Ingezonden brief: #Metoo#Mekoe#MeHermien 

Harvey Weinstein was het dominosteentje dat als eerste omviel en in zijn val vele machtsmisbruikers omver wierp. Eindelijk durfden vrouwen en een enkele man op te staan en hardop te zeggen wat hun was overkomen. Dapper, want eerlijk gezegd worden de meeste slachtoffers door deze broodnodige ontboezeming gebrandmerkt en zelfs als zeurpieten afgeserveerd. ‘Het moet maar eens afgelopen zijn met het gezeik. En waarom kom je nu pas naar buiten met dit verhaal?’ Zomaar een greep uit de nog milde reacties die voor mij onbegrijpelijk zijn. Ik snap het zwijgen, het geworstel. Dat macht zich op allerlei niveaus laat gelden maakte koe Hermien die eigenlijk Joke heet, – nee het is geen grap – overduidelijk.

Want laten we eerlijk zijn het leven van een koe gaat zeker niet over rozen. Hebben ze pech dan belanden ze als kalf al in het slachthuis. De uitverkorenen worden vanaf een maand of acht gedekt of geïnsemineerd om na negen maanden een kalf te baren. Het kalf wordt meteen na de geboorte bij de moeder weggehaald. De moedermelk is niet voor het dier bedoeld, maar voorziet in de behoefte van de menselijke consument, ja, u drinkt moedermelk. Nog maar net bijgekomen van de bevalling wordt ma koe drie weken later opnieuw bevrucht. ‘De pijp moet roken’, zou Reve zeggen. Na een ongeveer vijfjarige kringloop van gedwongen zwangerschap, baren en uitmelken, neemt de melkproductie wat af. Als dank voor het produceren van zo’n tienduizend liter per jaar, volgt de beloning in de vorm van een enkele reis slachthuis.

Zo verging het Hermien en haar zus als onderdeel van de 1,8 miljoen dieren die per dag vaak onder niet al te gezellige omstandigheden geslacht worden. Dieren zijn voor de Nederlandse wet immers producten, net als een auto die je ook naar de sloop brengt als hij niet meer aan de eisen voldoet.

Maar Hermien liet niet met zich sollen! Ze vond het welletjes. Met doodsangst en een overdosis aan adrenaline in haar bloed, nam ze samen met haar zus de benen. Zuslief was iets minder slim en liet zich bij de horens vatten. Maar heldin Hermien dook de bossen van Lettele in waar ze tijdens het schrijven van dit stukje nog steeds gestrest ronddoolt. Niet wetende dat ze een beweging op gang heeft gebracht die ons naar een ander bewustzijn kan leiden. Intussen wacht haar zus geduldig tot Hermien gekalmeerd is en zich laat verleiden om naar een koeienrusthuis te verhuizen. Maar ik vraag me af of ze zich een tweede keer laat inladen.

U vraagt zich misschien af wat #metoo met Hermien te maken heeft. Het gaat om machtsmisbruik. Het heeft vele gezichten en speelt zich op evenzoveel niveaus af. Mahatma Gandhi zei het al: ‘De beschaving van een samenleving valt af te meten aan de wijze waarop ze met dieren omgaat.’ Een waarheid als een koe.

Felicita Vos