Bij een zestal slachthuizen heeft House of Animals vanaf deze zomer beeldmateriaal gemaakt van de aanvoer van varkens. We hebben alleen gefilmd vanaf de openbare weg. Onze bevindingen zijn schokkend en helaas gaat het in de realiteit niet om incidenten, zoals de sector altijd beweert.
Wat je ziet op de beelden is hoe er structureel met deze prachtige en intelligente dieren wordt omgegaan. We houden in Nederland meer dan 12 miljoen varkens maar niemand ziet ze omdat ze weggestopt zijn in stinkende dichte enorme schuren.
Het enige waar deze sector aan denk is geld verdienen. Zoveel mogelijk op een zo makkelijk mogelijke manier. Dierenwelzijn is van totaal ondergeschikt belang. Natuurlijk probeert de industrie ons te doen geloven dat ze dierenwelzijn hoog in het vaandel hebben. Maar de dieren zijn tot productiemiddelen verworden, de dieren zijn niet meer dan dingen.
Hieronder een verslag van ons team dat dagenlang vanaf de zomer heeft geobserveerd en gesproken met mensen die in de sector werken. Dat kunnen chauffeurs zijn, veehouders en medewerkers die werken in stallen of slachthuizen. Ook zij zijn van mening dat het zo niet langer kan en begrijpen ook niet dat de overheid en NVWA niet ingrijpen, zoals een van onze onderzoekers verwoordde:
“Ik heb nooit handhaving gezien.”
De transportwagens waar de dieren in staan daarvan zijn de vloeren zeer glad dus ze glijden continue uit als ze rijden en ook als ze in- en uitgeladen worden. Ze staan in hun eigen urine en uitwerpselen. Overvolle veewagens moeten ontzettend lang wachten. Daar klagen de chauffeurs ook zelf over. Zelfs bij de hitte afgelopen zomer moesten vrachtwagens met dieren uren wachten in de zon.
.
.
Veel dieren zijn kreupel. Als dieren het slachthuis niet in kunnen lopen krijgen ze direct een stroomstoot en een mes in de hals zodat ze dood bloeden. Chauffeurs vertellen hoe afschuwelijk ze dit vinden en hoe lang de doodstrijd duurt. Een aantal chauffeurs zegt ook dat het binnen in deze slachthuizen zeer stressvol is en dat ze het zelf niet aan kunnen zien zo erg is het wat er binnen gebeurt.
Zodra de slachthuizen zien dat er gefilmd wordt krijgen de chauffeurs een spreekverbod. De concurrentie is moordend. Transportbedrijven doen alles wat slachthuizen zeggen. Niemand is kritisch naar elkaar toe.
Slachthuizen hebben aangegeven aan de transporteurs dat ze als eis stellen dat er alleen nog maar met dichte vee- trailers dieren mogen worden aangevoerd. De dieren zijn dan helemaal niet meer zichtbaar voor de buitenwereld. Daarbij is er geen airco zoals je zou denken. Het is een systeem wat de lucht van buiten naar binnen verplaatst. Als de vrachtwagen stilstaat is het binnen dus net zo warm als buiten, zelfs nog warmer omdat er doordat ze stilstaan geen luchtverplaatsing meer is. Sommige hebben een accu voor de koeling, maar deze zetten ze bij het slachthuis uit.
.
.
Ook meldt ons team veel storingen bij slachthuizen. Dat betekent extra lang wachten. Bij open vrachtwagens kun je dan nog zien hoe de dieren er aan toe zijn, bij dichte vrachtwagens natuurlijk niet. Ons team heeft deze zomer heel veel hittestress gezien en bij geen enkel slachthuis handhaving door de NVWA. Dieren hebben vaak luchtweginfectie, ooginfectie, huidproblemen, diarree, gewrichtsontstekingen en andere aandoeningen.
.
.
Er werken veel arbeidsmigranten bij slachthuizen, die moeten doen wat slachthuizen zeggen. Tijdens het uitladen bij slachthuizen worden dieren hardhandig uit de wagens gehaald. Er worden stroomstoten gebruikt en ze slaan de dieren met rode lange spatels. Deze hardhandigheid gebeurt ook bij het inladen vanuit de stallen in de veetransportwagens.
.
.
Veel dieren in transportwagens zijn niet van dezelfde stal en kennen elkaar niet waardoor ze rangordegedrag vertonen en zeer onrustig worden, gaan gillen en elkaar verwonden. Een transporteur zegt hierover:
“Ik ben blij als ik ‘s avonds thuis ben en weet dat de dieren dood zijn. Dat hun lijden eindelijk is gestopt.”
Macht en lobby van de slachthuizen is te groot waardoor betrokkenen niets meer durven te zeggen, omdat ze bang zijn. Mocht je dit lezen in de sector werkzaam zijn en je herkennen in het bovenstaande, neem dan contact op met ons onderzoeksteam via redactie@animalstoday.nl. Uiteraard zorgen we ervoor dat jouw identiteit geheim blijft.
©AnimalsToday.nl Karen Soeters | House of Animals
