House of Animals is in Oekraïne om asieldieren en hun verzorgers de winter door te helpen. In haar derde reisblog vertelt Karen Soeters over Mykolajiv, waar het team een bezoek brengt aan The City of Dogs. Bijna lukt het niet om het asiel te bereiken, maar op het laatste moment krijgt House of Animals toch groen licht. Dankzij donateurs kan The City of Dogs het hoofd boven water houden.
Gisteravond verheugde ik mij enorm op een douche. Na geknuffel met heel veel honden, katten en andere lieve dieren, stinken we een uur in de wind. Omdat het de sterfdag is van mijn vader wil ik graag een kaarsje aansteken in een kerk. Dus gisteren al aan security gevraagd of dat kan. In de buurt van ons hotel wordt een kerkje gevonden.
Het liefst wil ik alleen naar binnen, maar dat mag niet uit veiligheidoverwegingen. En dus lopen er twee forse types mee met een indrukwekkende outfit en een walkie-talkie. Zelf zit ik van top tot teen onder de modder. Tot overmaat van ramp staat de walkie-talkie ook nog aan. Opeens begint dat ding te tetteren, terwijl het in de kerk doodstil is. Maar de mannen doen zo veel moeite voor me en weten waarom ik hier ben, dus ik vergeef het ze meteen.
Uiteindelijk zijn het twee kaarsen geworden. Een voor mijn vader en een voor iedereen in Oekraïne. Voor de zoveelste keer besef ik hoe het moet zijn voor de mensen en dieren hier, die al bijna twee jaar in een afschuwelijke oorlog leven.
Kerstbrokken voor The City of Dog in Mykolajiv
We hebben lang gedacht dat het niet zou lukken om naar Mykolajiv te gaan, een stad waar al lang een vreselijke strijd plaatsvindt. De wegen zijn afgesloten en het luchtalarm gaat voortdurend af. Dat bevestigen ook Ludmilla en Yulia van The City of Dog. Voor hen is het belangrijk dat we komen. Het lijkt een soort houvast, iets om naar uit te kijken in deze donkere dagen. Toen we eerder lieten weten dat de kans heel klein was dat we Mykolajiv zouden bereiken hadden ze alle begrip, maar moesten wel huilen. En heel eerlijk, wij ook. Opnieuw een keiharde bevestiging hoe ernstig de situatie is waarin deze mensen en hun dieren leven.
Mykolajiv is afschuwelijk getroffen. De helft van de mensen is gevlucht, de scholen zijn dicht en kinderen zitten vooral binnen. De stad ligt strategisch bij de rivier. We begrijpen dat er nu een nieuwe manier van terreur wordt toegepast, namelijk het aanvallen van voertuigen met drones. Daarom zijn alle toegangswegen tot de stad afgesloten. Oekraïne is een immens groot land en de weg naar The City of Dog is toch weer langer dan ik dacht. Overal bij tankstations en in dorpjes waar we doorheen rijden zie je honden op straat.
Ik ben zo ontzettend blij dat het uiteindelijk gelukt is om onze lieve vriendinnen van The City of Dogs toch te ontmoeten, zelfs al was het maar heel kort. We hebben het schaap gezien dat ze vorig jaar hebben gered van de slacht, dat ook nog een cadeautje in haar buik bleek te hebben. We zagen de nieuwe verblijven, die dankzij donateurs van House of Animals mogelijk zijn gemaakt. Wat is die hulp goed terechtgekomen bij deze mensen!
We knuffelen de puppy’s die veelal door militairen naar The City of Dogs zijn gebracht. Samen drinken we koffie met lekkernijen, in een klein kamertje waar speciaal voor ons een vuur is aangemaakt om het warm te krijgen. We hebben in korte tijd veel gezien, geluisterd naar hun verhalen en heel veel knuffels gegeven. Maar dan moeten we toch echt gaan. Van de beveiliging hebben we anderhalf uur gekregen en die zijn voorbij gevlogen. En ook hier beloven we terug te komen en alles op alles te zetten om ze zo goed mogelijk te blijven steunen.
De grote poort gaat open en we rijden letterlijk met pijn in ons hart weg. Het voelt alsof we deze lieve mensen en al die dieren in een soort hel achterlaten. Die afschuwelijke oorlog moet gewoon stoppen. Maar we zijn nauwelijks vertrokken of het luchtalarm gaat weer loeien.
Van de weg gereden
Met lieve Yulia, Ludmilla en de dieren van The City of Dogs nog op ons netvlies, begint de lange reis terug naar Lviv. Onze beveiliging wijzigt de route voortdurend, want het is een gevaarlijke tocht. Als de duisternis invalt kleurt de lucht op sommige plaatsen roze. Dat zijn schijnwerpers waar Oekraïne Russische drones mee probeert te lokaliseren. Iets wat er op het eerste oog mooi uitziet, blijkt een oorlogsstrategie.
We rijden een uur in het duister, wanneer vanuit het niets een enorme vrachtwagen onze auto’s van de weg rijdt. Met een enorme knal belanden we in een kuil naast de weg. Oké, dit had ik even niet zien aankomen. Daar staan we dan in het donker, in the middle of nowhere ergens tussen Mykolajiv en Kiev. Wat nu? De beveiliging wil ons geruststellen, maar dat is gelukkig niet nodig. Ik ben zo trots op de kracht en weerbaarheid van ons team! Collega Helma en cameravrouw Sanne laten zich niet uit het veld slaan. En dus gaan de beveiligers buiten in de kou aan de slag, want er is behoorlijk wat schade. In de verte klinkt het luchtalarm.
Het wordt een lange nacht. De reis loopt ten einde, maar de laatste loodjes wegen zwaar. In mijn vierde en laatste reisblog lees je het vervolg van deze indrukwekkende reis.
.
- Help oorlogsdieren in Oekraïne
- Volg het werk van House of Animals in Oekraïne via Facebook en Instagram
- Karen’s reisblogs uit Oekraïne:
.
Karen’s blog: Kerstbrokken en liefde voor oorlogsdieren in Oekraïne
Karen’s blog: Kerstbrokken voor The City of Dogs in Mykolajiv
©AnimalsToday.nl Karen Soeters | House of Animals
