Een dierenwinkel in Rotterdam waar de levende have werd verwaarloosd. Paardenmarkten waar alle regels voor dierenwelzijn overtreden worden. Eigenaren die hun huisdier mishandelen. Honden achtergelaten in bloedhete auto’s. Dit zijn slechts een paar voorbeelden waarvan is gebleken dat de boosdoeners er met lichte straffen of zelfs alleen een waarschuwing vanaf komen (mits er wordt gehandhaafd) en eigenlijk nooit een houdverbod of vrijheidsstraf opgelegd krijgen. Straffen voor dierenmishandeling kunnen echter veel hoger. De wet biedt die mogelijkheid gewoon, maar vaak kiest u als rechter voor een taakstraf of relatief lage geldboetes.
Ik ben ten einde raad, wat de reden is dat ik mij nu direct tot u richt beste rechter. Zoals u ongetwijfeld weet, of behoort te weten, beschikken dieren over veel meer intelligentie en gevoelens dan de gemiddelde burger denkt. Niet voor niets vraagt Frans de Waal zich af of de mens wel slim genoeg is om te weten hoe slim dieren zijn. Maar dat even terzijde, ik heb het niet over de intense familieverbanden van olifanten, zwanen of pinguïns, die verscheurd worden door het doden van een enkel familielid. Nee, ik heb het over zeer basale, bij elk dier voorkomende gevoelens, zoals pijn, stress, angst (dus ook vreugde en plezier). Gevoelens die door het gros van de dierenhouders structureel wordt ontkent, omdat het hen geld kost, niet goed uitkomt, of ze er zelfs een duivels plezier aan beleven om het dier (langzaam) te doden, te mishandelen of te verwaarlozen.
U als rechter weet natuurlijk net als ik dat bij van alles en nog wat de baten en lasten tegen elkaar opwegen, waarbij de kans op het constateren ervan bij het niet nakomen van een wettelijke plicht een zeer belangrijk onderdeel is. Als een op te leggen maatregel (last) in geen verhouding staat tot de overtreding (bate) en de kans op ontdekken laag tot zeer laag is, zal de houder de betreffende overtreding blijven begaan.
Een duidelijker voorbeeld dan de sjoemelsoftware in dieselauto’s hoef ik u natuurlijk niet te geven. De baten en de zeer geringe kans op ontdekken hebben ervoor gezorgd dat in bijna elke dieselauto die software was ingebouwd. Nu men weet wat de lasten zijn en dat de kans op ontdekken erg groot is geworden kan ik u verzekeren dat in geen enkele diesel deze software door de producent nog langer wordt ingebouwd.
Op het gebied van dierenwelzijn is het niet anders, met alleen het grote verschil dat in dit geval de drie de variabelen (baten, lasten en de kans) wel bekend zijn. Lasten stellen helemaal niets voor, kans op ontdekking is laag tot zeer laag en de baten zijn talrijk.
En hier komt u in beeld, want hier gaat het dus verschrikkelijk mis.
Zoals ik hierboven heb uitgelegd ervaren dieren pijn, stress, angst (dus ook plezier en vreugde). Dit biologische feit is ook onderkend door de wetgever. Op het moment dat een dier mishandeld en/of verwaarloosd worden, is de impact van deze mishandeling en/of verwaarlozing ervan op het dier erg groot, zowel op de korte als lange termijn. Het moet u bekend zijn dat mishandelde en verwaarloosde dieren lange tijd (zo niet voor altijd) getekend zijn en erg angstig blijven. Dit is inherent aan het feit dat dieren gevoelens hebben. Met andere woorden, de begane overtreding kan bestempeld worden als zeer ernstig.
Degene die dit de dieren aandoet heeft mist elk greintje empathisch vermogen richting de dieren en zal dus zijn gedrag ook niet zomaar gaan aanpassen. Dat zal alleen maar gebeuren als hij zich ervan bewust is dat de baten niet opwegen tegen de lasten. En niet een klein beetje opwegen, maar substantieel.
En dit is nu, geachte edelachtbare, de reden dat ik u schrijf.
Het is mij (en met mij velen) een doorn in het oog dat het merendeel van de zeer ernstige zaken die toevallig aan het licht zijn gekomen wordt afgedaan met een taakstrafje. Het opleggen van een taakstraf voor mishandeling of verwaarlozing is een dusdanige ‘last’ die in geen verhouding staat tot de baten voor de houder (plezier aan het mishandelen, geen geld willen uitgeven voor verzorging en dergelijke). Dit heeft tot gevolg dat de houder zal blijven recidiveren, met alle gevolgen van dien voor de nieuwe dieren, om nog niet eens te spreken over de steeds weer terugkerende kosten voor de maatschappij. De dieren worden in beslag genomen, lichamelijk opgeknapt (aan het mentaal weer in orde krijgen van deze dieren wordt al helemaal geen aandacht besteed) en de maatschappij draait vervolgens op voor de kosten. En bij herhaling begint dit weer van voren af aan.
Geachte edelachtbare, het mishandelen en verwaarlozen van dieren moet echt aangepakt worden met straffen die er toe doen, en waarvan een duidelijke preventieve werking uitgaat. Het opleggen van een taakstrafje van een x-aantal uur valt hier echt niet onder en zal de overtreder en toekomstige overtreders er niet van weerhouden om door te gaan met het ernstig mishandelen of verwaarlozen van dieren. U bent aangesteld om er in ieder geval zorg voor te dragen dat daders gestraft worden, en wel op een zodanige manier dat de kans op herhaling geminimaliseerd wordt. Alstublieft, doe dat dan ook. Zorg ervoor dat houders en toekomstige houders zich wel tweemaal gaan bedenken.
De dieren hebben geen stem, zij zijn echt van u afhankelijk.
©AnimalsToday.nl Karen Soeters
3 Comments
Comments are closed.
Heel goed geschreven, want voor de overheid en justitie is een dier vaak nog minder dan een rolletje WC-papier, zie bv. de walgelijke varkensboer Straathof die hier in Nederland alles mag doen met dieren, omdat het dode geld veel belangrijker is dan levende wezens.
Geweldig! Echter zolang de rechters voor het leven worden benoemd en de regering een slappe hap blijft zal dit niet veranderen. Rechters lijken meer voordeel te hebben bij slappe straffen. De advocatuur zit vol met zakkenvullers en randcriminelen. Zolang dit zo blijft en iedere advocaat beter blijkt te zijn dan de leden van het openbaar ministerie, zie ik dit land slechts dieper wegzinken in een hel voor eerlijke mensen en dieren.
Geweldig verwoord !! Het is een balk in mijn oog dat de (veel)plegers er op deze manier mee weg komen 😡 Als maatschappij mogen we dit niet toestaan. Voorgoed verbod op het houden van welk dier dan ook. En de minimale straf zou detentie moeten zijn mijn inziens. En blijvende controle na vrijlating op het houden van dieren.