Het levenswerk van Lenie ’t Hart ging 12 jaar geleden verloren, toen de directie haar via een coupe eruit werkte. Daarmee hield ook haar zeehondenopvang op. Lenie’s insteek was dat je elk dier probeert te helpen als het in nood verkeert. Het maakte haar niet uit of het bij de crèche financieel moeilijk werd. De nieuwe directie ziet de zeehond echter als een publieks- en inkomstentrekker. En dan heb je aan een paar zeehondenpups genoeg, want die zijn goed voor de kaartjesverkoop.
De visafslag bij Lauwersoog kon ook wel een publiekstrekker gebruiken. Ironie ten top, zeker nu het mes in de visserij is gezet. De zeehondenbassins worden per januari verplaatst naar die afslag. Ook de entreekosten verhuizen mee en wel omhoog, naar 22,50 euro per persoon.
Zeehonden voor de kaartjesverkoop
Biologisch wordt van alles verzonnen om de minimalisering van de opvang goed te praten: een landelijk protocol vertelt dat opvangen slecht is voor de populatie. Dus de zwakkeren moet je juist niet redden. Maar er is geen enkel bewijs dat opvang leidt tot frustratie van de natuurlijke selectie. Het is eerder bewezen dat opvang goed is voor de bescherming van de populatie. Je ziet nu opnieuw indicaties in die richting. Want niet verteld wordt dat de populatiegroei in de Waddenzee stagneert juist vanaf het jaar dat Lenie’s opvang van gewone zeehonden gestopt is
De geboortecijfers zijn goed, maar de sterfte is hoog en men weet niet waar dat aan ligt. Of komt het niet uit en willen ze het niet weten? Juist de opvang heeft ervoor gezorgd dat de jonge, eerstejaars zeehonden overleven, want ze kampen vrijwel allemaal met verstikkende longwormen. De weerstand van de gewone zeehonden is waarschijnlijk zo laag dat longwormen killing zijn. Zelfs abnormaal grote longwormen kunnen zich in de zeehonden van de Wadden ontwikkelen.
Ethiek verdampt
De ethiek is verdampt en de zeehonden zoeken het zelf maar uit. Dat terwijl de Waddenzee door verstoring, chemische vervuiling en overbevissing in slechte staat verkeert. De slogan van toen is alleen maar sterker: als de mens zijn grootste vijand is, bij wie moet een zeehond dan voor hulp zijn?
Open opvang
Ik vind het onbegrijpelijk en onacceptabel dat domweg ontkend wordt dat deze zeehonden hulp nodig hebben. Mensen langs de kust die een dier in nood zien, bellen de experts van het netwerk voor gestrande dieren. Eerst was er een opvang, maar nu niet meer. De experts staan met een doodzieke zeehond voor een gesloten deur. Een open opvangcentrum moet er zijn, waarbij het publiek gratis kan ervaren wat het eerlijke verhaal is achter elk verzorgd dier. In Pieterburen en straks Lauwersoog lijkt het omgekeerde aan de hand te zijn: zeehondenpups zijn nodig om met kaartjesverkoop het commerciële verhaal rond te krijgen. Ik zou daar niet naartoe gaan.
.
- Lees ook op AnimalsToday:
.
©AnimalsToday.nl Karen Soeters | House of Animals
Karen's blog: Zeehonden voor de kaartjesverkoop
