Vorige week fietste ik op weg naar het werk langs het Amstelpark. Midden op straat zag ik een man in sportkleding nogal wanhopig kijken naar twee jonge poesjes, die luid miauwend heen en weer aan het rennen waren, onder andere over de weg. Ik stapte van de fiets en liep naar de man. Hij vertelde mij dat het de tweede dag was dat hij de jonge dieren luid miauwend aantrof bij de ingang van het park en dat hij zich zorgen maakte.
Het had er alle schijn van dat dit zwerfkatjes waren, al dan niet gedumpt. Beide katjes waren heel lief en aanhankelijk en ze bij ons krijgen, was eigenlijk zo gebeurd.
We besloten de dierenambulance te bellen, maar omdat het nog even zou duren voordat die ter plaatse zou zijn, liepen we naar een werf van de gemeente een stukje verderop, in de hoop dat we de katjes daar even konden achterlaten. Ze lieten zich prima oppakken en aaien, zo lang vasthouden was van hele andere orde, maar ze loslaten was geen optie want dan zouden ze het zo weer op een lopen hebben gezet. Nog een wonder dat ze niet eerder een ongeluk hebben gekregen. Een passerende wandelaar liep mee.
Op de werf troffen we een alleraardigste man die meteen een bakje eten voor de kittens klaarzette en zich liefdevol over de jonge dieren ontfermde.
Zulke lieve mensen met een hart voor dieren, maken mijn hele dag meer dan goed! Ook de vrijwilligers van de dierenambulance trouwens die de katjes hebben opgehaald.
Je hoopt natuurlijk uiteindelijk te horen dat de dieren ontsnapt zijn en dat de eigenaren intens gelukkig zullen zijn dat ze hun lieve dieren weer in hun armen kunnen sluiten. Maar helaas in dit geval blijken de dieren niet gechipt, hadden ze vreselijke honger en heeft het er volgens Dierenopvang Amsterdam alle schijn van dat ze gedumpt zijn, waar ik al bang voor was.
En natuurlijk lees je voortdurend berichten over gedumpte huisdieren, maar als je dan zelf twee van die kleine katjes in je armen hebt, kun je je toch niet voorstellen dat iemand het over zijn hart kan verkrijgen ze zomaar bij een park achter te laten.
In ieder geval zijn ze nu droog en veilig in het asiel van Amsterdam en mogen ze over twee weken worden geplaatst. Ik hoop dat ze dan een mooie nieuwe start kunnen maken bij een baasje dat wel een leven lang liefdevol voor ze wil zorgen.
Strijd mee tegen dierenleed!
Karen Soeters
Related posts
Blog Karen Soeters
Strijd mee tegen dierenleed!
Door (maandelijkse) donateur te worden, bied je een constante stroom van hulp die essentieel is voor redding en verzorging van oorlogsdieren in Oekraïne. Elke bijdrage, groot of klein, eenmalig of periodiek, maakt een verschil. Help je ook mee?