordt? Veel van het dagelijks leven gaat door, zo goed en kwaad als kan. Winkels en restaurants zijn open en kinderen gaan ‘s ochtends naar school. Behalve als het luchtalarm afgaat.
Oorlogstrauma zichtbaar
De hoeveelheid dieren waarbij het oorlogstrauma zo zichtbaar is, heeft mij diep geraakt. Fysiek, zoals te zien bij de gewonde dieren in Lucy’s Emergency Animal Hospital, maar zeker ook mentaal. Dieren zijn angstig, schrikken snel, zijn minder speels, soms zelfs apathisch. Het is enkel dankzij de inzet van de verzorgers dat hun leven kwaliteit heeft. Voeding, medicijnen en huisvesting, maar vooral ook liefde en zorg zijn cruciaal en onmisbaar. In 2025 meer dan ooit.
Laten we elkaar vasthouden in 2025
Ik ben zo ontzettend dankbaar voor de steun van onze donateurs. Onvoorwaardelijk staan jullie achter onze activiteiten en dat is voor Oekraïners van grote betekenis. Jullie lieve berichten op onze sociale media worden elke dag gelezen; lang leve de vertaalknop! We hoorden het van iedereen: men voelt zich hierdoor echt gesteund. In ons verlangen dieren in oorlogsgebied en hun verzorgers te helpen, hebben we elkaar gevonden. Laten we elkaar in het nieuwe jaar blijven vasthouden en vooral heel erg hopen dat er eindelijk een einde komt aan deze afschuwelijke oorlog. Voor al die lieve mensen en dieren.
Ik drink mijn koffie en stuur berichtjes aan de lieve dierverzorgers. Laat 2025 het jaar van de vrede en de wederopbouw worden.
Help ook mee in 2025
- Word vriend van House of Animals
- Adopteer een oorlogsdier op afstand
- Volg House of Animals in Oekraïne via AnimalsToday, Facebook en Instagram
- Lees ook op AnimalsToday:
.
Karen’s Oekraïneblog: Trotse Tanya en de adoptiedieren in Dnipro
Karen’s Oekraïneblog: Met 17.000 kilo voer naar Pegasus, Dnipro
©AnimalsToday.nl Karen Soeters | House of Animals
