Karen’s blog – Bultrug, Nertsen en een Rottweiler 

Ik heb gewoon geen tijd gehad om een blog te schrijven. Erg jammer, want er is weer heel veel gebeurd de afgelopen weken! De bultrug Johannes, die achteraf Johanna had moeten heten en de pech had aan te spoelen voor de kust van Texel. Echt verschrikkelijk om te zien hoe een egostrijd ervoor zorgde dat een mogelijke redding  niet tot stand kon komen. De bultrug heeft het niet overleefd, maar gelukkig heeft minister Kamp inmiddels toegezegd dat er een protocol moet komen met betrekking tot gestrande dieren. Met dank aan de Partij voor de Dieren, Sea Shepherd, Lenie ‘t Hart en The Black Fish.

Ik geloof trouwens dat de organisaties ter plaatse ook echt wel hun best hebben gedaan om het dier te redden. Maar feit is, dat als het niet lukt en er dienen zich dan andere organisaties aan, die een andere methode voorstaan en kunnen bogen op bewezen expertise,  je dus een stap opzij moet doen.

En dan de nertsenwet. Wat een overwinning voor al die mensen die daar zoveel jaren zo hard voor gestreden hebben: Nicole van Gemert, eerst als beleidsmedewerker van Krista van Velzen, initiatiefnemer van de wet,  en later als directeur van Bont voor Dieren. En politici als Harm-Evert Waalkens,  Krista van Velzen, Jeroen Recourt, Jeroen Dijsselbloem en Henk van Gerven. En natuurlijk de oud-directeuren van Bont voor Dieren Claudia Linzen en Lieke Keller en al die andere organisaties zoals Biteback en Viervoeters, die onvermoeibaar de straat op gaan om te strijden tegen de bontindustrie. Geweldige overwinning! Ik voel mij op zo’n moment trots dat ik in Nederland woon. Het voor de hand liggende argument van met name de tegenpartij, dat de industrie zich nu naar het buitenland verplaatst, is natuurlijk klinkklare onzin. Je moet namelijk ergens beginnen. Toen we de kinderarbeid afschaften dacht ook niemand: maar hier krijgen de kinderen in ieder geval nog iets te eten en in het buitenland mogelijk niet. Onzin dus! Kinderarbeid is gewoon verschrikkelijk en in Nederland tolereerden we dat niet, dus kwam er, lang geleden al gelukkig, wetgeving. En sindsdien strijden we verder om het ook in het buitenland verboden te krijgen. Datzelfde principe geldt ook voor de nertsenfokkerij. Een ongewenste industrie in Nederland, waar we gelukkig in de toekomst vanaf zijn.

Nu strijden tegen die andere zeer ongewenste industrie, waar we in Nederland volgens mensen als Wageningen-prominent Aalt Dijkhuizen zogenaamd zo trots op moeten zijn:  de bio-industrie. Via Eyes on Animals zag ik deze foto voorbijkomen met daarbij de tekst: kerst met de varkens.

Dit beeld heeft de hele kerst op mijn netvlies gestaan. We gaan ervoor strijden om deze vreselijke bio-industrie aan banden te leggen. En dat gaat uiteindelijk ook lukken. Het is alleen de vraag: hoeveel tijd is daar voor nodig? Het feit dat Wakker Dier met de plofkipcampagne op nummer 3 is geëindigd van de Gouden Loeki, laat zien dat wij Nederlanders er ook gewoon klaar mee zijn.

Geweldig werk iedereen bij Wakker Dier!!!!

Tot slot nog:
Op eerste kerstdag las ik het volgende bericht op twitter: Hond aan boom gebonden op kerstavond. Hij heet inmiddels Rudolf en is liefdevol opgevangen in het streekdierenasiel het ’t Julialaantje in Rijswijk.

Ik hoop zo dat de persoon, die het over zijn of haar hart heeft kunnen verkrijgen, dit arme dier op nota bene kerstavond aan een boom vast te binden, bekend wordt. Enerzijds, omdat ik vind dat een dergelijke persoon nooit meer een hond zou mogen houden, maar anderzijds ook omdat ik zo benieuwd ben naar het verhaal hierachter.  Het is een nog hele jonge rottweiler. Nog niet zo lang geleden is vast iemand blij geweest met zijn of haar nieuwe huisgenoot. Hoe is het mogelijk dat dit arme dier dan aan een boom eindigt……

Herken je deze hond laat het dan vooral weten!