Onlangs zijn wij (Stichting Hanna, Dierentehuis de 8e Hemel) tot ons grote verdriet één van onze bewoners verloren. Chester heette hij. Hij was nog maar 9 jaar en was aangereden, met directe dodelijke afloop, vlak voor ons onderkomen op de Dorpsstraat in Haule. Dit schrijven is voor alle ‘Chesters’, maar óók voor de vele dierenvrienden, die op dezelfde verdrietige wijze hun geliefde dier moeten verliezen. Ik hoop dat er een verandering komt in ons systeem en dit bijdraagt aan een positieve ontwikkeling hierin.
Deze ervaring was al verdrietig, maar de manier waarop maakt het nóg verdrietiger en ik (Hanneke Mol, beheerster van de 8e Hemel) voel het als mijn plicht hiermee iets te doen. Zoveel mensen maken hetzelfde mee, die hun geliefd huisdier nooit meer terug kunnen vinden.
Chester werd ’s morgens vroeg aangereden en enkele uren later hebben we de eerste vermist-melding gemaakt. Uiteraard hebben we na zijn vermissing al snel een eerste zoektocht gehouden in onze naaste omgeving. Contact opgenomen met de dierenambulances, Amivedi en asiels gebeld. Niemand had hem gezien of iets van hem gehoord, maar Chester was gechipt, dus dat gaf ons een veilig gevoel. Maar het bleef stil en we zagen hem nergens…
Uiteindelijk heb ik uit frustratie en zorgen de gemeente gebeld en er werd mij gemeld dat er inderdaad een kat was afgevoerd door hen, maar deze niet herkenbaar was. Hij had op de weg gelegen en er waren veel auto’s overheen gereden. In de ochtend zou hij zijn weggehaald. Chip was blijkbaar ook niet te checken, dus hij was in de afvalcontainer beland en afgevoerd. Alsof hij oud vuil was…
Onder deze omstandigheden hadden ze ALTIJD moeten checken of hij was gechipt, maar dit is helaas niet gebeurd. Persoonlijk ben ik van mening dat de gemeente contact hoort te hebben met de dienstdoende dierenambulance, om te checken of er een dier wordt vermist. Als dit was gebeurd, was al snel gebleken dat er een dier héél erg werd gemist, we graag afscheid hadden genomen van hem en we hem graag een eervolle laatste rustplaats hadden gegeven.
Wij zijn uiteindelijk verder gegaan met onze zoektocht en allerlei mensen gesproken en weten uiteindelijk de HELE waarheid. Chester was inderdaad in de vroege ochtend aangereden. Hij is waarschijnlijk door deze persoon aan de kant gelegd. Hij lag keurig in slaapstand NAAST onze oprit, onder een boom (dit is bevestigd door mensen die hem hebben zien liggen daar). Vervolgens heeft de gemeente hem daar weggehaald en het vreselijke einde bleef hetzelfde.
Dit maakt het verhaal nóg schrijnender! Hij bleek dus even vlakbij ons huis te liggen en de gemeente heeft niet eens gecheckt of hij van ons was! Hij was héél goed herkenbaar! Hij had nergens bloed, de klap had waarschijnlijk direct een einde gemaakt aan zijn leven. De chip had dus héél makkelijk gecheckt kunnen worden! De dierenambulance had zelfs details over de kat kunnen ontvangen, kleur, grootte, alles was keurig door te geven. Maar niets van dit alles is gedaan. Bovendien was de gemeente er zó snel bij, dat hij achteraf gezien, al weg was alvorens we gingen zoeken (vrijwel direct nadat zijn vermissing een feit bleek te zijn).
Chester zat in de bloei van zijn leven. Hij was in de 8e Hemel terecht gekomen via een terminale lieve vrouw,die haar kindjes(haar poezen) goed achter wilde laten. En wij hielden óók van hem. Zoveel redenen dat dit niet kan en mag gebeuren vinden wij. Het ongeluk was niet te voorkomen, maar de nazorg had zó anders gemoeten. Iedereen chipt zijn geliefde dier juist om deze reden, mogen we dan verlangen dat er eervol en met respect mee om wordt gegaan Wij vinden van wel…
Chester was een individu, net als wij, met een naam, net als wij. Elk levend wezen verdient respect. Bovendien was hij geliefd, door ons, een lid van een groot gezin, zoals bij zoveel gezinnen een dier een intense rol speelt. In onze ogen verdient ook het gezin de rust om te weten waar zijn gezinslid is,zodat zij het kunnen verwerken. De verdwijning van desbetreffend dier is vaak al verdrietig genoeg. En dat ieder op zijn eigen manier afscheid kan nemen hoort daar ook bij.
We hopen dat er in de toekomst verandering komt in dit probleem, wat vaker gebeurt en dat Chester niet voor niets is gestorven…
Punten op een rij waar gefaald is door de gemeente:
1. Chip checken!! (op locatie waar dier wordt gevonden)
2. Bij een melding éérst de dichtstbijzijnde woning/bewoners benaderen alvorens het dier af te voeren.
3. Dierenambulance inlichten of asiel. Er is een landelijk systeem voor vermiste dieren, daar horen dieren die gevonden worden vermeld te worden.
4. Het gevonden dier, zoals het hoort(!!), minimaal 1 maand bewaren, voor het geval er een melding binnenkomt.
Met vriendelijke groet,
Hanneke Mol – Stichting Hanna, Dierentehuis de Achtste Hemel
Dringende oproep
De redactie van Animals Today wil graag weten of er meer gevallen zijn waarbij een aangereden huisdier wordt afgevoerd zonder controle van de chip. Bovenstaande ingezonden brief toont aan dat het lelijk mis kan gaan en dat draagt bij aan veel extra verdriet. We chippen onze huisdieren tenslotte niet voor niets. Dus heb je soortgelijke nare ervaringen of ben je ervan op de hoogte via iemand anders, mail dan je verhaal naar: info@animalstoday.nl.
©AnimalsToday.nl
Strijd mee tegen dierenleed!
Related posts
3 Comments
Comments are closed.
Blog Karen Soeters
Strijd mee tegen dierenleed!
Door (maandelijkse) donateur te worden, bied je een constante stroom van hulp die essentieel is voor redding en verzorging van oorlogsdieren in Oekraïne. Elke bijdrage, groot of klein, eenmalig of periodiek, maakt een verschil. Help je ook mee?
Ik heb het verhaal van Hanneke van dichtbij meegemaakt en ik vond het verschrikkelijk toen uit kwam wat er precies is gebeurd. Verschrikkelijk. Ik hoop dat men eindelijk hier wat mee gaat doen. :(
Zo’n zelfde verhaal. Kat kwijt (van 3e verdieping), nergens gemeld.
Na lang zeuren, en omdat een buurman toevallig bij de Roteb werkt, ondekt dat mijn kat als straatvuil is weggehaald, tussen plastic flessen en ander ongerief is beland.
Gebeurd in Rotterdam, 2008.
Geen reactie van gemeente op brieven/mails/telefoontjes.
Schofterig, maar het heet hier niet voor niets rat-en-dom.
Kan mij helemaal in je verhaal vinden. Heel triest en zeer onzorgvuldig omgaan met een dood dier maakt het verdriet veel erger.