Je krijgt een pup. Je hebt de zaken goed voorbereid. Je wilt de pup een goede start bieden. Dus je gaat met je pup op cursus. Wat een verschil met vroeger. Op ‘cursus’ gaan met de hond was toen niet gebruikelijk. Met een pup op pad gaan was al helemaal geen gewoonte.
Nu is onze samenleving ook niet meer de samenleving van vroeger en wordt van een hond veel meer verwacht. Toch kun je ook stellen dat hier sprake is van vooruitgang. We weten meer over honden, over hoe ze leren en zich ontwikkelen. We willen en kunnen ze een goed leven bieden. Op ‘cursus’ gaan met je pup hoort daar gewoon bij.
Vooruitgang is een mooi iets. Minder mooi is dat vooruitgang niet overal even snel gaat. En dat vooruitgang soms ook met gebreken komt. Bij sommige ‘puppyklasjes’ is dat helaas te zien. Vooral bij het onderdeel waar honden op elkaar ‘gesocialiseerd’ worden.
Soms lijkt het ‘samen spelen’ van pups namelijk meer op puppywerpen dan op leren hoe je met elkaar moet omgaan als hond. Een jonge hond moet veel leren. Hij moet lichaamstaal en signalen van andere honden leren (her)kennen. Geen sinecure met alle verschijningsvormen van andere pups die wij als mens hebben gecreëerd. Verschijningsvormen die lichaamstaal en het afgeven van de juiste signalen soms erg lastig maken.
De pup moet leren de grenzen van anderen de respecteren. De pup moet remmingen leren. Helaas zijn er ‘instructeurs’ die denken dat de pup dit vanzelf leert als hij maar met andere honden in contact komt. De pups worden tegelijkertijd met elkaar losgelaten en mogen het dan ‘zelf uitzoeken’.
Niets is echter minder waar. Een rouwdouwer pup die wat ouder is dan een zachtaardig jong pupje, kan tijdens de puppyklas een hobby voor het leven aanleren: puppywerpen. Lekker rauzen en winnen van een andere pup, kan de ‘winnende pup’ een goed gevoel geven en verslavend worden. Het zachtaardige pupje leert onderwijl ook: angstig zijn en wellicht van je afsnauwen. Met wat geluk alleen bij dit type hond, maar bij pech bij allerlei type honden.
Bij jonge pups kan zowel het te lompe gedrag als het snauwen er nog schattig uitzien. De eigenaren (als die al niet binnen aan de koffie zitten) moeten er soms om lachen. Zonder dat ze beseffen dat deze vorm van ‘socialiseren’ geheel het doel voorbijschiet van hun komst naar de cursus.
Leg dit idee van ‘zelf uitzoeken’ van sommige hondeninstructeurs voor aan een peuterleidster en zij zal je aankijken of je gek bent. Als je dan ook nog voorstelt om de peuters, kleuters en pubers gezamenlijk een schoolplein op te laten gaan, zonder begeleiding, zal ze waarschijnlijk 112 bellen. Daarbij zal ze direct om de ambulance, politie én de brandweer vragen.
Bijzonder genoeg gaan bij het horen van ‘zelf uitzoeken’ bij hondeneigenaren meestal niet dezelfde alarmbellen rinkelen. Een nieuwbakken hondeneigenaar weet meestal niet waar hij op moet letten als hij bij de puppyklas is. Hij ziet niet altijd welke leerprocessen bij zijn hond spelen. Of wat de gevolgen daarvan voor de toekomst zijn.
Dat kan hem ook niet aangerekend worden. Hij staat er immers met zijn pup. Hij investeert. En het ontbreekt hem aan handvatten om te checken dat zijn ‘puppyklas-instructeur’ verstand van zaken heeft.
Tijd voor verandering, tijd voor vooruitgang. Hoog tijd voor verplichte opleiding en nascholing voor instructeurs. Hoog tijd voor een onafhankelijke certificering van diezelfde instructeur. Zodat de hondeneigenaar een middel heeft om kwaliteit te herkennen. Zodat hij geholpen wordt om zijn hond een goede start te bieden en de samenleving veiligheid.
©PiepVandaag.nl Ineke van Herwijnen, directeur Hondenbescherming
1 Comment
Comments are closed.
Een van de vele redenen waarom mijn pup niet naar cursus is geweest, bij alle cursussen in de omgeving is spelen met andere pups verplicht, niet meedoen met spelen is niet meer met de cursus mee mogen doen.
Ze heeft alleen kennis gemaakt met stabiele volwassen honden die ik al kende en vertrouwde en die zijn op een hand te tellen.
Omdat ik van mening ben dat het risico te groot is dat pups elkaar slechte dingen aan kunnen leren, hoe kan zo’n jong ding wat zelf geen grenzen en respect kent een ander jong pupje dat aanleren? Dan kies ik liever een paar volwassen honden uit die vriendelijk zijn en het pupje respect en grenzen leren.
Toch is ze ondanks dat ze de eerste 1,5 jaar met weinig honden contact had perfect sociaal geworden, het is een grote hond maar in haar spel past ze zich zelfs aan aan de kleintjes, gaat bijvoorbeeld liggen om zo voorzichtig het “bekken spel” te spelen en ook tijdens het rennen past ze haar hardheid aan en rent ze niet per ongeluk over zo’n kleintje heen.
Socialisatie gaat om de kwaliteit niet om de kwantiteit.
Beter een paar goede leerzame ervaringen dan een heleboel goede en een paar slechte er bij.
Ik ging met 2 newfoundlanders naar puppycursus. Nu zijn deze honden van zichzelf al heel sociaal en super voorzichtig met alles wat kleiner is dan zij.
Toch liet ik ze niet alleen met kleinere puppy’s, want alleen al door hun formaat zijn ze in staat om goedbedoeld enorme schade aan puppy’s van een kleiner ras aan te richten.
Ik vind het een schande dat de eigenaren van VOORAL puppy’s deze zonder hun toezicht en eventueel ingrijpen alleen laten.
Dat doe je met je kinderen toch ook niet!!!!!!!!!!!!!!!!!