Ik wil er een hond bij. Honden zijn roedeldieren en dat betekent dat na het moeten laten inslapen van Sam er een nieuwe bij moet komen. Een shar-pei uiteraard want ik ben verliefd op dat ras. Eigenlijk een ras dat ze moeten laten uitsterven, vanwege de vele rasgerelateerde gezondheidsproblemen door het doorfokken, maar dat is weer een andere discussie. Een shar-pei dus. En dan ook het liefst een puppy, want die zijn natuurlijk het leukst. Ik ga dus op zoek naar fokkerijen en speur de Spaanse advertentiesites af. Er zijn er genoeg. Allemaal even leuk en schattig.
Maar waar ben ik eigenlijk mee bezig? De Spaanse dodingsstations zitten vol met honden die om de meest uitlopende redenen zijn gedumpt. Waarom geen shar-pei uit een dodingsstation? Ik krijg van een Facebook-vriendin, die als vrijwilligster werkt bij Costa Blanca Dog Homing, een foto toegezonden. Yogi Bear. Een shar-pei. Een reutje. Flinke overbeet en een meat mouth. Geschatte leeftijd 2 of 3 jaar. Blind. In het dodingsstation van Badajoz. Hij stond als tweede op de lijst om ingeslapen te worden. Dat betekent dat hij binnen 24 uur een spuitje krijgt. Costa Blanca Dog Homing heeft het beestje vrijgekocht en hem medisch laten onderzoeken. Gelukkig geen enge ziektes, maar wel een zwaar ontstoken oor en zijn ogen zitten vol pus en zweren. Hij wordt geopereerd aan zowel oor en ogen. Helaas, Yogi is blijvend blind aan beide ogen en doof aan het ontstoken oor. Ik krijg filmpjes en nog meer foto’s. Ik ben verliefd…
Voor en na de komst van Yogi, verdiep ik me nog even in het ‘fenomeen’ perrera (= dodingsstation), hier in Spanje. De naam alleen al voorspelt niet veel goeds. Alle honden die worden gedumpt omdat ze ’teveel’ zijn, worden hier weg gestopt. Met een beetje geluk komen er vrijwilligers van diverse stichtingen langs om honden vrij te kopen, maar voor het merendeel van deze honden is dit het eindstation. Via vrijwilligers die met medewerkers van perreras hebben gesproken, krijg ik steeds meer informatie toegespeeld.
Hokken waar gemiddeld zes tot zeven honden bij elkaar worden gepropt, zijn geen uitzondering. Er wordt niet gekeken naar het karakter van het dier en of het wel verstandig is om sommige honden bij elkaar te plaatsen, wat soms vechtpartijen tot de dood erop volgt, tot gevolg heeft. Een dierenarts die eventueel verwonde of zieke dieren komt behandelen? Welnee. Het voer wordt in een hoek op de grond gegooid en als er al een voerbak is, dan zitten er vaak beschimmelde en aangekoekte resten in. Water in een bak waar je de wormen in ziet zwemmen. Uitwerpselen en urine worden sporadisch opgeruimd en als het eindelijk gebeurt dan gaat het even snel met een hoge drukspuit zodat alles lekker alle kanten opspat. Als er pasgeboren puppy’s op de grond liggen: jammer dan…
Dan hebben we het nog niet gehad over de feestdagen. Er zijn er genoeg hier in Spanje. Iedereen vrij en gezellig de dag doorbrengen met familie of vrienden. Zo ook de mensen die bij de dodingstations werken. De honden krijgen dan 2 of 3 dagen geen eten of drinken. Sommige perreras kiezen voor een andere oplossing en laten dan ALLE honden inslapen. Probleem opgelost.
Als ze dan ingeslapen moeten worden dan hoop je dat dat wel ‘goed’ zal gebeuren. Eerst een roesje om rustig en suf te worden en daarna het fatale spuitje waardoor het hart stopt. Ik krijg te horen dat er ook perreras zijn die het eerste roesje achterwege laten. Dat is immers goedkoper. Het fatale spuitje wordt op goed geluk ergens in het lichaam geprikt, hopend dat het zijn werk in één keer goed doet. Zonder te controleren of het dier ook echt is overleden wordt het lichaam op een grote hoop in een soort van massagraf gegooid.
Mijn haren gaan hiervan rechtop staan. Hoe kunnen mensen die dit als beroep uitoefenen helemaal niets voelen? Ik begrijp ineens waar het woord ‘dierenbeul’ vandaan moet komen…
Voor diegenen die een indruk willen hebben van het dodingstation waar Yogi vandaan komt hieronder 2 filmpjes (waarschuwing: schokkende beelden!):
Terwijl ik dit nalees ligt Yogi prinsheerlijk op zijn orthopedische matras te snurken. Orthopedisch, ja. Ik heb mijn dieren nou eenmaal liever verwend dan verwaarloosd.
Hellen Marante, Spanje
12 Comments
Comments are closed.
Een paar feiten !
Verdringt een buitenlandse hond de Nederlandse asiel hond?
Onderzoek is uitgevoerd door Animal foundation platform in samenwerking met BUZ. Cijfers zijn gepresenteerd op het zwerfdierensymposium 03-11-2013.
Er leven 1,8 miljoen honden in Nederland. Dit aantal blijft stabiel.
Een hond leeft gemiddeld 10 jaar.
Aantal nieuwe honden per jaar is daarmee 180.000.
Verdeling 180.000 honden in 2012 ;
8261 honden kwamen uit het buitenland.
40.000 honden kwamen uit de fok met stamboom.
132.000 honden kwamen voort uit de COMMERCIËLE broodfok!
( waarvan 95% uit het Oostblok)
In de 113 asiels in Nederland zitten gemiddeld 1000 honden.
Dat is gemiddeld 9 plaatsbare honden per asiel.
CONCLUSIE, KOOP GEEN HONDEN UIT DE COMMERCIËLE BROODFOK !
Hiermee kunnen we 132.000 honden per jaar in zowel binnen – als buitenland helpen !!
Don’t Shop, ADOPT!
Ik heb dubbele gevoelens hierbij. Deze hond heeft geluk gehad, echt heel mooi. Maar ik probeer het grotere plaatje te bekijken. Waarom zou men in Spanje het systeem ooit veranderen? Die gekke buitenlanders betalen wel. Het systeem wordt er mee in stand gehouden. Sterker nog, het wordt gekopieerd naar andere landen. Het probleem moet bij de wortel worden aangepakt.
Nu wordt er aan symptoombestrijding gedaan. Misschien moeten de stichtingen die de honden vrij kopen voorwaarden gaan stellen aan de perrera’s. Waarom niet? Er wordt geld aan ze verdiend. Alleen vrij kopen uit perrera’s die goed voor de honden zorgen. Om maar eens mee te beginnen.
Waarom zou je als perrera goed voor honden zorgen die toch afgemaakt worden? Dat kost toch alleen maar geld?
Het is gewoon dweilen met de kraan open. Wat echt helpt is op landelijke schaal sterilisatie projecten uitvoeren, zoveel mogelijk en echt overal. Al zijn het alleen de zwerfhonden maar die geen nesten meer kunnen krijgen, dat scheelt al zo heel erg veel…
Maar ja, onmogelijke taak als niemand in het land zelf zich daar echt sterk voor wil maken.
Ik vind het moeilijk om een vaststaande mening te hebben over honden uit dodingsstations naar Nederland halen. Natuurlijk zou ik willen dat IEDERE hond waar ook ter wereld een fijn, veilig en liefdevol thuis krijgt waar hij gelukkig oud zal worden. Maar de praktijk is helaas héél anders. Nederlandse asiels zitten ook vol met honden, internet staat vol met honden die aangeboden worden, en er zijn nu eenmaal niet voldoende goede plaatsen voor. Dus ik heb ook het idee dat door alle honden die tegenwoordig geïmporteerd worden uit Spanje, Portugal, Roemenië, Bulgarije, Polen, maar ook uit o.a. Pakistan en India er te weinig honden uit ons eigen land geplaatst zullen worden. En ja, natuurlijk is het gevoelsmatig mooi om een zielig hondje met een geschiedenis uit het buitenland te redden en een mooi leven te geven. In mijn hart zou ik dat ook het liefste willen. Maar ik hoor ook wel dat het vaak gepaard kan gaan met ernstige gezondheids- of gedragsproblemen en die zijn lang niet altijd op te lossen. Er is dus kans op teleurstelling en een gevoel van spijt bij de zo goed bedoelende kopers. Wat ik dan zou willen? Ik denk dat het massaal importeren van honden uit het buitenland geen echte oplossing is want er komen steeds nieuwe bij. Er zou naar mijn idee structureel iets gedaan moeten worden om te voorkomen dat er in die landen steeds meer honden bij komen door preventief te steriliseren, ook alle zwerfhonden. En verder door te proberen de cultuur en gewoontes te veranderen en meer voorlichting te geven. Maar een echt goede oplossing is er waarschijnlijk helaas niet op korte termijn.
nederlandse asiels vol? ik denk het niet, er worden honden uit het buitenland gehaad (geredt) om de asiels een beetje te vullen. ik zal NOOIT meer een ‘ras’ hond kopen, voor mij is een buitenlands mixje goed genoeg!
De Dutch RAR familie zet grote sterilisatie projecten op. Dank zij sponsoring en donaties worden in o.a. Roemenie rond de honderd zwerfhonden in een plaats gesteriliseerd.( Het aantal sterilisaties is afhankelijk van het gedoneerde geld, het zijn er ook al eens meer dan 200 geweest.) En de honden van de plaatselijke bevolking voor een gereduceerd bedrag, omdat deze mensen het vaak niet kunnen betalen. Het wordt vrijwillig door dierenartsen uit o.a. Nederland gedaan. Ook worden de honden meteen nagekeken en zo nodig verzorgd.
RAR doet heel goed werk. Maar wel een kant tekening op jouw uitleg. Dit zijn geen buitenlandse dierenartsen. Maar alleen roemeense. Bewust. Want alleen door ze zelf de resultaten te laten zien door eigen landgenoten haal je de roemenen over.
In de ned.asiels zitten vaak honden met gedragsproblemen,en of de zware jongens,vol zijn de asiels met katten,dat wel.Ik heb 2 honden geadopteerd,toen twee x een pleeghond die ook zijn geadopteerd door mij.Ook uit Spanje.Dit is 4 mijn maximum.
…en de honden uit het buitenland kunnen geen gedragsproblemen hebben door trauma ?
Wij hebben altijd dieren uit verschillende Nederlandse asiels geadopteerd en er at er geen een bij met een gedragsprobleem, er worden ook dieren opgevangen die door scheiding, overlijden, geldproblemen of ziekte daar terecht komen.
Mooi als mensen uit het buitenland adopteren, daar niet van want ieder dier verdiend nog een kans maar dit is een belachelijk vooroordeel !
jaha zo gaat dat in de dodingsstations van Spanje.
En in plaats dat sommige grote organisaties, die in Spanje opereren, nou eens mee deden aan campagnes om te protesteren tegen deze manier van om gaan met je dieren en mee eens mee zouden gaan werken met educatieprojecten op school en sterilisatie projecten voor zover mogelijk, struinen zie liever de dodingsstations af om te kijken of er nog een verkoopbaar hondje op te scharrelen is. En maar roepen dat ze honden redden. Nou daar red je geen honden mee hoor. Dat is puur geld verdienen. Als organisaties niet aan dit soort projecten doen verdienen ze wel aan 300 honden per maand maar gaan er 1000 zenden dood. En wel op bovenstaande manier. Bah, en noggeres bah.
Educatie en sterilisatie men gaat er werk van maken,niet overal.
Maar in Nederland doen wij ook rare dingen,zoals zwanen en ganzenmoorden.Paardenstaarten couperen,kalfjes bij de koe weghalen.Cultuur wat je niet zomaar veranderen kan.
Verschrikkelijk. Ik ken iemand persoonlijk die haalt, vangt honden uit Hongarije op en bemiddelt deze. Die staan vaak ook op de lijst staan om gedood te worden als ze niet geadopteerd worden. Zij kiest ze op karakter en gezondheid en ze worden goed nagekeken, gesteriliseerd. Wij hebben er ook een hond vandaan. Voor zover ik weet worden ze daar wel zo goed mogelijk behandeld. In ieder geval daar waar ze zolang verblijven totdat ze wel gedood worden. Over de manier waarop gedood wordt heb ik dan wel weer meer onprettige verhalen gehoord.