De Kaapverdische Eilanden zijn rijk aan unieke zeevogels, maar de diversiteit aan vogelsoorten bij een afvalwaterzuiveringsinstallatie op het eiland São Vicente is ronduit verbazingwekkend. Kaapverdië bestaat uit een eilandengroep van vulkanische oorsprong voor de kust van West-Afrika. Duizenden zeevogels vinden hier verschillende leefgebieden om te rusten, te eten, hun partners te ontmoeten en te nestelen.
Op eilanden met meer vegetatie, zoals São Nicolau, Santa Antão, São Vicente en Santiago tref je leeuweriken, pijlstormvogels en roofvogels zoals valken, torenvalken, buizerds en uilen aan. Ook de roodpootgent (Sula sula) verblijft hier langere tijd, mogelijk om te vervellen. Het land is ook de thuisbasis van vijf soorten van endemische zeevogels, wat betekent dat ze nergens anders ter wereld broeden, zoals de Kaapverdische stormvogel (Pterodroma feae) en de Kaapverdische pijlstormvogel (Calonectris edwardsii), beide bijna bedreigd.
In 2017 werd gestart met het grootste initiatief ooit voor het behoud van zeevogels in Kaapverdië.
Landelijke onderzoeken vonden meer dan 30 nieuwe zeevogelkolonies van zeven verschillende soorten en veel nieuwe nesten van endemische of bedreigde soorten.
.
.
Kaapverdië is een droog land waar weinig regen valt, dus stelde het ministerie van Milieu zich ten doel om voor elk eiland een ontziltingsinstallatie te bouwen, om watercapaciteit en waterverbruik te verbeteren en daarnaast te voldoen aan de eisen van het groeiende aantal toeristen.
.
.
Het eiland São Vicente is met nog geen 230 km² een van de kleinere eilanden in het noordwesten van Kaapverdië en kreeg als laatste een dergelijke installatie. Het bleek een ‘hotspot’ voor zeldzame migrerende watervogels, waaronder een aantal van de andere kant van de Atlantische Oceaan.
.
.
Lokale natuurbeschermings-ngo Biosfera, onderdeel van BirdLife’s Cabo Verde Seabird Project, bezoekt de plek wekelijks om vogels te identificeren, te tellen en hun gedrag te bestuderen. Ana Veiga, coördinator van het zeevogelproject:
“Het was een mijlpaal om voor het eerst alle relevante belanghebbenden samen te brengen in een partnerschap voor het behoud van zeevogels in het hele land.”
De afgelopen tien jaar werden de Kaapverdische Eilanden steeds populairder onder vogelaars en ornithologen. Dit heeft geresulteerd in een verbazingwekkend aantal zeldzame vogelobservaties.
Tot op heden zijn in dit gebied in totaal 40 soorten steltlopers en trekvogels geregistreerd. De op de grond nestelende strandplevier (Charadrius alexandrinus) broedt daar al, maar daarnaast werden koereigers (Bubulcus ibis), steenlopers (Arenaria interpres) en de steltkluut (Himantopus himantopus) gesignaleerd. Andere soorten komen sporadisch en in kleinere aantallen voor. Zo zijn de rosse grutto (Limosa lapponica) (bijna bedreigd) en de tureluur (Tringa totanus) er te zien.
Aan de hand van geringde vogels kan hun oorsprong worden gevonden en is hun migratie te volgen met behulp van speciale websites. Een bijzonder gedenkwaardige observatie was die van een groep van 25 zwarte ibissen (Plegadis falcinellus). Door de ring van een van de vogels ontdekten onderzoekers dat deze ibis in mei 2020 in Algerije was geringd en kort daarna in oktober 2020 werd opgemerkt door ornitholoog António Araújo bij de afvalwaterzuiveringsinstallatie. De groep is nog steeds aanwezig op de locatie, waardoor verondersteld wordt dat de soort overwintert in de afvalwaterzuiveringsinstallatie.
De informatie die door ringen wordt verkregen kan ook zeldzame, voorheen niet-geregistreerde bezoekers onthullen. Zo werden er twee grote sterns (Thalasseus sandvicensis) waargenomen die helemaal in Denemarken geringd waren. De sterns zijn in februari en maart gespot bij de afvalwaterzuiveringsinstallatie en er wordt verondersteld dat dit de meest westelijke waarneming van de soort zou kunnen zijn. Deze frequente waarnemingen geven aan dat Kaapverdië een onbekend doorgangsgebied is voor vogels, waar nog veel te ontdekken valt. De nieuwe informatie die via deze vogelobservaties is verzameld heeft een onschatbare bijdrage geleverd aan de kennis over migratieroutes.
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Marianne Miltenburg
