‘Wat krijgt Sara een lief hondje!’, zegt vriendin één. ‘Huh, heb je het hondje al gezien dan?’, vraagt vriendin twee. ‘Ja, op de foto’, antwoordt vriendin één. En zo is in drie zinnen een bijzonder probleem rondom honden geduid.
Lief eruit zien is niet hetzelfde als lief zíjn. Als het om mensen gaat weten we dat wel. Dat schattige kleine meisje met leuke vlechtjes aan beide zijden van haar lieve gezichtje, heeft namelijk de gewoonte om haar broertje hard te knijpen als moeders het niet ziet. En dat hebben wij prima door. Net als dat we weten dat het niet slim is om voor die knappe kerel te vallen, als hij zich onaardig uitlaat over zijn collega’s of vrienden. Bij dieren echter, zijn we er minder goed in het scheiden van uiterlijk van gedrag, als we iets als ‘lief’ betitelen. De oorzaak is misschien dat weinig mensen beseffen dat een hond geen knuffelpluche is, maar een levend wezen. En dat bij leven ‘gedrag’ hoort. Gedrag dat wordt beïnvloed door een samenspel van genen, gevoelige periode en goed houderschap.
Of Sara een lief hondje krijgt, is niet af te lezen van de foto. Sara moet er voor weten hoe de ouderdieren zijn. Lieve hondenouders maken lieve puppy’s. Verder moet Sara weten of de fokker de hond een optimale start geeft. De eerste weken van een pup (en daarna de eerste maanden) maken een gevoelige periode die niet meer in te halen is. Juist dan moet de hond rustig kennis maken met alles wat later normaal hoort te zijn en sociaal benaderd hoort te worden. En dan is er nog Sara zelf, die de hond moet opvoeden en managen. Als die drie dingen goed gaan, is de kans groot dat Sara een lieve hond krijgt. Die foto, die toont enkel een ‘lief ogend koppie’.
En wat is eigenlijk ‘lief’? Wil Sara een waakhond die lief voor haar ongewenst bezoek wegjaagt? Wil Sara een hond die lief bij haar op schoot ligt of juist één die lief op zijn plaats ligt? Mag de hond lief iedereen begroeten of is het de bedoeling dat de hond lief bij haar in de buurt blijft? Lieve hemel, je wilt niet weten hoeveel aspecten er aan ‘lief’ blijken te zitten als de hond er eenmaal is. Aspecten die niet af te lezen zijn van een schattig koppie. Zeker niet als je niet beseft dat alleen hondenknuffels lief zijn, enkel omdat ze een bepaalde emotie oproepen door hun vormgeving. En als je niet beseft dat achter een lief koppie van een hond, een levende hond schuil gaat die gedrag in zich heeft. Gedrag dat geboren en gevormd moet worden.
Ineke van Herwijnen, directeur Hondenbescherming
©PiepVandaag.nl
1 Comment
Comments are closed.
Het hondje op de foto lijkt voor mij eerder zielig, vanwege weer de zeer korte neus met het ademhalings probleem vandien, maar het ergste misschien wel dat dit soort hondjes gekocht word door mensen die een levende knuffelbeertje willen, de hele dag op schoot of op de arm en maar kwijlen op het hondje, dat is pas zielig.