Als je een dier houdt, hoor je het regelmatig mensen in je omgeving verzuchten: “Waarom? Waarom wil je een dier dat…?” en vul dan op de puntjes maar iets in.
Bijvoorbeeld… “een kat die je net gekochte gebreide trui uithaalt om er een lekker warm nestje van te maken.” Of “een kitten die de gordijnen gebruikt als trimbaan”? Honden zijn ook meesters in het laten verzuchten van de omgeving. “Waarom wil je een hond die…
… op schoonmaakdag ontdekt dat een vuilniszak bij de keukendeur fantastisch activiteitsspeelgoed is, terwijl jij de vloer boent met je rug naar de keuken?”
… terwijl jij een boodschap doet, thuis je planten verpot, maar niet beseft dat de radiator onder de vensterbank geen goede bloembak is?”
… als beste tijdstip voor een paar zwembaantjes kiest voor de wandeling voorafgaand aan een nette familiebijeenkomst?” En ga zo maar door…
Mijn antwoord op deze vraag van ‘dierongelovigen’ is steevast:
“omdat ze leven in het leven brengen.”
Net als kinderen, laten dieren je zien waar het écht om gaat in het leven. Ze kunnen met één gedraging vertederen, een glimlach of schaterlach tevoorschijn toveren of spiegelen waar je zelf een groeipunt hebt.
Als volwassen mensen willen we ons wel eens te veel laten afdrijven van wat er toe doet. Of we hijsen onszelf in een keurslijf waar we eigenlijk niets aan hebben. In onze huidige maatschappij zijn we vaak druk. Té druk. Met dingen die er misschien wel helemaal niet zo veel toe doen.
Dieren en jonge kinderen hebben daar minder last van. Als je je ogen en je hart opent, geven ze je zoveel te (be)leven. Voor sommigen is dat minder weggelegd dan voor anderen. En als je niet houdt van af en toe een beetje chaos, rommel, van bergen haren, van nachtelijke onderbrekingen en van onverwachte avonturen, begin er dan niet aan. Dan heeft het dier bij jou geen leven.
Ineke van Herwijnen, directeur Hondenbescherming.nl ©PiepVandaag.nl
