De Gemeente Amsterdam draagt vijf argumenten aan voor het terugbrengen van de populatie damherten van de Amsterdamse Waterleidingduinen door zogenaamd proactief wildbeheer, geen van alle houdbaar. PiepVandaag.nl presenteert minimaal tien redenen waarom afschot onnodig en af te raden is.
- Grote schade aan natuur door damherten is nog nergens opgetreden. Damherten hebben juist door hun begrazing een positief effect op het bereiken van natuurdoelen. 70% minder damherten noodzaakt tot inzet van grote aantallen schapen (dus extra kosten) die de rol van de damherten over moeten nemen;
- Hekken zijn effectief tegen overlast en voor verkeersveiligheid en jacht niet. Zogenaamde overlast door damherten in de directe omgeving van de AWD is sinds het geplaatste hek met 2/3 afgenomen. Ook de vergoedingen voor landbouwschade daalden van 41.000 euro in 2009 tot 2250 in 2012;
- Bij proactief beheer zullen damherten het gebied uitvluchten (met alle gevolgen van dien) door de twee resterende openingen en zal het hek dat onlangs voor 2,1 miljoen euro is aangelegd, voor niets zijn geweest;
- Proactief beheer past niet bij de positionering van de AWD als hét gebied in de Randstad met de beste kansen voor bezoekers om groot wild te spotten. Jacht maakt dieren schuw waardoor ze zich amper laten zien. De unieke recreatieve en educatieve meerwaarde van de AWD gaat verloren;
- De beschikbare cijfers laten zien dat de populatieontwikkeling van de damherten juist niet als alarmerend kan worden aangemerkt, maar duidelijk stabiliserend. Na jaren van groei met zelfs 30 procent per jaar, vlakt de aanwas nu af tot 3 procent. Er zijn dit jaar al minder damherten geteld dan in 2012 en 2011;
- Dat er maar plaats is voor 600 herten is een schatting op basis van een verre van op deugdelijkheid bewezen methode, je kan namelijk niet zeggen hoeveel dieren er in een gebied kunnen leven;
- Er zijn afgelopen winter niet extreem veel herten gestorven. De dieren in de AWD kennen juist een opmerkelijk laag sterftepercentage (zo’n 10% tegenover een normale natuurlijke sterfte van 25%). De extra sterfte was daarnaast waarschijnlijk eenmalig. De herten moeten de kans krijgen om te wennen aan de nieuwe situatie. Hoe zal trouwens het bloederige afschot vallen bij het publiek, dat nu al zo’n moeite heeft met één stervend hert;
- Proactief beheer leidt tot dierenleed: de sociale structuur van de roedels wordt letterlijk kapot geschoten. Het leidt tot paniek, stress, aangeschoten dieren, verstoring en negatieve effecten op de overige natuur omdat jaarrond wordt afgeschoten. Vetreserve, beschutting en groepsverband zijn doorslaggevend voor overleving van de winter. Intensieve bejaging in zomer en herfst –voldoende vet aanleggen – en de winter – minimaal energieverbruik – verdraagt zich daar op geen enkele wijze mee;
- Proactief beheer is niet effectief. Na afschot neemt de populatie versneld toe omdat er veel ruimte en voedsel is. Damherten blijken in sterke mate tweelingkalfjes voort te brengen en tweejarige vrouwelijke dieren – zo nodig – ook al kalfjes voort te brengen (‘tienermoeders’) als de omstandigheden dat vragen. Bij proactief beheer worden niet alle zwakke dieren geschoten, die sterven in een strenge winters alsnog;
- Het voorstel wordt niet als een af te wegen keuze voorgelegd, maar als een reeds bepaald standpunt. Daarbij ontbreken alternatieven. Van de nadelen wordt geen enkele melding gemaakt of inschatting van de omvang, gevolgen en compenserende maatregelen. Uit het verslag van het Ambtswoningoverleg wordt volledig voorbijgegaan aan de kanttekeningen die de meerderheid bij mening plaatsten en van een echte, onvoorwaardelijke instemming met de aantalsreductie is geen sprake.
Het afschieten van 1400 damherten is het meest ingrijpende en onomkeerbare besluit dat denkbaar is.
Daarom teken de petitie, het is nog niet te laat!
De Faunabescherming is ook een petitie gestart, deze is hier te vinden. De handtekeningen van beide petities zullen als één pakket worden overhandigd.
©PiepVandaag.nl
1 Comment
Comments are closed.
Afgezien nog van het op schandelijke wijze negeren van de kennis, kunde en gefundeerde waarschuwingen van een heel leger onomstreden deskundigen, walst de gemeenteraad ook heen over de veiligheid van alle bezoekers van dit prachtige natuurgebied. Herten worden namelijk met de kogel afgeschoten en die projectielen hebben de nare gewoonte om af te ketsen en een eigen weg te zoeken. Een weg die in april 2011 in de Betuwe bijna eindigde in twee hoofden van op de A15 passerende dames en die afgelopen winter in Frankrijk het leven kostte aan een automobilist, die 2 kilometer vanaf die bewuste zwijnenjager over de Route National reed. Er wandelen, joggen, sporten en fietsen dagelijks en jaarrond massa’s mensen in de AWD en ik zou als bestuurder de verantwoording voor een dergelijk achterlijk besluit dan ook alleen al om die reden niet durven nemen. Maar niet alleen voor verdwaalde kogels is het in dit onoverzichtelijke en kleinschalige gebied oppassen geblazen. In 2007 schoot een jager bij Sint Willebrord (NBr) op klaarlichte dag een vrouw dood die haar twee honden aan het uitlaten was en nog geen jaar geleden werd bij Twilligte(Dr) een boer op zijn eigen land morsdood geschoten door een vossenjager. Dit soort zaken wordt altijd doodgezwegen en geseponeerd, want jachtbelangen worden tot in de hoogste regionen van ons openbaar bestuur, justitiële- en rechterlijke macht op meer dan schandalige wijze beschermd. Slachtoffers en nabestaanden van zulke dodelijke “jachtongevallen” komen dan ook leterlijk en figuurlijk van een ijskoude wildkermis thuis. Wij roepen al jarenlang dat in ons amper 37.000km2 krappe landje waar 17 miljoen mensen leven, alle hobbymatig jachtwapenbezit allang bij wet verboden had moeten zijn. Maar het wachten is op de afgeschoten kleuterklas die tijdens het beukennootjes zoeken op de Veluwe door een bijna blinde nimrod voor biggen werden aangezien. Pas dan zullen de rapen gaar zijn!