Angel in Zaporizja, Oekraïne, heeft haar bijnaam ‘engel’ niet voor niets. In een klein appartement vangt ze met hulp van haar ouders een groot aantal oorlogsdieren op. Angel cijfert zichzelf helemaal weg voor de dierenopvang. Maar door de actuele ontwikkelingen lijkt het er sterk op dat we de engel van Zaporizja niet kunnen bereiken.
De dag na ons bezoek aan Pegasus begint met een cadeautje! Ik word geïnterviewd door RTL Ontbijtnieuws. Wekker op 5 uur, cameralamp getest en ik neem plaats op een stoel. Helemaal klaar om te vertellen over het belang van noodhulp voor oorlogsdieren. Dan: luchtalarm. Onmiddellijk naar de schuilkelder! Zo goed en kwaad als het kan, installeren we ons op de trap. Dat is de enige plek waar het internet nog werkt. Wat een stress. Gelukkig blijft de verbinding goed en krijg ik alle ruimte om te vertellen over de penibele situatie van dierenasielen langs het front in Oekraïne.
Angel, de engel van Zaporizja
Helaas gaat het luchtalarm niet voor niets. Er is een enorme aanval op heel Oekraïne gaande. Het is serieus. Zes ballistische raketten zijn op weg naar Dnipro, waar wij voor ons vertrek naar Zaporizja verblijven. Ik bereid mij erop voor dat we hier de hele dag zitten en dus niet naar Zaporizja gaan, om de thuisopvang van die lieve engel Angel te bezoeken. Mijn collega Helma laat het haar alvast weten. Ik heb een heel akelig gevoel. Angel heeft in het ziekenhuis gelegen en verheugde zich enorm op ons bezoek. Ze wilde zelfs voor een dag het ziekenhuis verlaten om ons te kunnen ontvangen. Tijdens haar opname zorgden haar ouders voor de dieren. Wat een lieverds! Gelukkig mocht ze wat eerder naar huis, maar wat vind ik het afschuwelijk haar nu teleur te moeten stellen.
Totaal onverwacht krijgen we goed nieuws van de beveiliging. Nou ja, relatief goed nieuws. Als we beloven alles heel snel te doen en niet te treuzelen, mogen we op pad. We zetten koers richting Zaporizja! Maar het is wel heel spannend. Om in deze stad te komen moeten we over een grote dam die elektriciteit opwekt – en dus een mogelijk doelwit is. Maar alles gaat goed en echt, wat ben ik blij om Angel weer te zien! En natuurlijk onze adoptiehonden Mouse, Busya, Basya en alle andere dieren in haar appartement.
Vrolijk en bang tegelijk
Mouse gaat als eerste mee naar buiten en is vrolijk en bang tegelijk. Ze heeft het koud. Je merkt dat ze het liefst in je armen wil klimmen. Dat vind ik heerlijk! Van Angel weet ik dat ze enorm heftig reageert op het luchtalarm en harde knallen. We wandelen even kort in een parkje en dan is het genoeg. Mouse wordt opgehaald door oma en gaat lekker naar binnen. Het kerstmandje dat we voor haar hebben meegenomen is heerlijk warm en zacht. Ze installeert zich en gaat slapen.
Net als Angel met Basya naar buiten komt, klinkt weer het luchtalarm. Heel hard. Basya is ontzettend bang en wil naar binnen. Onze beveiliging meldt dat we nog even kunnen filmen, maar terug het flatgebouw in is onder deze omstandigheden te gevaarlijk. Dit zijn van die momenten dat ik heel erg moet slikken. Angel woont hier. Met al die dieren. Iedere dag in onzekerheid. Ik word hier zo verdrietig van, maar verdring mijn emoties.
Basya trilt
Mijn aandacht gaat naar Basya. Hij trilt. Wat ik ook probeer, hij blijft met zijn staart tussen zijn poten onwennig rondlopen. Dan treedt Busya aan. Een heel ander verhaal! Een stuk zelfverzekerder. “Wie ben jij? Ga je mij knuffelen? Fijn, want daar hou ik van.” En dus gaat hij op zijn rug liggen. Hierdoor wordt Basya een stukje rustiger. Ze hebben houvast aan elkaar. En dat is zo fijn, want ik zie wederom hoe deze oorlog zijn stempel drukt op mens én dier.
We genieten intens van ons bliksembezoek aan Angel. Ik baal dat alles zo snel moet, maar ben dankbaar dat we elkaar knuffels kunnen geven en met eigen ogen zien hoe liefdevol de dieren verzorgd worden. Het luchtalarm stopt niet meer en we nemen afscheid. Het valt me erg zwaar. Angel staat erop dat we nog heel eventjes wachten, want ze heeft cadeautjes voor ons gekocht. We beloven plechtig terug te komen, hopelijk in vredestijd.
Dromen van vrede
Even dromen we van een gezamenlijke wandeling langs de rivier en een picknick aan de oever. De tijd nemen voor elkaar en de dieren. Bij voorkeur met een glaasje wijn erbij, zegt Angel. Voor nu is het afscheid gehaast. Moeder komt aanlopen met tasjes vol cadeautjes en ik ben ontroerd. Vanuit de auto zwaaien we gedag en rijden terug naar het hotel. Snel aan het werk voor het vervolg van de reis. Hopend op een rustige nacht voor iedereen.
Help ‘engel voor dieren’ Angel uit Zaporizja
- Doneer een kerstpakket voor de oorlogsdieren in Oekraïne
- Adopteer een oorlogsdier op afstand
- Volg House of Animals in Oekraïne via AnimalsToday, Facebook en Instagram
- Lees ook op AnimalsToday:
.
Karen’s Oekraïneblog: Met 17.000 kilo voer naar Pegasus, Dnipro
©AnimalsToday.nl Karen Soeters | House of Animals
Karen's Oekraïneblog: Angel, de engel van Zaporizja
