Het proces tegen de organisatoren van hondengevechten is vorige en deze week uitgebreid in het nieuws geweest. Drie mannen en een vrouw uit Amersfoort en Zeist hebben zich volgens het Openbaar Ministerie schuldig gemaakt aan het organiseren van ten minste zeven hondengevechten in Amersfoort, Soest en Emmen. De vier zouden een criminele organisatie vormen en zeker 26 honden voor dit doel hebben gefokt. Gewonde dieren verzorgden ze met illegale medicijnen en een hechtpistool. Harde straffen werden echter niet geëist: van hooguit 9 maanden cel tot een schamele 100 uur taakstraf.

Harde straffen werden niet geëist: van hooguit 9 maanden cel tot een schamele 100 uur taakstraf | Foto: publiek domein

Dit is helaas het topje van de ijsberg en past binnen de gedachtekronkel van heel veel mensen dat ze met dieren alles mogen doen, zolang zij als eigenaar, toeschouwer, deelnemer of wat dan ook er maar plezier aan beleven. En vervolgens, als ze toevallig bij hoge uitzondering een keer tegen de lamp lopen, uitgebreid krokodillentranen laten vloeien.

Harde straffen zijn nodig

Ik heb al eerder een open brief geschreven aan de rechter, waarin ik aandacht vraag, zelfs smeek om harde straffen, juist vanwege de minimale kans om tegen de lamp te lopen wanneer dieren systematisch worden verwaarloosd of anderszins mishandeld:

Open brief van Karen Soeters: Geachte Edelachtbare


Ter herinnering: het ging over de 50 uur taakstraf voor 2 vrouwen die dieren meerdere malen langdurig hebben verwaarloosd. De foto’s van de dieren staan op mijn netvlies gegrift. Helaas deden ook toen de uitgedeelde straffen totaal geen recht aan de ernst van de overtreding, in relatie tot de minimale kans op het op heterdaad vaststellen ervan.

In de zaak tegen de organisatoren van hondengevechten zijn ook geen harde straffen geëist: maximaal (slechts) 9 maanden cel tot minimaal een schamele 100 uur taakstraf.

Houdverbod, cel- en taakstraffen geëist voor organisatoren hondengevechten


Voorbereidende fase aanpakken

Juist vanwege de minimale kans bij hondengevechten op het op heterdaad betrappen, is het van allergrootste belang dat ook de voorbereidende fase aangepakt gaat worden. Honden worden namelijk niet geboren als een vechtmachine; ze worden getraind om te kunnen vechten en als vechtmachine te kunnen worden ingezet. En ja, daarvoor nemen ze geen Yorkshire terriër, maar honden die qua spierkracht en snelheid van nature al bepaalde kenmerken hebben. En daar zijn bepaalde rassen en kruisingen natuurlijk het meest ‘geschikt’ voor.

Houdt dit dan in dat deze rassen en kruisingen van nature als een moordmachine geboren worden? Vergelijk het maar met iemand als Rico Verhoeven: hij heeft de bouw en kracht om een goede kickbokser te worden, maar zonder training gaat hij echt geen enkele wedstrijd winnen. Dit geldt ook voor deze honden en juist daarop moet dus ook de aandacht gericht zijn.

Verbied trainingsmethoden

Hoe train je een atleet? Want dat is een hond die aan zo’n gevecht moet deelnemen. Conditietraining bijvoorbeeld, door op een loopband te rennen of in een tredmolen. Of met de zogenaamde flirt pole, die wordt gebruikt om onder meer de kaakspieren te trainen en de wil om vast te bijten en vooral om het vasthouden te stimuleren.

De dieren worden ook getraind op trekkracht. Dat is in Nederland verboden en daarom zie je veel mensen naar bijvoorbeeld België gaan, want daar is dit helaas nog wel toegestaan. Het laat overigens wel zien dat een verbod op trainingsmethoden effect heeft.

harde straffen
Flirt pole | Foto (bewerkt): Tranndee/Wikipedia

Ook is het bekend dat voor het trainen van de honden op agressiviteit, de dieren onder andere worden opgehitst tegen zogenaamde sparringpartners. Dit zijn dan met name andere honden die minder goed zijn in het vechten, maar men schuwt ook het gebruik van andere diersoorten niet.

Ophitsen strafbaar

Juist het ophitsen tegen andere dieren is een belangrijk signaal dat men bezig is om de hond klaar te stomen voor het ‘echte’ werk en juist daarom zou dit ophitsen ook strafbaar moeten zijn. Het is daarom dan ook goed dat de minister van LNV in haar brief van 9 november 2018 heeft aangekondigd dat dit ophitsen voortaan strafbaar zal worden gesteld.

De trainingsmethoden verbieden is niet de enige oplossing om een einde te maken aan deze criminaliteit, waarvan dieren de dupe zijn. De honden worden namelijk gefokt op zogenaamd gameness. Dat wil zeggen dat ze de wil hebben door te vechten tot de dood erop volgt. Over de hele wereld zie je in stambomen en bloedlijnen dat ze proberen juist deze eigenschap uit te vergroten.

Het is geweldig dat er eindelijk aandacht is voor het ernstige dierenleed door het fokken op uiterlijke kenmerken, denk aan kortsnuitige honden. Daaraan zou toegevoegd moeten worden dat het fokken van dieren op mentale kenmerken die leiden tot maatschappelijk onaanvaardbaar gedrag verboden moet worden.

Houdverbod

Stefanie B., een van de vier mensen die voor rechter zijn verschenen deze week, heeft, hoe ongelofelijk ook, weer drie nieuwe honden aangeschaft. Kunnen we afspreken dat we de mogelijkheid die er al is gaan toepassen door tijdelijke maatregelen op te leggen aan de verdachte? Mensen die van zo’n ernstig misdrijf tegen dieren worden verdacht zouden tot de rechtszaak geen dieren meer mogen houden. Daarbij moet er een zelfstandig houdverbod komen. Ook dat heeft de minister in haar brief in 2018 toegezegd. Deze mensen moeten – met onmiddellijke ingang – nooit meer honden mogen houden.

Tot slot hoop ik dat mensen – bij alle negatieve berichten deze week over het gevaar van  pitbulls – zich onderstaande verhalen willen herinneren. In Amerika maken steeds meer politiekorpsen gebruik van pitbulls uit het asiel. In plaats van de dure, getrainde K9-honden, vaak Duitse of Mechelse herders, kiezen kleine korpsen steeds vaker ervoor om een pitbull uit het asiel te adopteren en op te leiden tot politiehond. De asiels zitten vaak vol met dit ras en veel honden worden geëuthanaseerd. Ze inzetten als politiehond redt hun leven en bespaart de politie veel geld.

Steeds meer pitbulls uit asiel worden politiehonden


En als je nou denkt ‘maar deze honden zijn misschien niet gefokt voor gevechten dus dat is toch anders?’. Nee dus. Een van de pitbulls van de American Football speler Michael Vick, die in de VS in 2007 werd veroordeeld voor het organiseren van hondengevechten, is Jonny Justice.  Jonny is nu een therapiehond voor kinderen en won in 2014 de ASPCA prijs hond van het jaar.

Als we het goed aanpakken is er dus hoop.

©AnimalsToday.nl Karen Soeters