Dag twee begint met een bezoek aan dierenarts Aurelian Stefan. Ik mag hem assisteren bij het steriliseren van een aantal honden. Nog niet zo lang geleden heb ik met RTV Noord-Holland een sterilisatie van een kat bijgewoond en gefilmd bij dierenarts Allard de Kam, dus ik dacht wel een beetje te weten wat me te wachten stond…
Aurelian werkt samen met zijn broer die ook dierenarts is. Hij is een private dierenarts die naast zijn gewone werk zoveel mogelijk honden probeert te steriliseren. Zo organiseert hij speciale sterilisatiemarathons, waarbij dierenartsen zoveel mogelijk honden op een dag proberen te helpen.
Vaak hebben deze honden gewoon een eigenaar maar de pups die geboren worden belanden negen van de tien keer op straat en worden dus zwerfhonden. Het is daarom enorm belangrijk hondeneigenaren te stimuleren hun hond te steriliseren. De laatste sterilisatiemarathon vond plaats in een vliegtuighangar. Jammer dat ik daar niet bij was. En terwijl ik dat bedenk heeft Aurelian zijn eerste pup al gesteriliseerd. Wat een tempo! Geen tube, geen infuus maar, zo benadrukt hij, de kwaliteit van de sterilisatie is perfect. Het is inderdaad een heel klein sneetje en de hondjes zijn niet lang daarna weer bij bewustzijn. De techniek vertelt hij, heeft hij geleerd en eigen gemaakt in de Verenigde Staten en hier in Roemenië leidt hij andere dierenartsen op om ook zo efficiënt mogelijk te werken.
Eerste pup is geholpen, nog vijf te gaan.
Aurelian Stefan is één van de Roemeense dierenartsen die niets liever wil dan het beste voor de honden en er zijn uiterste best voor doet daarin zijn steentje bij te dragen.
Vanaf de kliniek van Aurelian gaan we naar het parlementsgebouw, voor waar we hebben afgesproken met Sara Turetta. Een Italiaanse dame die lange tijd werkzaam was in de mode-industrie. Twaalf jaar geleden kwam zij voor het eerst in Roemenië en schrok zo van de hachelijke situatie waarin de honden verkeerden, dat ze haar baan opzegde en de organisatie Save the Dogs oprichtte. Footprints of Joy, waar we de eerste dag een bezoek aan brachten is een opvang van Save the Dogs.
Van een conferentie over zwerfhonden in Barcelona, naar een interview met de Italiaanse televisie, naar een conferentie in Brussel. Wat een Powerwoman is Sara! Zij heeft zoveel verteld dat ik graag verwijs naar het interview met haar dat binnenkort hier op PiepVandaag.nl zal verschijnen.
De belangrijkste conclusie die Sara benadrukt is dat de overheid het probleem van de straathonden helemaal niet wil oplossen. Het straathondenprobleem levert namelijk geld op. Zo heeft de huidige President Băsescu in de tijd dat hij nog burgemeester van Boekarest was 9 miljoen euro besteed om 100.000 honden te vangen en te doden. Buiten het feit dat dezelfde hoeveelheid honden uiteindelijk gewoon weer terug komt, omdat doden niet helpt bij het terugdringen van een zwerfhondenpopulatie is hier een bedrijf (iemand) heel rijk van geworden. Dit jaar heeft Boekarest overigens 4 miljoen euro uitgetrokken voor het zogenaamde dogmanagement.
Uit berekeningen van FNPA blijkt dat in sommige steden wel 200 euro per hond wordt betaald voor zogenaamd dogmanagement (lees: vangen en doden) terwijl dierenwelzijnsorganisaties €25 euro krijgen voor het vangen, steriliseren en terugplaatsen van een hond.
De wet die nu is aangenomen maakt het vooral makkelijker en bovenal legaal om grote groepen zwerfhonden op de meest gruwelijke manieren te doden. Zo valt volgens de nieuwe wet elektrocuteren, doodschieten en vergassen ook onder ‘euthanasie’. En dat het op grote schaal afmaken van de dieren niet nieuw is, weten de meeste mensen doordat in mei 2011 in een asiel in Botasani gedurende 1 nacht meer dan 200 honden op gruwelijke wijze zijn afgemaakt. Die beelden gingen de hele wereld over.
Ook Sara benadrukt dat dit geen op opzichzelfstaand incident betreft. Zo vertelde ze over de stad Constanța, waar maandelijks 800 honden worden afgemaakt. De dieren zouden allemaal “ziek” zijn…
Euthanaseren van honden heeft in Roemenië een hele andere lading dan in Nederland. Algemeen bekend is bijvoorbeeld dat de vloeistof gebruikt om honden te euthanaseren, voor mensen hier, een zeer gewilde drug is. Hoe makkelijk is het om die drugs te verkopen en de honden dan om te brengen door bijvoorbeeld koelvloeistof in te spuiten. Het duurt misschien wat langer maar uiteindelijk gaan de honden daar ook wel dood van. En er is echt niemand die toezicht houdt.
Steriliseren, steriliseren en nog eens steriliseren. Dat is de enige oplossing. In combinatie met het registreren van de honden en educatie. Niet alleen om er voor te zorgen dat kinderen zien hoe je met dieren om moet gaan, maar ook om de mensen te laten inzien dat sterilisatie het enige is dat structureel iets gaat veranderen.
Een andere belangrijk aspect, straffen zetten op de mishandeling van honden. Nu komen mensen er gemakkelijk mee weg. Sara vertelt dat Save the Dogs talloze keren geprobeerd heeft daders van dierenmishandeling veroordeeld te krijgen en dat lukt dus niet. Ook het dumpen van puppy’s moet bestraft worden.
Dan breekt het moment aan tijdens deze reis, waar ik het meest tegenop zag. Een bezoek aan een killing shelter. We hebben een adres gekregen van een shelter waar we officieel een hond zouden moeten kunnen adopteren. Iedereen heeft ons gewaarschuwd dat ze niemand toelaten maar ik wil het toch proberen. Ik wil met eigen ogen zien hoe de situatie daarbinnen is. Het asiel ligt buiten Boekarest op een afgelegen plek.
Het is lastig te vinden. Er staan nergens bordjes en ik had het zonder onze behulpzame, Roemeense chauffeur niet gevonden. Hij is ook degene die ons gaat helpen binnen te komen.
Hij en ik doen ons voor als stel en hij zal het woord voeren terwijl ik met een verborgen camera film. Bij de ingang van het asiel staan wat mensen te wachten. Ze blijken hun hond kwijt te zijn en willen naar binnen om te kijken of hun dier daar is.
Het asiel is open van maandag tot en met vrijdag van 10.00 tot 15.00 uur. Mensen mogen één voor één naar binnen. Voor de duidelijkheid als je komt om een hond te adopteren kom je er niet in. Iemand die ook staat te wachten vertelt dat de mensen van deze opvang nog redelijk normaal reageren. Bij een andere opvang in de stad zijn de medewerkers ronduit agressief.
Na drie kwartier voor de deur te hebben gewacht, mogen we dan eindelijk naar binnen. Ik moet mijn paspoort laten zien. Het is te bizar voor woorden maar ik voel me, als ik door de gang loop een soort crimineel. Mannen in uniform gewapend met pepperspray begeleiden ons. We krijgen de instructie niet bij de hokken stil te staan maar er snel langs te lopen. Ik kom in een soort hal met een enorme hoeveelheid kleine hokken.
De betonnen vloer is nat want er wordt continue met een tuinslag gespoten om urine en uitwerpselen weg te voeren.
In ieder hok, of eigenlijk is het meer een kooi, zitten één of twee honden. Ze hebben een pallet om op te liggen en dat is het. Ik zie geen water. Wel staan er een bakken voor de hokken maar die zijn allemaal leeg. Sommige honden trillen letterlijk van ellende. Op zich zijn de meeste honden hier niet heel mager of gewond zoals ik op zoveel ander beeldmateriaal heb gezien.
Zowel Sara van Save the Dogs als Aurelian, de dierenarts, hebben mij verteld dat de honden in dit soort killing shelters geen water en voedsel krijgen. De honden eten uiteindelijk elkaar op of sterven een hongerdood en de dieren die dan nog leven worden alsnog afgemaakt. Ik vraag me of hoe ze er over een paar weken bij zitten als ze dan überhaupt nog leven.
Wat een vreselijke gedachte. Al deze honden zijn toekomstloos. Adoptie, al zouden mensen het willen lukt niet. Dat blijkt ook uit het televisiefragment, dat hier te zien is.
Als ik door hal 1 ben gelopen, bomvol met kleine traliehokken en heel veel honden worden we naar de volgende hal gebracht en daarna naar de volgende… Buiten heb ik gezien dat aan beide kanten nieuwe hokken worden gebouwd. Ze zijn heel wat van plan hier.
De dagen erna krijg ik de beelden van de trieste uitdrukking van de honden niet van mijn netvlies. Eigenlijk hebben de meeste honden hier op straat en zeker in dit killing shelter een soort uitdrukking over zich alsof ze zich onzichtbaar willen maken. Ze mogen er niet zijn.
Als ik later weer langs een enorme adoptieposter loop, voel ik de woede in mij opkomen. Adoptie, wat een poppenkast!
Een korte documentaire over de situatie in Roemenië zal binnenkort verschijnen hier op PiepVandaag.nl.
Foto’s Thomas Schlijper
Lees hier verder:
16 Comments
Comments are closed.
Beste Karen,
In 2005 heb ik stage gelopen bij Save the Dogs in Cernavoda. Komende week zal ik bij de opleiding die ik nu volg een presentatie geven over dit onderwerp. Het is een onderwerp dat mij altijd bij is gebleven, en dat ik maar moeilijk los kan laten. Als je het straatbeeld met eigen ogen ziet, en ziet hoe veel dieren daar in de praktijk binnen komen, dan gaat dat niet meer van je netvlies af.
Ik zou je willen vragen of je misschien wat beeldmateriaal hebt, mijn foto’s zijn met mijn oude harde schijf gecrasht. Misschien kun je er contact met me over opnemen.
Dank je wel, ook voor het schrijven over dit onderwerp!
Rose
Wat een verademing om te lezen, dat jullie de moed hebben om over de realiteit te schrijven en dat jullie je ook niets wijs laten maken door de autoriteiten !!! Konden jullie maar een klein beetje van deze moed overbrengen op de Nederlandse en de EU politiek , met name op diegenen, die zich met dierenwelzijn bezig zouden moeten houden en zich nu af laten schepen door de Roemeense autoriteiten.. Mensen als jullie en als dierenarts Aurelian Stefan geven weer een heel klein beetje hoop ,dat er misschien heel langzaam ook iets in Roemenië zal kunnen veranderen en dat het geld wordt besteedt, waarvoor het bedoelt is , namelijk dierenwelzijn.
Wanneer gaan we ons druk maken om het dierenleed dicht bij huis?
Kijk even op http://www.stophetleed.nl of op de Facebook pagina van Stophetleed
Uiteraard maken we ons ook druk om het dierenleed dicht bij huis. Kijk even rond op onze site dat is vast een geruststelling. We maken ons echter ook druk om dierenleed ver weg zoals de dieren bij Fukushima of de dolfijnen bij Taiji. Roemenie is echter een EU land en zoals onze minister president laatst zei zijn we allemaal een. Het is toch onvoorstelbaar dat in een land waar wij ons een mee zouden moeten voelen een dergelijke wet is aangenomen?
Ben kort geleden naar een dag geweest van Dogsadoptien. DANdag.
Daar waren heel veel geadopteerde honden en wat mij opviel, het zijn allemaal blije vrolijke en heel dankbare honden en dat zijn hun nieuwe baasjes. Prachtig om te zien. Dan denk Hondenfokkers in Nederland, Stop met fokken. Tegen alle mensen die bij een fokker een hond kopen wil ik zeggen.
Adopteer een hond uit Roemenie want er zit niet 1 valse hond bij en het geeft je veel voldoening.
De liefde die je van ze krigt is enorm groot.
Mijn zus en ik zijn lid geworden van piep.nl
Je bent lid geworden van Omroep Piep!
Ik heb de foto’s van Thomas Schlijper ovr de asielhonden in Roemenie gezien. Vooral de honden,die een achterpoten probleem hebben en zich met wielconstucies toch nog actief voortbewegen maken een ontroerende indruk.Ik zag gisteren ook de PIEP oproep bij Pauw en Witteman.MMaar als ik op het blauwe veldje met uitnodiging om lid te worden klik vrshijnt er alleen maar een pagina met gestelde doelen,maar geen aanmeldings mogelijkheid om lidte worden.Er is ook geen gironummer.waarop de gevraagde Euro 5,73 gestort kan worden. Mag ik daarover nog iets horen? Met vriendelijke groet,
Cor Lindgreen
Als je op die pagina met goede doelen bent kun je een doel naar keuze uitkiezen.Als je daar op klikt verspringt de pagina naar een pagina met het plaatje van jou goede doel er op en komt er een kadertje in beeld met :”Volgende stap”. Als je dat aanklikt wijst het zich vanzelf. Ik heb voor een eenmalige machtiging gekozen.
Hoop dat je hier wat aan hebt Cor.
Wat een goed verslag; bedankt. Ik kan me helemaal voorstellen hoe het daar toegaat. Goed dat je er zelf geweest bent, Karen! En dapper! Jammer dat je dit verslag niet kon voorlezen bij Pauw en Witteman. Ik hoop dat veel mensen zich deze situatie van de Roemeense honden aantrekken en dat er snel iets verandert.
Dank voor je verslag, dank je voor je inzet, en laat ik ook meteen een compliment maken voor het prachtige fotowerk van Thomas Schlijper.
Voor de rest is het allemaal heel herkenbaar. Helaas….
Yep, bedankt voor je verslag, en het zien en doorstaan van deze ellende.
Oooooooo Karin wat heb je goed werk verricht. Ik zou het niet kunnen er zouden alleen maar tranen vloeien. Ik weet, je moet sterk zijn voor de honden en dat zal niet altijd makkelijk zijn.
Hoop dat je je zegje kunt doen vanavond en dat het gerespecteerd word.
Heel veel succes vanavond.
Bedankt namens alle honden en voor je enorme inzet.
DIKKE PLUIM voor je.
Nogmaals: GROOT RESPECT voor jou, Karen!! Dat je de moede had om een killing shelter in te lopen….. VRÉSELIJK!!! Ik ga straks kijken naar Paul & Witteman. Ik hoop dat dit een grote impact zal hebben op de politiek (EU) en uiteindelijk de HORROR in Roemenië zal stoppen!
Verder hoop ik, dat ook de heer Frank Dales, voorzitter van de Nederlandse Vereniging tot Bescherming van Dieren, zich eens achter z’n oor krabt, als hij naar de uitzending van P&W kijkt. Vele tientallen miljoenen staan op de bank c.q. zijn geïnvesteerd in onroerend goed, terwijl het aantal zwerfdieren in heel Europa onnoemelijk groot is en grootschalige sterilisatieprojecten niet te realiseren zijn…..
Hallo Karen .Ik heb zoveel bewondering voor jou,dat je dit allemaal doet.
Dat moest ik even kwijt.
Amen. dank je wel voor “eindelijk” het juiste verhaal.
Meis,wat heb jij het voor de kiezen gehad daar in die killing shelter.Ik weet wat je gezien hebt.Sommige honden die hoopvol naar de tralies komen in de hoop op ……… ja,waar zullen ze op hopen eigenlijk?En sommige honden die de moed al opgegeven hebben en totaal geen contact meer zoeken.
De lege etens en drinkbakken is een bekend verhaal.Veel goedkoper kun je niet van ze af komen he”?
“Gewoon laten verhongeren en verdorsten” en het probleem zwerfhond is opgelost.
Het Neutraliseren van de honden daar was de enige oplossing geweest.De zwerfhonden die door het merendeel van de bevolking verzorgt werden hielden andere zwerfhonden buiten hun territorium en nu zullen andere honden hun plekje innemen.
Hoop dat je je zegje kunt doen vanavond en dat de heren je met het respect behandelen wat je verdient.
Heel veel instanties en hondenforums volgen je op de voet en wensen je heel veel succes.
Dank je voor je inzet lief mens.Dank je namens al die honden daar die nooit uit onze herinneringen zullen verdwijnen.