Wat een triest moment. ‘Ons’ aapje Piep is er niet meer. Vrijdag ontvingen we het droevige bericht dat ze is overleden. 27 jaar is Piep geworden, waarvan ze er uiteindelijk 10 bij stichting AAP heeft gewoond. En dat laatste is, zeker gezien haar eerste 17 levensjaren, een geschenk uit de hemel.
Ter herinnering: in 2009 maakte ik voor het eerst kennis met David van Gennep en de mensen van AAP. We waren net met Omroep Piep! gestart en het doel was structurele aandacht voor dieren in de media (televisie). David begrijpt als geen ander hoe belangrijk dat is en om ons zijn steun te betuigen vernoemde hij een in beslag genomen Lamponaapje naar Omroep Piep.
Piep werd in de Franse havenstad Calais afgestaan door haar toenmalige eigenaren uit Polen, die op weg waren naar Ierland en haar niet mee mochten nemen. Het aapje zou worden geëuthanaseerd of in een laboratorium terechtkomen, ware het niet dat de Franse douaniers medelijden met haar kregen en via de plaatselijke dierenbescherming stichting AAP inschakelden.
Vergroeide ledematen
Aapje Piep kon moeilijk lopen omdat ze te korte beentjes en kromme armpjes had. Haar ledematen waren vergroeid omdat ze slechte voeding, weinig beweging en een tekort aan zonlicht heeft gehad in de eerste 10 jaar (!) van haar leven. Zoals zoveel apen die als huisdier worden gehouden heeft ze als klein aapje in een veel te kleine kooi moeten leven. Daardoor is haar rug vergroeid en had ze nauwelijks spieren.
De dag dat ik mee mocht om haar op te halen zal ik niet vergeten. Verbazing: hoe is het mogelijk dat mensen denken een aapje als huisdier te kunnen houden? De boosheid: hoe is het mogelijk dat mensen zich dan niet eens verdiepen in wat zo’n dier nodig heeft? En de emotie, want wat een hoopje ellende was het toen ze aankwam bij AAP. Door David werd ik gewaarschuwd voorzichtig te zijn omdat een aap in het nauw flink kan bijten. Maar dat deed ze niet. Tot mijn stomme verbazing stak ze haar kleine handje naar mij uit.
In de quarantaineruimte van stichting AAP schoten mij weer de woorden van Paul McCartney door het hoofd:
“Voor dieren is hun leven net zo belangrijk als ons leven dat voor ons is.”
Ik realiseerde mij op dat moment dat het verhaal van aapje Piep niet alleen heel schrijnend is, maar ook exemplarisch voor zoveel apen en andere dieren die onder erbarmelijke omstandigheden als huisdier worden gehouden. Weer een extra reden om nog harder te strijden voor de structurele media-aandacht die zo nodig is om mensen bewust te maken van het leed dat dieren (vaak ook onbewust) wordt aangedaan.
Eindelijk AAP zijn
Bij stichting AAP mocht ze eindelijk aap zijn. Eindelijk kennismaken met soortgenoten, want als zogenaamd huisdier was ze altijd alleen geweest. Volgens David van Gennep zou ze altijd een getraumatiseerd aapje blijven, maar in ieder geval heeft ze dankzij het geweldige werk van stichting AAP een fijne oude dag gekregen. Het was geweldig om te zien dat dankzij alle liefde en zorg het langzaam beter met haar ging.
De laatste weken was Piep minder actief dan normaal en ze at ook niet meer goed. Daarbij had ze ernstige slijtage aan haar wervels. Haar gezondheid ging zichtbaar achteruit en helaas was er geen zich op verbetering. Piep is daarom afgelopen week geëuthanaseerd.
Dank jullie wel David en stichting AAP!
Dankjewel voor alle goede zorgen lieve David en alle mensen van AAP. Jullie doen ongelofelijk belangrijk werk. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat jullie op een dag totaal overbodig zijn geworden, maar voorlopig vrees ik dat het vooral belangrijk is dat mensen jullie blijven steunen, want het einde van de dieren die moeten worden opgevangen is helaas nog lang niet in zicht.
RIP lief aapje Piep…
.
.
©AnimalsToday.nl Karen Soeters
