Karen’s blog: Eindelijk einde aan structurele dierenmishandeling ponyopvang 

Al jaren waren er klachten over de verwaarlozing van dieren bij Stichting Ponyopvang, ook bekend onder de naam Kinderboerderijtje. De dieren kregen niet of nauwelijks eten en water. Zelfs boeren uit de buurt voerden de dieren bij omdat zij het niet langer konden aanzien. De dierenpolitie, NVWA en Landelijke Inspectie Dierenbescherming (LID) voerden al diverse controles uit, maar er kwam geen verbetering in de situatie. Eergisteren besloot de officier van justitie nog dat inbeslagname niet mogelijk was en er wederom proces-verbaal opgemaakt zou worden. Maar gisteravond werd duidelijk dat de dieren toch in beslag worden genomen.

De ponyopvang is meerdere malen van locatie gewijzigd en keer op keer bleken de dieren nadien toch weer verwaarloosd te worden. Ondanks de interventies van de handhavende organisaties was het bijna zover dat de dieren binnen een paar dagen door hun eigenaar de grens werden overgebracht naar weer een nieuwe locatie.

Het bestuursrechtelijk in bewaring nemen om – per direct – een einde te maken aan de schrijnende situatie lukte tot nu toe niet. Zowel de NVWA als de LID kregen dat lang niet voor elkaar, terwijl wel de Wet dieren werd overtreden, die vereist dat ‘een ieder een hulpbehoevend dier de nodige zorg verleent’. En daarbij de houder van deze dieren absoluut ongeschikt blijkt.

4 augustus 2016
NVWA heeft controle gedaan n.a.v. een melding over paard Loyd. Het paard was al opgehaald door de oude eigenaar alvorens de controle plaatsvond. Rest gecontroleerd, redelijk voldoende bevonden. Uiteindelijk worden geen overtredingen vastgelegd.

Deze bevindingen staan in schril contrast tegen wat de oude eigenaar zelf constateert:

2016/2017
Niet alleen op sociale media, maar ook mensen die direct bij de opvang betrokken zijn of in het dorp wonen trekken aan de bel. De dieren zouden veel te weinig eten krijgen en vaak ook geen water. Ze zouden niet de juiste zorg krijgen en ook de huisvesting zou niet op orde zijn. De oprichters van de stichting zouden nauwelijks naar de opvang komen. In de zomer nog wel maar in de winter heel vaak niet.

De dieren zouden schurft en luis hebben en ook niet ontwormd worden. Er worden, zowel bij de dierenpolitie als bij de LID en de NVWA, veel meldingen gedaan door onder andere ex-vrijwilligers, mensen die hun dier aan de stichting hadden toevertrouwd, maar ook buurtbewoners.

Trein
Een conductrice van de stoomtrein, die een geitje van de ponyopvang heeft doodgereden, heeft de stichting ettelijke keren gewaarschuwd er zorg voor te dragen dat hun geitjes niet het spoor kunnen oplopen. Toen het ongeluk was gebeurd heeft ze hen gebeld om te melden dat het geitje dood langs het spoor lag. Na 3 dagen lag zijn ontzielde lichaam er nog.

Er is een ezeltje van 2 jaar oud gestorven in de winter 2016/2017. Hier is een filmpje van:

Een verwaarloosd schaap werd onder bestuursdwang naar een dierenarts gebracht en daar bleek het dier dusdanig verwaarloosd dat besloten is het schaap te euthanaseren. De dierenarts in kwestie wil haar verhaal niet voor de camera doen. De klachten blijven echter binnenkomen.

Februari 2017
In februari 2017 hebben LID en dierenpolitie geconstateerd dat Wet dieren werd overtreden. Bij controle is gebleken dat gezondheid/welzijn van de ezels, pony’s, varkens, schapen, geiten, ganzen en kippen is aangetast. Er worden bestuursrechtelijke maatregelen opgelegd in de vorm van een last onder dwangsom.

Maart
In maart  controleert ook de NVWA opnieuw. Weer wordt geconstateerd dat de Wet dieren wordt overtreden: onthouden nodige zorg, huisvesting en verzorging niet akkoord. De stichting krijgt een schriftelijke en mondelinge waarschuwing.

April
In april wordt proces verbaal opgemaakt door de dierenpolitie. Een dierenarts verklaart:

“Ik vind dat hier duidelijke en onnodig sprake is van het onthouden van de nodige verzorging in de vorm van huisvesting, veterinair, hoefverzorging, voer en onderhoud van de weilanden.”

Zomer 2017
Als gevolg van de interventies door de dierenpolitie en de LID wordt de Ponyopvang in de zomer van 2017 verplaatst van Eys naar Ransdaal (gemeente Voerendaal). De dieren moeten worden verhuisd naar weilanden waar voldoende gras staat.

Sinds de zomer van 2017 zijn er steeds meer dieren bijgekomen, vooral uit eigen fok. Zo werd een muildier geboren; een kruising tussen een ezelhengst en een Shetlandermerrie. Maar ook werd er een nestje hondjes gefokt, geitjes geboren enzovoort. Op de Facebookpagina van de stichting valt er alles over te lezen.

Ook op de nieuwe locatie gaat het echter al snel weer mis. Buurtbewoners kunnen het niet aanzien en voeren de dieren gedurende de hele winter bij, zo goed als ze kunnen. Het mag echter allemaal niet baten.

De eigenaar van het land dat de stichting gebruikt is het inmiddels ook helemaal zat. De huur wordt al maanden niet betaald en de aanblik van de verwaarloosde dieren kan hij ook niet meer aanzien.

Maart 2018
Eind maart plaatst de stichting een oproep op sociale media dat er een nieuw stuk land gezocht werd, omdat ze binnen een paar weken de weilanden waar de opvang nu zat moeten verlaten. In deze tijd werden ook beelden gemaakt van een paard van de opvang met een deken om waar door heen te zien is dat het dier extreem mager is.

1 mei

Op 1 mei ben ik zelf wederom gaan kijken hoe de dieren erbij staan en ik ben enorm geschrokken. De dierenarts die ter plaatse was verklaarde het volgende:

“De weide is bezaaid met uitwerpselen. De dieren lopen tussen de mest te eten van het zeer korte gras. Dit is afwijkend gedrag omdat paarden normaal gesproken niet eten van gras waar zich mest bevindt. Er is een schuilstal waar veel mest in ligt. Nergens is hooi aanwezig.

Er zijn 2 waterplaatsen. Een waterplaats ligt naast de schuilstal, urine en mest lopen vanuit de stal in het water. Er staat verder een waterbak die bruin vies water bevat. Er is geen schoon water aanwezig. De weide is afgezet met prikkeldraad en dat is ongeschikt omdat de dieren zich hier aan kunnen verwonden. Daarbij liggen er materialen met uitstekende en scherpe kanten, ongeschikt om in een dierenweide te liggen vanwege gevaar voor verwondingen.”

Verder verklaart de dierenarts dat de dieren allemaal zeer mager zijn, kale plekken hebben, te lange en soms ook vergroeide hoeven.

Inbeslagname!
Deze verklaring spreekt voor zich. Maar de eigenaar trok zich nergens iets van aan. De dieren zouden binnen nu en een paar dagen verplaatst worden naar België. En daar konden we met zijn allen alleen maar bij staan kijken. Dat kon ik natuurlijk niet laten gebeuren en dus ben ik het OM gaan bellen.  Ik wilde graag dat ze mij uitlegden hoe een officier van justitie tot zo’n oordeel kan komen. Dat kan m.i. alleen een economische reden hebben, want de opvang van dieren kost natuurlijk geld. En deze dieren hebben ook dringend medische zorg nodig, dus die kosten komen er nog eens bij. Opeens, gisteravond laat, kwam het verlossende woord dat het OM heeft besloten tot inbeslagname van de dieren!

Dit is geweldig nieuws, met heel veel dank aan iedereen die zich heeft ingezet voor de dieren van Stichting Ponyopvang, en die vooral zijn blijven volhouden, waaronder de mensen van House of Animals Investigations. Maar ik blijf ondertussen wel achter met wat vragen.

Kan iedereen in Nederland zomaar een stichting oprichten en dieren opvangen?

Hoe is het mogelijk dat zelfs drie handhavingsorganisaties een dergelijke ongeschikte houder zo lang niet konden tegenhouden?

En natuurlijk: wat gaat er nu met de dieren van de ponyopvang gebeuren?

Gisteren werd ik gefeliciteerd met de woorden ‘de aanhouder wint’. Zo voelt het toch niet eigenlijk. Bij dit dierenleed zit namelijk ook mensenleed. En als dierenbeschermer gaat ook dat mij aan het hart. Ik hoop dat deze mensen een houdverbod krijgen, maar vooral ook dat zij zich gaan realiseren waarom dit een onhoudbare situatie was.

©AnimalsToday.nl Karen Soeters