De beelden van de vreselijk mishandelde varkens in het slachthuis in Tielt staan nog helder op mijn netvlies en dan worden er gisteren weer beelden naar buiten gebracht door Animal Rights. Ditmaal zijn het koeien in een slachthuis in Izegem die verschrikkelijk worden mishandeld voor de slacht.
Het hoort bij mijn werk om naar dit soort beelden te kijken en vaak nog eens te kijken, maar heel eerlijk gezegd kostte het mij deze keer erg veel moeite.
Het vlees van deze ernstig mishandelde dieren was dus bij de Makro te koop? Ik zeg ‘was’, want vanmiddag werd er snel een statement naar buiten gebracht dat er geen vlees van dit slachthuis meer ingekocht gaat worden. Op vragen waarom nu niet gewoon besloten wordt om überhaupt geen vlees meer af te nemen uit België – gelet op de wantoestanden in Belgische slachthuizen – wordt door Albert Hein geantwoord dat zij zaken doen met individuele bedrijven en niet met een land.
Maar wat houdt geen afname meer van vlees van dit individuele slachthuis nu eigenlijk in? Wat gaat er nu eigenlijk verder gebeuren? En dan met name: wat gaat het voor de dieren opleveren? Dat er geen vlees meer wordt afgenomen van het slachthuis ligt voor de hand: het slachthuis is gewoon gesloten! En op de vraag wat het voor de dieren gaat inhouden zal ik op het eind van mijn blog een antwoord geven.
En nu hoor ik het mensen in Nederland natuurlijk ook al zeggen ‘dat is België, hier is het echt allemaal veel beter geregeld’. Hier vindt toezicht plaats en Nederland behoort toch tot de top van landen waar het dierenwelzijn hoog in het vaandel staat?
Maar ook in België is er toezicht en ook in België staat het dierenwelzijn hoog in het vaandel. Zo had België bijvoorbeeld al eerder dan Nederland een positieflijst zoogdieren, België heeft eerder dan in Nederland het onbedwelmd slachten afgeschaft en België heeft eerder dan Nederland het gebruik van roofvogels op evenementen verboden. Daarbij heeft het land een minister die erg voor dierenwelzijn is, veel meer dan alle ministers in Nederland bij elkaar. Dus wie houdt nu wie voor de gek? Wie garandeert ons dat hier in Nederland niet dezelfde situatie ontstaat of feitelijk al gebeurt? Helemaal niemand. En ik denk wel eens dat het ook bijna niemand interesseert.
Uit onderzoek blijkt dat mensen na het eten van vlees minder morele zorg hebben om dieren. Daarbij wordt dan ook het feit dat ze lijden ontkend (Loughnan et al., 2010*; Bastian et al., 2012**). Als dat al de uitwerking is van het eten van vlees kun je nagaan hoe het zal zijn om dag in, dag uit in een slachthuis te moeten werken. Wat doet het met een mens om de hele dag dieren te doden? En wat doet het met een mens om de hele dag anderen dieren te zien doden? Er treedt gewenning op. Het wordt normaal. Emotionele afstomping.
Dit soort situaties doet me denken aan een spraakmakend experiment uit de sociale psychologie uit 1971 van Zimbardo: ‘Stanford Prison’. Onderzoekers wilden graag weten wat er gebeurt met goede mensen die je in een slechte situatie plaatst. Hele normale studenten werden ingedeeld in twee groepen. De ene groep speelde de rol van gevangene, de andere groep die van gevangenbewaarder. Ze werden overgebracht naar een nepgevangenis en zouden daar twee weken verblijven. Het experiment liep echter volledig uit de hand. Gevangenenbewaarders voelden zich superieur. Bovendien wilden ze rechtvaardigen dat de gevangenen het slechter hadden, en dus werden de gevangenen als inferieur behandeld.
De bewaarders werden ronduit sadistisch en om er voor te zorgen dat gevangenen niet nog ernstiger mishandeld werden is het experiment al na zes dagen stopgezet.
Een slachthuis is mijns inziens ook zo’n hele slechte omgeving en je hoeft er dus echt geen sadisten neer te zetten om er vreselijke dingen te laten gebeuren. In een slachthuis zijn de dieren de gevangenen. Als je mensen eerst tot bepaald gedrag beweegt gaan ze daarna het slachtoffer (in dit geval de dieren) devalueren om hun eigen gedrag te rechtvaardigen.
Dus terugkomend op mijn vraag wat dit allemaal voor de dieren gaat opleveren: helemaal niets!
Het is wel heel goed dat zo ongeveer alle Nederlandse media hebben bericht over de beelden en tegelijk is het ook erg vreemd als je erover nadenkt. Zo lees ik in onder andere in de Volkskrant:
“Op de beelden, gefilmd met een verborgen camera, is te zien hoe slachters stieren zonder verdoving de keel doorsnijden.”
Zal ik eens iets schokkends vertellen? De keel van dieren doorsnijden zonder verdoving is in Nederland niet eens een overtreding wanneer het slachthuis een vergunning heeft voor het ritueel onverdoofd slachten!
Toen ik de dag na het offerfeest net gemaakte beelden van de onverdoofde slacht van een koe naar diverse nieuwsredacties stuurde belde alleen RTL nieuws voor meer informatie. Ze waren het absoluut met mij eens: deze beelden waren afschuwelijk. En natuurlijk een overtreding van de wet. Nee helaas, vertelde ik de journalist. Dit is volgens de inspecteurs van Eyes on Animals een ‘perfect uitgevoerde onverdoofde slacht’, waar ook nog eens een inspecteur van de NVWA naast stond.
Oké, dan is het geen nieuws voor ons… Ik wist niet wat ik hoorde.
Dit zou inhouden dat het mishandelen van dieren door de beugel kan zolang het maar volgens de wet legaal is, en als exact hetzelfde elders illegaal gebeurt zijn we opeens van mening dat we dat vlees niet in onze schappen willen hebben. Snapt jij het nog? Ik niet in ieder geval. Wat ik wel snap is dat daarom steeds meer slachthuizen een vergunning willen hebben om onverdoofd te mogen slachten. Dan mogen ze gewoon legaal dieren mishandelen en vindt iedereen het opeens helemaal oké…
Ik zou het heel fijn vinden als iedereen hetgeen wettig is toegestaan in Nederland nog even zou willen bekijken hieronder, en je mening hoor ik ook graag (let op, zeer schokkende beelden):
De petitie die we hebben opgezet tekenen is trouwens ook heel fijn.
* Loughnan, S., Haslam, N., Bastian, B. (2010). The role of meat consumption in the denial of moral status and mind to meat animals. Appetite, 55, 156-159.
** Bastian, B., Loughnan, S., Haslam, N., & Radke, H. (2012). Don’t mind meat? The denial of mind to animals used for human consumption. Personality and Social Psychology Bulletin.
©AnimalsToday.nl Karen Soeters
5 Comments
Comments are closed.
Als je slachthuismedewerker wilt worden, dan ben je geestelijk al behoorlijk ziek, dat krijg je niet nadat je er al jaren werkt en dan nog, moeten wij daar medelijden mee hebben, nadat ze alle dagen afschuwelijke zinloze moorden plegen, sorry ik niet. Als dit je werk is, ben je voor mij een meedogenloos monster.
En kom niet met die onzin van iemand moet het doen, nee jij bent verantwoordelijk voor de dingen die jij zelf doet.
Beste Karen, i.v.m. «Wat doet het met een mens om de hele dag dieren te doden?» is er interessant materiaal te vinden bij Marc Bekoff in The Animal Manifesto (2010, p. 113-116). Slachthuismedewerkers blijken niet zelden te leiden aan ziekten van het zenuwstelsel (naast natuurlijk een hele resem andere lichamelijke kwalen. Ongetwijfeld is er ook onderzoek verricht naar de psychische gevolgen van het werken in een dergelijke omgeving maar daarover heb ik nu geen info.
“leiden” moet zijn “lijden” uiteraard!
… Leiden of lijden (vooral wat dat dat ‘lijden’ betreft): Kan men tenslotte niet veel sympathie voor opbrengen hé. — Biologisch gezien zijn mensen tenslotte ook dieren. Daarmee… — En er zullen wel andere jobs bestaan; of niet soms? — Overal is een hele andere aanpak/mentaliteit nodig + meer aanbod van VEGAN en VEGGIE producten in elke supermarkt. Momenteel is de prijs ervan overal nog hoog; schappelijke prijzen kunnen een eerste stap voor de redding van dieren betekenen!
Een beetje overal hetzelfde in andere woorden: “de wet van de sterkste”… en de sterkste kiest dikwijls voor wangedrag. – Mogelijk is een antwoord daarop betere opvoeding, vanaf de kleuterschool, en.. DE OPENBARE WET: meer beter gemotiveerde inspecteurs, camera’s, regelmatig controle + (indien niet vooral…) stevige boetes en het uitschakelen van betrokkene slachthuizen (Er zijn overigens al slachthuizen genoeg…).