Karen’s blog: Kalfjesleed mag weer van de NVWA 

Het transport van jonge ongespeende kalfjes over lange afstanden is vanaf vandaag weer toegestaan door de NVWA. Voor de duidelijkheid: we hebben het hier dus over kalfjes van minder dan 8 weken oud die alleen nog maar melkvoeding krijgen. Na 18 uur op transport te zijn geweest moeten de dieren verplicht een etmaal rusten in een exportstal, waarna het transport weer wordt hervat. Het kalfjesleed mag weer van de NVWA.

Toen ik het las dacht ik eigenlijk alleen maar: waarom nou toch? Iedereen met een beetje empathisch vermogen moet toch op zijn klompen aanvoelen dat dit feitelijk dierenmishandeling is?

Buiten het feit dat heel veel zaken waarmee ik het niet eens ben wel wettelijk zijn toegestaan, heb ik mij voor nu puur op de feiten en de geldende (minimale) regelgeving gericht. Blijkbaar heeft de NVWA zich bij het besluit om deze transporten weer toe te staan laten leiden door een onderzoeksrapport van Wageningen Universiteit (WUR). Dat is die universiteit waar die onderzoekers rondlopen die van mening zijn dat – en dat ook als wetenschappelijk standpunt verkondigen – het beter is voor kalfje en moeder om na de geboorte direct gescheiden te worden.

Maar goed, ik kende het rapport nog niet dus ben het gaan opzoeken. Eerst maar eens naar de homepagina van de WUR gegaan. Hier staat notabene het volgende beschreven:

“Dierenwelzijn gaat over kwaliteit van leven. Een dier voelt zich het best in een omgeving waarin hij zijn natuurlijk gedrag kan vertonen en die hem geen chronische stress, pijn of angst bezorgt.”

Klinkt goed zou je zeggen, maar hoe is het dan in vredesnaam mogelijk dat de conclusie van een rapport gepubliceerd door dezelfde WUR is dat zo’n jong nog niet gespeend kalfje rustig op een transport van 18 uur kan worden gezet?

De door het ministerie van Economische Zaken gestelde onderzoeksvragen komen erop neer dat inzicht moet worden gegeven in de fysiologische en ethologische behoeften van niet gespeende kalfjes tot 2 maanden, en of het mogelijk is om tijdens transport over langere afstand tegemoet te komen aan deze behoeften.

Zou het dan toch mogelijk zijn om aan de geldende regelgeving en de eisen uit de transportverordening te kunnen voldoen?  Kan men tijdens het transport voorwaarden creëren waarmee voldaan wordt aan de fysiologische behoeften van een kalfje jonger dan 8 weken? De ethologische behoeften van deze dieren laat ik dan voor het gemak maar even buiten beschouwing. Daar zou het rapport van de WUR dus uitsluitsel over moeten geven, althans, ik ga er vanuit dat dit daadwerkelijk onderzocht is, want anders kan de NVWA een dergelijk ingrijpende beslissing niet beargumenteren, toch?

Dit lijken mij vragen waarop een eenduidig antwoord mogelijk moet zijn, namelijk: het kan of het kan niet. En voor de duidelijkheid: als het antwoord is ‘kan niet’ dan mag het transport van deze jonge dieren dus ook niet worden toegestaan.

In het rapport wordt verwezen naar een advies over transport van ongespeende kalfjes, uitgebracht door een gerenommeerd Duits veterinair advies- en trainingsinstituut uit Schwarzenbek, voor het humaan behandelen van dieren die gebruikt worden voor fokken en slachten. Dit advies is opgesteld voor de Europese  directoraat  SANCO, dat zich bezig houdt met veilig voedsel. De conclusies van het advies luiden letterlijk:

1. Ongespeende kalfjes kunnen NIET op de wagen gevoerd worden.
2. Het geven van een electrolytenoplossing komt niet tegemoet aan de behoeften van het dier noch kan het de honger van het dier stillen.
3. Kalfjes zijn pas op zijn vroegst vanaf 2 maanden in staat om vast voedsel en water tot zich te nemen.

Het gestelde onder punt 1 maakt duidelijk dat alleen daarom al niet voldaan kan worden aan de fysiologische behoeften van een kalfje jonger dan 8 weken, want deze dieren hebben behoefte aan meerdere keren melkvoeding per dag. Dit lijkt ook te worden onderschreven in het rapport van de WUR. Daar staat namelijk op pagina 7 dat niet gespeende kalveren behoefte hebben aan meerdere malen melkvoeding per etmaal. Dit is dus een fysiologische behoefte van de kalfjes waaraan de sector zou moeten voldoen.

Maar, en nu komt het, want wat staat er verder: “Het is in de veehouderij echter normaal de kalfjes 2x per dag te voeren”. Met andere woorden, het is prima dat in de regelgeving staat dat een dier moet kunnen voldoen aan zijn fysiologische behoeften, en dat zou inhouden dat het dier meerdere malen per dag melkvoeding krijgt. Maar dat komt eigenlijk niet zo goed uit, dus doen we het gewoon niet en laten iedereen geloven dat dit normaal is. Met andere woorden: de sector zelf heeft de fysiologische behoefte van het kalfje even aangepast. Wel zo gemakkelijk.

Dit is dus een regelrechte inbreuk op geldende regelgeving en daarmee echt te gek voor woorden.  Maar het wordt nog gekker. Omdat iets ‘normaal’ is in de sector neemt een wetenschapper van Wageningen Universiteit dit volstrekt laakbare uitgangspunt van de sector over in een ‘wetenschappelijk’ rapport. Wanneer je als onafhankelijke wetenschapper klakkeloos accepteert wat de sector normaal en acceptabel vindt, accepteer je feitelijk alles zolang het dier na transport maar niet dood aankomt.

Werkelijk onvoorstelbaar dus. En dat hiermee ook nog eens geen antwoord wordt gegeven op de oorspronkelijke onderzoeksvraag wordt door de WUR , het ministerie van Economische Zaken en de NVWA gemakshalve maar even buiten beschouwing gelaten. Nog even ter herinnering: er moest antwoord worden gegeven op de vraag wat de feitelijke natuurlijke behoeften zijn van het kalfje en of daaraan tijdens het transport kan worden voldaan.

Het rapport eindigt met aan te geven dat de opinie of aan de fysiologische behoefte van jonge kalfjes kan worden voldaan tijdens lang transport niet eenduidig is. Pardon? Alles toont toch aan dat hieraan niet kan worden voldaan? Waarom is dan de wetenschappelijke conclusie dat er geen eenduidige opinie is? Wat een onzin!

De enige wetenschappelijke conclusie had moeten zijn dat niet voldaan kan worden aan de minimale welzijnseisen, zoals die geformuleerd zijn in zowel de transportverordening als in het Besluit houders van dieren. In plaats van onafhankelijk onderzoek te doen heeft de WUR op voorhand besloten dat het transport koste wat kost zal moeten gaan plaatsvinden. Terwijl het aan de politiek is om een afweging te maken tussen de ernst van de welzijnsaantasting en het belang van anderen om deze kalfjes toch te willen vervoeren. Maar helaas lijkt Wageningen Universiteit niet in staat deze scheiding te maken. De reden hiervoor is niet ver te zoeken lijkt me.

Deze column kan nog heel veel langer worden als ik alle tegenstrijdigheden in het rapport  zou gaan benoemen. De essentie blijft echter hetzelfde. Dit is het zoveelste rapport van de WUR dat enkel en alleen geschreven is om de sector haar zin te geven en het transport van deze jonge kalfjes toe te staan.

Het is echt een grove schande dat een universiteit hier mee kan wegkomen en dat noch de NVWA, noch het ministerie van Economische Zaken hierop aanslaat.

En zo zijn de kalfjes het slachtoffer van belangenverstrengeling en gerotzooi met wetenschappelijke feiten.

• Het WUR-rapport is hier te downloaden.

©AnimalsToday.nl Karen Soeters