Karen’s blog – De kat uit de kroeg, maar de kroeg niet uit de kat 

Graag wil ik voorstellen: mijn Joop. Joop woont alweer een paar jaar bij mij, maar daarvoor resideerde hij in het café op de hoek. Negen jaar werd er liefdevol voor hem gezorgd, maar na de komst van een nieuwe eigenaar moest Joop vertrekken. Toen werd gevraagd of Joop bij mij mocht wonen, heb ik geen moment getwijfeld. Prima, doe  maar! Blijft hij fijn in zijn omgeving en na het overlijden van mijn Sir Dickens was het ook gewoon poestechnisch erg leeg in huis. Ik had Joop alleen nog nooit gezien, dus best spannend! Hij blijkt een prachtige rode kater.

De eerste drie weken heb ik hem niet naar buiten gelaten. Daarna heb ik het kattenluik open gedaan en tja, je voelt hem al aankomen, Joop vertrok linea recta terug naar de kroeg. Meer dan een jaar lang heb ik hem iedere ochtend opgehaald en hem eten gegeven. Joop vertrok dan weer naar de kroeg, waar ik hem ’s nachts weer uit de kelder viste, waar hij meestal op een paar dozen wijn lag te slapen. Mijn inspanning heeft in die zin gelukkig wel geloond. Joop woont nu echt bij mij.

Maar ik weet nu wel: je kunt de kat wel uit de kroeg halen, maar de kroeg haal je dus niet zo makkelijk uit de kat. Bijna iedere ochtend gaat mijn Joop namelijk vroeg op pad naar het café. Daar loopt hij over de kranten van de heren aan de stamtafel, totdat hij de aandacht heeft  Hij wilde, heb ik gehoord, altijd graag (dungesneden) rosbief, maar nu gaat hij voor de koffiemelk. En als die niet snel genoeg zijn kant op komt, dan vindt Joop het geen probleem een handje mee te helpen…

Daarna komt hij gelukkig weer bij mij op de bank liggen. Ben ik echter een paar dagen weg, dan maakt het niet uit wie er in mijn huis aanwezig is, Joop vertrekt. Ben ik er weer, dan begint het ritueel van voor af aan. Moet ik weer vreselijk mijn best doen om hem thuis te krijgen. Hij is dan ook boos denk ik. Na een paar dagen ontdooit hij weer, maar het is echt wel een mannetje…

Sinds kort woont ook Karel bij mij. Karel heet eigenlijk Jimmie en woonde een paar straten verder, weet ik nu. Karel is gewoon letterlijk bij mij op de bank komen zitten. In de eerste weken begeleidde ik hem nog wel eens naar buiten, maar na een tijdje heb ik het opgegeven. Ik vind hem overal in huis. In een doos dvd’s, een wasmand, op de bovenste plank van een stellingkast, enzovoort. Joop vindt het eigenlijk niets, maar heeft zich er bij neergelegd. Karel trekt zich namelijk nergens iets van aan. Blazen, een klap, hij loopt gewoon onverstoorbaar door. Hij wil nu zelfs kijken wat er in de bak van hond Wolf zit als die aan het eten is. Zij blaft dan naar hem, maar het interesseert hem werkelijk niets.

Karel blijft dus en de dame bij wie hij oorspronkelijk woonde, heeft een nieuwe kat uit het asiel gehaald. Ik zie dat Karel vaak bij mijn achterburen voor de deur zit. Zij vinden hem heel zielig en geven hem nu ook eten. Ik weet wel beter. Gelukkig komt hij daarna altijd weer thuis.

Ik voel mij rijk met mijn twee mannen!

©PiepVandaag.nl