Ingezonden brief: Hulle het my geroep Jabula (ze noemden me Jabula) 

Als ik in zijn ogen kijk, zie ik onbegrip.

Er zijn veel misselijkmakende dingen die ik dagelijks voorbij zie komen. En sommige verhalen hebben een impact die nooit meer los laat. Die impact heeft het verhaal van Jabula op mij. Dat is de naam die aan deze leeuw is gegeven door zijn ‘eigenaren’. Dezelfde mensen die hem vervolgens met droge ogen naar de slachtbank hebben geleid.

Jabula was een gefokte leeuw uit Zuid-Afrika. Hij werd geboren bij Predators Pride (nabij Hartbeespoort), officieel een Bar & Grill restaurant. Leeuwen zijn hier een extra attractie en dus kun je tours boeken waarbij interactie met dieren mogelijk is zoals met leeuwen en tijgers. Deze laatste is een diersoort die van nature niet voorkomt in Afrika maar dat terzijde.

Jabula werd samen met zijn twee zusjes al vroeg verwijderd van zijn moeder om hem zo aan mensen te laten wennen. Dat was het eerste onrecht in zijn leven. Normaliter blijven welp en moeder anderhalf jaar bij elkaar. Maar zo’n vroege scheiding is nodig om de welp zo te laten wennen aan mensen. Om hem afhankelijk van mensen te laten worden.

Jabula en zijn zusjes kwamen terecht bij Chameleon Village Lion Park. Hier konden toeristen met de schattige Jabula en zijn zusjes op de foto.

Toerisme
Na ongeveer 7 maanden kwam Jabula samen met zijn zusjes terug naar Predator’s Pride. Op deze leeftijd worden jonge welpjes wat minder aaibaar en wat bijteriger. Er valt dan geen geld meer te verdienen aan toeristen die directe interactie willen met schattige welpjes. In veel gevallen is dit het moment waarop de leeuwen worden ingezet voor wandelexcursies.

Toeristen kunnen dan wandelen met deze voormalige knuffelleeuwen. Er is dan geen sprake meer van directe, nabije, interactie dus een iets veiligere manier om toch nog geld aan toeristen (en leeuwen) te verdienen. Jabula en zijn zussen gingen niet wandelen met toeristen maar keerden terug naar de fokker.

Twee maanden na terugkomst, werden de zusjes van Jabula en enkele andere leeuwen bij Predators Pride weggehaald. Jabula bleef achter. En zo was hij opeens alleen. Tot eind 2017 werd hij nog ingezet voor toerisme bij Predators Pride. Mensen konden hem bewonderen vanachter een hek of toch nog directe interactie hebben. Er zijn diverse filmpjes van hem te vinden op YouTube.

Jabula was eind 2017 meer dan een jaar oud. Hij was al groter (sterker) en dus werden interacties met hem lastiger. Gevaarlijker. Het was niet meer verantwoord omdat er grote kans was dat het mis ging. Jabula kostte op dat moment alleen maar geld maar leverde niets op. Wat doe je dan als fokker? Juist, je zorgt dat je op een andere manier geld aan het dier verdiend.

Eindstation knuffelleeuwen
En dus verschenen op 22 april 2018 mensen van de farm Wag ’n Bietjie aan de poorten van Predators Pride, de verblijfplaats van Jabula. Wag ’n Bietjie staat bekend om zijn vele gefokte leeuwen; ze schijnen er meer dan 200 te hebben. Ze blijken de verzamelplaats van diverse fokkers door heel Zuid-Afrika die van hun leeuwen ‘af’ willen. Wag ’n Bietjie is dus het eindstation van vele gefokte, voormalige knuffelleeuwen. Paradoxaal noemen ze zichzelf ‘Privaat natuur reservaat’.

Een naam die beter doet vermoeden.

Zijn verzorger,  Armand, bood aan dat hij Jabula wilde kopen van Predators Pride. Dat voorkwam echter niet dat Jabula met broer Star werd verdoofd en in een wagen werd afgevoerd. Aldus Armand was er geen dierenarts aanwezig en werden de leeuwen verdoofd door mensen van Wag ’n Bietjie zelf (dat is verboden aldus de wet). Ook zouden de juiste vergunningen voor vervoer niet aanwezig zijn.

Jabula zelf zag het gevaar niet van die vreemde mensen. Hoe kan het ook anders? Hij was gewend geraakt aan mensen en vermoedde dus geen enkel kwaad. Hij was dus gemakkelijk te lokken, te verdoven en vervolgens af te voeren. Als een mak lam naar de slachtbank.

Op 24 april hoorde Armand via via dat Jabula en Star waren opgesloten in kleine hokken bij Wag ’n Bietjie. Hij nam contact op met het SPCA Bloemfontein (Society for the Prevention of Cruelty to Animals) die direct naar Wag ’n bietjie vertrokken. Daar troffen ze inderdaad Jabula en Star aan, zonder eten en drinken, in een veel te klein hok. Hok is eigenlijk een te groot woord voor waar ze in zaten.

SPCA kon niets doen. Tijdens de CITES top in 2016 is besloten dat Zuid-Afrika officieel 800 skeletten van gefokte leeuwen mag exporteren naar Azië. Waar de botten worden verwerkt tot o.a. wijn. Dit is volgens sommige mensen heilzaam tegen allerlei ziektes en kwalen. Van een kater tot aan kanker: dierenonderdelen verhelpen het allemaal aldus een hardnekkig bijgeloof. Bijgeloof want het is al lang vastgesteld dat deze middelen helemaal niets doen…..

Voor andere mensen is het prestige dat je wijn, gemaakt van tijger- of leeuwenbotten, kunt drinken aangezien het prijzig is. Dat doet het dus goed op feestjes voor zakenrelaties.

Het enige wat SPCA nog voor Jabula en Star kon doen, was eisen dat ze naar een groter verblijf werden geplaatst. Daar werden ze uiteindelijk verdoofd en vervolgens afgeschoten. Beide dieren werden direct gevild. De botten van tientallen leeuwen, waaronder die van Jabula en Star, werden naar een verzamelplaats gebracht en verscheept naar Azië waar ze nu zeer waarschijnlijk zijn aangekomen en worden ‘verwerkt’.

Je mag dieren niet vermenselijken, I know. Maar ik ben ervan overtuigd dat Jabula door al het  menselijk contact in zijn leven, aan mensen is gaan wennen. Hen niet als vijand zag. De instinctieve angst die leeuwen normaliter hebben voor mensen, verloren had. Hij had in ieder geval zeker niet verwacht dat mensen hem slecht gezind zouden zijn. Het moet dan ook raar voor hem zijn geweest om opeens uit zijn vertrouwde omgeving weggerukt te worden. Om terecht te komen in een totaal nieuwe omgeving. Waar Jabula eerst nog een redelijk verblijf tot zijn beschikking had, zat hij nu opeens in een klein hok. Zonder eten en drinken. Om hem heen veel beweging, veel andere leeuwen en veel commotie. En dat gedurende twee dagen. Dat moet wat met hem gedaan hebben.

Onderstaande foto vind ik hartverscheurend. Plaatjes zeggen soms meer dan woorden….

Ik ben ervan overtuigd dat zijn verhaal tot veel verontwaardiging gaat leiden. En dat juich ik alleen maar toe. Maar….. voor iedereen die hier een mening over heeft. Laat dit heel goed tot je doordringen. Jabula werd in eerste instantie gefokt voor de toerist. Voor de toerist werd hij op jonge leeftijd van zijn moeder weggerukt. Zodat hij handtam werd want dat hebben we nodig voor onze selfies die het zo goed doen op social media. Door de vele interacties die hij had met toeristen, zag hij geen gevaar in mensen. Hij heeft in zijn hok bij Wag ’n Bietjie gewoon zijn lot afgewacht. Niet gegromd, geen schijnaanvallen gedaan; helemaal niets. Hij vermoedde, tot aan het einde, geen enkel kwaad van mensen. Als een mak lam is hij naar de slachtbank gegaan. En dat komt slechts door 1 ding. Door de continue interactie met ons mensen.

Jabula’s persoonlijke verhaal is nu bekend. Maar Jabula is slechts één van de vele honderden leeuwen die precies hetzelfde levenspad bewandelen. Al de leeuwen die op eenzelfde wijze eindigen als Jabula, hebben eerst gefungeerd als knuffelwelp. Zodat het maximale geld verdiend kan worden aan de gefokte leeuw. Het afschieten door een jager of gedood worden voor de botten zoals in Jabula’s geval; het is slechts het sluitstuk in een leven vol misère. Mocht je een mening hebben over wat er met Jabula gebeurd is, doe dan één ding: ben er geen onderdeel van. Zolang jij een selfie neemt met een leeuw uit Zuid-Afrika, ben je onderdeel van de hele zieke industrie. Zorg je ervoor dat deze industrie op volle toeren blijft doordraaien. De teller van gefokte leeuwen in Zuid-Afrika staat nu op 8000+. En de verwachting is dat dit er in 2020 meer dan 20.000 zullen zijn. Het meeste geld wordt verdiend gedurende de eerste levensjaren van het dier. Wanneer het wordt ingezet als foto object voor toeristen die allemaal smelten bij de aanblik van die vertederende welp. En tijdens de wandelsafari’s waar je al snel meer dan 100 euro per persoon voor betaalt.

Het is goed te beseffen dat jouw geknuffelde welp een hele gerede kas heeft te eindigen zoals Jabula. Wil jij daar onderdeel van zijn?

Een collega van mij verwoordde het mooi: do the right thing. Please don’t support lion parks and unethical sanctuaries …. your hour of fun is a lifetime of misery for these cats.

Mocht je ooit wel aan zo’n interactie hebben deelgenomen, neem het jezelf niet al te kwalijk. Ikzelf heb alle excursies gedaan waarvan ik nu weet ‘niet goed’. Ik ben er heilig van overtuigd dat je iets niet kunt veranderen als je het niet weet.

Maar nu weet je het wel.

Het gaat er niet zozeer om wat je in het verleden hebt gedaan. Het gaat erom wat je nu doet.

En ik hoop vurig dat iedereen die dit leest, nooit (meer) zal deelnemen aan dit soort excursies. En zijn of haar steentje bijdraagt om kennis over dit onderwerp te verspreiden. Voor het door hun geknuffelde welpje. Voor Jabula. Voor die duizenden andere leeuwen die op dit moment gefokt worden. Voor die honderden leeuwen die op dit moment wachten op hun laatste uren

Diepe impact
Persoonlijk ben ik flink van slag door het verhaal van Jabula. Het maakt me razend, verdrietig en sprakeloos. Verdrietig omdat ik weet dat heel veel andere leeuwen zijn voetsporen zijn voorgegaan. Alsook dat ik weet dat nog heel veel andere leeuwen zijn voetsporen zullen volgen. Verdrietig omdat ik weet dat er nog heel veel mensen zijn die toch met gefokte leeuwen op de foto zullen gaan. Die weigeren te geloven dat hun geknuffelde welp ook eindigt in een medicijnpotje, als wijn of tonic of als jachttrofee in canned hunting.

Sprakeloos ben ik over de mensheid. Natuurlijk vind ik van alles van de afnemers in Azië. Die vanwege een onzinnig bijgeloof, of vanwege prestige redenen, dieren naar uitsterving brengen. De leeuw is slechts één van de vele dieren die door de vraag vanuit Azië, dreigt uit te sterven. Pangolins, neushoorns, tijgers: allemaal zijn het dieren die naar de afgrond worden gebracht door een onzinnig bijgeloof of decadente behoefte. Jabula was geen wilde leeuw. Hij was ‘slechts’ gefokt. En daarmee was hij vogelvrij.

En ik geloof dat ik hier nog het meest sprakeloze van ben. Hoe kun je een dier fokken, aan mensen gewend laten raken en mede daardoor, zo van zijn instincten vervreemden dat het slechts nog een schim is van de krachtige leeuw die het zou moeten zijn. Hoe kun je zo’n dier dan met droge ogen afvoeren naar de slachtbank. Om hem daar nog niet eens direct het genadeschot te geven maar het dier daar nog dagen laat zitten. Zonder eten. Zonder drinken. In een klein hok. Twee dagen lang.

Mijn God, waar is je geweten. Waar is je hart.

Kracht
Jabula’s verhaal geeft mij echter ook kracht. Uiteraard wist ik hoe het leven van een gefokte leeuw eruit zag. In theorie. Want een en ander was toch nog redelijk abstract. Het ging over duizenden leeuwen zonder gezicht. En dus kwam het niet echt bij me binnen. Wel in mijn hoofd maar niet in mijn hart. En dat is nu wel veranderd. Het hele zieke verhaal van de gefokte leeuw van Afrika, heeft nu een gezicht gekregen. Door Jabula. Zijn verhaal heeft naast mijn hoofd ook mijn hart geraakt. En elke keer als ik wil opgeven omdat het niemand lijkt te interesseren, beloof ik Jabula bij deze het volgende.

Ik zal jouw foto’s boven mijn bureau hangen. Ik zal in jouw ogen kijken als ik het bijltje er bij neer wil gooien omdat het lijkt alsof het niemand interesseert. En jouw verhaal zal mij de kracht geven om door te gaan mij te verzetten tegen deze zieke, verrotte industrie. En ik hoop dat naast mij, nog heel veel andere mensen staan. Want één ding weet ik zeker: samen kunnen en zullen wij het verschil gaan maken.

Jabula is ongeveer anderhalf jaar oud geworden. Hij is afgeschoten op 24 april 2018.

RIP Jabula

Simone Eckhardt, Stichting SPOTS

1. Aldus de berichten werden, samen met Jabula en Star, zo’n 73 andere gefokte leeuwen afgeschoten bij Wag ’n Bietjie op 24 april 2018. Vele stonden (staan) nog op de ‘wachtlijst’ maar door o.a. het toedoen van SPCA, is een en ander on hold gezet. Er bleek gerommeld te zijn met vergunningen. Daarnaast is het duidelijk geworden dat het volstrekt onduidelijk is hoeveel gefokte leeuwen nu worden afgeschoten EN worden geëxporteerd. Zuid-Afrika heeft toestemming gekregen voor de export van 800 skeletten. Maar iedere provincie reguleert aantallen op zichzelf waardoor het overzicht van de totale aantallen geschoten leeuwen onduidelijk is. Dit alles is duidelijk geworden door dit ‘incident’. Er lopen nu diverse onderzoeken naar dit alles o.a. uitgevoerd door de NGO Captured in Africa die zich vanuit Zuid-Afrika inzet voor het lot van de gefokte leeuwen.
2. SPCA Bloemfontein heeft een officiële klacht ingediend tegen Wag ’n Bietjie. Het gaat dan om een aanklacht tegen dierenmishandeling, om Jabula en Star die twee dagen zonder eten en drinken in een veel te klein hok hebben moeten zitten.
3. Door de commotie die ontstaan is, zit Zuid-Afrika met een ‘probleem’. Het Ministerie dat permissie gaf voor de export van de 800 skeletten (Ministry of Environment and Tourism, DEA) wil geen verklaring afgeven voor de misstanden bij Wag ’n Bietjie. Zij stelt dat de gefokte leeuw geen ‘wild’ dier is maar een ‘gefarmd’ dier. En dus verwijst het DEA de verantwoordelijkheid hiervoor naar het Ministerie van Landbouw. Die op haar buurt verwijst weer naar het feit dat zij niet gaan over ‘dierenwelzijn’. Dat is, aldus hen, de verantwoordelijkheid van de Provincie, in dit geval Free State. En die verwijst op haar beurt weer naar dierenorganisaties zoals SPCA die verantwoordelijk zouden zijn voor controle op dierenwelzijn. En zo valt de gefokte leeuw tussen het wal en schip en wachten op dit moment tientallen leeuwen op de farm Wag ’n Bietjie op hun dag des oordeels.

Uiteraard willen wij als SPOTS meer doen voor Jabula (en die vele andere leeuwen) dan dit alleen op social media te plaatsen. Omdat wij geloven dat je samen meer bereikt dan alleen, hebben wij gemaild naar alle (internationale) organisaties die ook op dit onderwerp actief zijn. Als SPOTS hebben wij voorgesteld:

• Allen gezamenlijk dit verhaal in de openbaarheid brengen om zo aan Jabula, alsook aan al die andere honderden leeuwen, een gezicht te geven
• Gezamenlijk Trip Advisor aan te schrijven. Ondanks de belofte van Tripadvisor dat zij dit soort activiteiten niet meer zullen melden/aanbieden op hun website, bieden ze zowel Predators Pride aan als ook Chameleon Village Lion Park. Het is onverteerbaar dat Trip Advisor over de rug van deze weerloze dieren, geld verdient en/of dit soort organisaties een platform biedt promotie te maken.

Omdat ook hier je gezamenlijk sterker staat dan alleen, willen we dit oppakken met andere partijen

• Zuid-Afrika mag aldus de laatste CITES conventie, legaal 800 skeletten van gefokte leeuwen exporteren naar Azië. Naast dat dit enorm veel dierenleed geeft voor de dieren in kwestie, is dit besluit ook een gevaar voor de wilde leeuw die meer en meer gestroopt wordt voor zijn botten. Eerder al, tezamen met vele andere dierenorganisaties, stelden wij hier een petitie voor op. Die wij op World Lion Day 2017 hebben overhandigd aan de Ambassade van Zuid-Afrika. Wij willen deze petitie verder oppakken en tijdens de komende CITES top hiervoor aandacht vragen. Ook hierin willen we gezamenlijk optreden.

Als SPOTS zelf, zullen we het verhaal van Jabula delen. Middels persberichten naar de pers, naar de politiek (o.a. Partij voor de Dieren), naar reisorganisaties, naar scholen toerisme. Om er maar een paar te noemen. Voor Jabula  is het te laat maar we hopen dat zijn verhaal mensen zal wakker schudden.

Jij kunt helpen. Het is niet voldoende om hier alleen schande van te spreken. Kom in actie! Dat is heel simpel door het verhaal van Jabula te delen. Dat kan door onze posts op Facebook, Instagram en Twitter te delen. Mooist om daar #Jabula  bij te vermelden.

Je kunt ook onze petitie tekenen als je dat nog niet gedaan hebt. 

Geef deze leeuw een gezicht en een stem………En steun daarmee de vele andere honderden leeuwen die op dit moment wachten op eenzelfde lot.

©AnimalsToday.nl