Is mishandeling uit onwetendheid mishandeling? Is advisering zonder voldoende kennis onwetendheid of is het aanzet tot mishandeling? Deze vragen blijven in mijn hoofd spoken na het horen van weer een verhaal over onbedoelde mishandeling.
Het verhaal begint met een pupje dat een gouden start heeft. Goede ouders, zorgvuldig uitgezocht op gedrag en gezondheid. Een geboorte in huiselijke omgeving. Pup heeft leuke broers en zussen, wordt door zijn moeder vakkundig opgevoed en maakt allemaal leuke dingen mee. Zijn fokker selecteert zijn toekomstige baasjes zorgvuldig en voorziet ze van veel informatie.
Het is de start waar je voor elke pup op hoopt. Na een zorgvuldige matching, gaat de pup mee met de trotse nieuwe hondenbezitters.
En dan gaat het mis. Ondanks de voorbereiding vinden de kersverse eigenaren het lastig de pup structuur te bieden. De eerste week gaat het nog wel. Maar de tweede week blijkt de pup ze echt te druk. Ze vragen om advies. Helaas niet aan de fokker, maar aan een dierenarts. Deze adviseert de pup eens goed te laten zien wie de baas is. Hij doet het voor het gemak nog even voor. Stevig beetpakken, op zijn rug gooien en vasthouden tot hij niet meer tegenstribbelt. De pup gilt het uit van pijn en schrik. De dierenarts geeft aan ‘dat dat erbij hoort en protest is’.
Gewapend met deze nieuwe kennis gaan de hondenbezitters naar het park. Daar wil iemand de pup aaien. Pup is echter angstig na het dierenartsincident en probeert te vluchten. Hij raakt verstrikt in zijn lijn en bijt in paniek van zich af. De aaister geeft hem hierop een flinke tik, want bijten, zo vindt zij, dat moet direct bestraft worden.
Vanaf dan gaat het hard. Pup is zijn vertrouwen volledig kwijt. Een week later is er geen land meer mee te bezeilen. Onwetendheid heeft een pup van nog maar krap drie maanden ‘verpest’. De eens trotse hondenbezitters geven de pup terug aan de fokker. Zij willen geen hond die ‘gek’ is.
De fokker laat de pup onderzoeken. De ribben van de pup zijn nog steeds gekneusd en de wervelkolom blijkt beschadigd.
Advies dat goed bedoeld is en te goeder trouw is aangenomen heeft geleid tot mishandeling van een aandoenlijke kleine pup. Een pup die afhankelijk is van de hand die hem verzorgt. Onbedoelde mishandeling, maar toch.
Met de pup komt het uiteindelijk goed. Tijd, geduld, begrip en inzicht geven hem weer het vertrouwen dat hij nodig heeft om een gelukkige hond en een fijne kameraad te kunnen zijn.
Of het met de hondenbaasjes ook goed komt, weet ik niet. Dat hangt er misschien wel van af van wie ze in de toekomst advies krijgen.
Ineke van Herwijnen, directeur Hondenbescherming.nl ©PiepVandaag.nl
18 Comments
Comments are closed.
Goed verhaal, iets om over na te denken.
Ook las ik in een reactie, het is te vergelijken met opvoeden van kinderen. Helemaal waar, die gooi je ook niet op hun rug als ze niet luisteren. Al willen kinderen niet hoger in de rangorde komen, consequentie, regels en liefde hebben ze beide nodig. Maar wat dacht je van het socialiseren van de pup? Daarom is de puppytraining ook zo belangrijk, leren omgaan met andere pups/honden. En daarna ben je er vaak nog niet, de basis en vervolgtraining is net zo belangrijk, vooral als je een dominant ras hebt. Toen onze duitse herder nog klein was, wilde hij ook nog wel eens bijten of dominant zijn. Dat was puur speelsheid en uitdaging. Wij hebben het bijten afgeleerd door iets anders aan te leren. Nee zeggen en een speeltje waar hij wel in mocht bijten aanbieden. En dan uitvoerig belonen, dat is zo belangrijk. En zo verder, al het negatieve vervangen door positieve truckjes en belonen, belonen, belonen, als hij het goed deed. Ik bespeur wel in mijn eigen stukje, dat ook ik nu advies ga geven…….maar het is wel positieve!! :)
Wij hadden ook problemen met onze hond, een gedragstherapeut erbij, die liet via een brief weten dat onze hond dominant zou zijn!!!!!!! Deze dame had er geen kaas van gegeten, want onze hond is onzeker en daarbij krijg je wel eens een grommend geluid te horen, dan is het verstandig, volgens mij om de hond meer zelf vertrouwen te geven en aan te moedigen………en dat werkt!!!! dus therapeuten spreken elkaar ook TEGEN!!!!!!!!
Toen ik pas 19 jaar was kocht ik een newfoundlander pup. Geen vals ras, maar ze worden wel zo groot dat je je geen fouten in de opvoeding kan permitteren. Dus……….puppy cursus. Eigenlijk is deze cursus niet zozeer voor de hondjes, maar voor de baasjes. Daar leer je hoe je je pup op een goede manier kunt opvoeden en behandelen.
Het is jammer dat je zo’n cursus niet kunt verplichten bij de aankoop van een pup, of bij een volwassen hond de E.G. (Elementaire Gehoorzaamheid) cursus.
inderdaad is een puppycursus voor de bazen, ik vind ook dat het verplicht moet worden, en dat er op die manier meteen gekeken kan worden door deskundigen of de hond wel veilig is bij de baas/bazin.
Interessant stuk en reacties!
Wij geven in onze kliniek alleen het advies om contact op te nemen met een gedragsspecialist of hondenschool. de eigenaar verlaat de kliniek dus met een opdracht en een stapel folders, het “schoenmaker blijf bij je leest” – protocol.
Daarover gesproken er zijn dagen dat wij in onze kliniek niks anders doen dan alleen foute (maar goed bedoelde) medische adviezen recht zetten door mensen opnieuw te informeren, adviseren en behandelingen te starten.
Nee, je lost geen gedragsprobleem op door 2 keer te kijken naar Ceasar Milan, een leuk boek te lezen of forumberichten te lezen. En nee je lost geen medisch probleem op door te luisteren naar je hondenschooleigenaar, dierenwinkel verkoopmedewerker, honden/ katten pensionhouder, vriend of vriendin die op een blauwe maandag een EHBO cursus heeft gedaan of nog erger… Google!
Deze column had beter de titel kunnen hebben “schoenmaker blijf bij je leest” omdat het verhaal geld en geprojecteerd kan worden op elke beroepsgroep en beroepsspecialisatie.
Veelal ligt de schuld bij de hondenbezitters zelf, weten vaak van geen benul hoe je een hond moet opvoeden terwijl het opvoeden van kinderen er dichtbij ligt.
Overigens een prima column !!!
Als fokker heb je, als eerste, de taak de toekomstige baasjes zoveel mogelijk te screenen op hun honden- kennis en ervaring. (Vragen ze bijv. naar de ouders van de pup’s ?..hoe benaderen ze de pups…hoe is hun situatie etc)
Stel je fokt pitjes..een ras waar je toch mee om moet kunnen gaan..en je verkoopt ze aan een idioot met geen enkel inzicht over hoe en wat..of als speeltje voor een verwend kind, waardoor het arme dier de hele dag in een kooi (Bench) moet zitten
Dan is de ellende binnen de kortste keren niet te overzien.
Dierenartsen hoeven geen ‘dierenliefhebbers’ te zijn.
@Lidia van Oostveen. Dank voor je reactie op de column. De fokker zou in dit geval goed met de nieuwbakken eigenaren gekeken hebben naar het hele plaatje. Waarom laat de pup het gedrag zien dat hij laat zien? Wat doen de eigenaren om dit te voorkomen of juist onbedoeld te verergeren? Als de oorzaak goed duidelijk is, volgt advies: wat kunnen de eigenaren anders doen, zodat de pup anders begeleid wordt, gewenst gedrag toont en daarvoor beloond wordt. Tot slot wordt gezamenlijk de veranderde aanpak geoefend om zeker te weten dat het goed is begrepen en goed loopt in de praktijk. Een goede hondenschool/vereniging zou dit ook doen. Dit vergroot meteen het inzicht van de eigenaren in wat een hond is, wat hij nodig heeft en hoe hij leert. Kennis die niet in een keer verankerd is en bij de meeste (nieuwbakken) hondeneigenaren een paar keer herhaald moet worden. Het is best complexe materie wat je je eigen moet maken als je nooit eerder een hond hebt gehad.
@Colette. Dank voor je reactie op de column. Het is niet de bedoeling dierenartsen over het algemeen als boeman af te schilderen. De column generaliseert hier ook niet op. De bedoeling van de column is duidelijk te maken wat de risico’s zijn van advies geven, zonder opgeleid te zijn in datgene waarover je advies geeft. Helaas hebben in het beschreven geval twee personen dat gedaan. De dierenarts en de persoon in het park. Met vervelende gevolgen. Adviseren zonder kennis, gebeurt helaas dagelijks door veel personen. Vaak met de beste bedoelingen, maar soms met onbedoeld nare gevolgen.
Ik zelf vind in dit verhaal niet alleen maar een wijzende vinger.
Er staat een boodschap in dit stukje..
Als ik brood wil bakken, dan vraag ik een bakker om advies en niet de slager.
Als je een pup aanschaft, ga ermee naar iemand die verstand heeft van honden opvoeden.
Een dierenarts is er voor de gezondheid van een dier en is (tenzij een opleiding voor gevolgd) en niet de aangewezen persoon om de eigenaren te vertellen hoe iets wel of niet moet.
Ik vind dat een ieder die een pup neemt (zeker als je nooit eerder een hond gehad hebt) op puppy cursus moet.
Geen hond is hetzelfde en geen aanpak is hetzelfde.
De ene hond moet je flink kort houden, maar de andere hond juist niet teveel op de nek zitten.
De fokker moet duidelijk aangeven dat als er iets is of dat als je ergens tegenaan loopt met je hond, dat je dan altijd kan bellen voor advies.
De dierenarts had zich hier niet mee mogen bemoeien, maar door moeten sturen naar een goede hondenschool of gedragstherapeut als hij denkt dat er “gedragsproblemen” zijn.
En de diereneigenaren hadden op cursus moeten gaan om hun hond op te voeden.
Zeker als het je eerste hond is of dat je gedrag merkt waarvan je niet weet wat of hoe je erop moet reageren.
Maar helaas…..de pup mag weer opgelapt worden en gelukkig is deze terug gegaan naar de fokker, zodat die een gepast adres kon vinden.
Hmm, ok, de kern van het verhaal is juist, zo kan je inderdaad een pup verpesten. Mag ik alleen even een hele grote kanttekening zetten bij het hele ‘dierenarts is de grote boeman’moraal van het verhaal?
Ik werk bij een dierenarts, en het laatste wat wij doen is de pup op de rug gooien en vasthouden en z’n ribben kneuzen tot hij niet meer tegenstribbelt…
Er zijn vast wel dierenartsen waarbij dit gebeurt, maar zullen we in elk geval niet generaliseren en de dierenarts in het algemeen hier de schuld van geven?
Liever wijs ik naar baasjes die de pup volledig een loopje met hen laten nemen, de pup op 9 weken oud bij ons voor het eerst binnenkomt, voor we iets willen doen hij al een hap wil geven, en de eigenaar in lieve fijne toon ‘goh dat mag toch niet’ zegt, en vervolgens de pup een aai geeft, oftewel beloont.
Dan hebben wij er nog niets mee gedaan, de pup heeft nog geen opvoeding gehad en wil ons al happen als we in het oor willen kijken. Wel krijgt hij van z’n eigenaar te horen dat als hij een hap geeft, dat iets goed is, want de baas sprak op leuke toon, en hij kreeg een aai. Is de dierenarts dan de schuld? Nee. In de 3 dagen dat de pup bij de eigenaar was heeft hij al geleerd dat hij zijn grenzen kan verleggen, en niet wordt gecorrigeerd. Hij blijft testen hoever hij kan gaan en voor de eigenaar het door heeft is de pup de baas in huis. Dan hebben wij heel de pup nog niet eens gezien. We adviseren dan om vooral op puppy-cursus te gaan, en dat de pup nu de baas is en kan doen waar hij zin in heeft en dat dat mis kan gaan. Veel eigenaren menen dan beter te weten hoe het moet, en een jaar later zien we een golden retriever die totaal onbetrouwbaar is.
Zoals ik al zei, er zijn ongetwijfeld dierenartsen die een pup on hun rug gooien, en dat vind ik ook niet de goede manier, maar het begint echt al eerder. Fokkers, eigenaren, dierenartsen, elke groep heeft een zwart schaap, maar kunnen we aub niet alle dierenartsen de grote boeman maken?
Beste Colette,
(Laten we er even van uitgaan dat het hier geen speels happen betreft.) Als zo’n jonge pup hapt als hij onderzocht word door een vreemde, dan heeft dat echt niets te maken met het “verleggen van grenzen”. Welke grenzen zouden dat dan moeten zijn? De pup wordt in een voor hem vreemde situatie gebracht, er zit een vreemde aan hem, er zijn allerlei andere onbekende indrukken. Er wordt niet gereageerd op zijn subtiele signalen die aangeven dat hij het eng vind en weg wilt. Dan blijft niets anders over dan zijn verzoek tot afstand kracht bij te zetten…
Ik hoop niet dat je met “grenzen verleggen”, bedoelt dat hij hoger in de rangorde wil komen, want die verklaring voor dit soort agressie is echt niet correct.
En je hebt overigens helemaal gelijk, gelukkig gooit niet elke dierenarts een pup op zijn rug als hij tegenstribbelt bij een onderzoek. Maar ze zijn er nog wel … Helaas. Goed dus dat Ineke met dit artikel mensen hier op attendeert.
Ik kan je het nog gekker vertellen, er gebeuren idd heel wat wanpraktijken bij de dieren arts. Zo werd mijn Hollandse Herderpup door 5!!!!!!! man besprongen omdat hij bang werd toen de D.A. in zijn oortjes wilde kijken. En terwijl mijn fretje lag te kreperen van de pijn moest ik maar “netjes wachten op mijn beurt” het geen dat er toe leidde dat het beestje in de wachtkamer overleed.
Zal ik nog even door gaan?
Het is dus van groot belang dat als er dingen bij de dieren arts gebeuren waarvan je zelf hebt “DIT KAN NIET” je hier ook melding van maakt bij de dieren arts zelf. Als deze je verhaal niet serieus neemt zoek dat een ander dierenarts en je goed voor laten lichten door de echte kenners op dit gebied.
Het lijkt me in deze beter de dierenarts op te voeden ! Is daar nog contact mee geweest. Het lijkt me voor de fokker van dit pupje, , als ik van bijgaande foto uitga, misschien , om “het” voortaan helemaal goed af te handelen met de toekomstige baasjes, goed om ook in deze goede raad, hoe het pupje op te voeden, mee te geven en ze “verplichten” een goede puppycursus te laten volgen. De vele bijt-incidenten met verkeerd op gevoede honden, met dodelijke afloop of veel letsel komen veel teveel voor in mijn omgeving.
Hoe kan een dierenarts zo´n advies geven?? En het dan ook nog eens met harde hand laten zien hoe het moet?? Onbegrijpenlijk. Ik heb er geen woorden voor. Oke, elek hond is anders. Wij hebben 2 labradors, en hebben allerbei een andere aanpak nodig. Mensen, lees veel boeken, en vraag advies aan de fokker.
Hallo Ineke,
Goed van je te melden hoe het niet moet. Arme pup. Ben blij te horen dat het goed is gekomen.
Als ze advies gevraagd zouden hebben aan de fokker, wat zou die dan gezegd hebben denk je?
De mensen die de pup kochten, zouden eerst naar een show moeten om te zien hoe de hond er uit ziet als hij volwassen is.
Als je het geduld niet kunt opbrengen om een pup groot te laten worden, moet je niet aan honden beginnen.
Onbedoeld mishandelen is even erg als bedoeld mishandelen. In dit geval ontbrak het aan de broodnodige kennis van een pup.
De dierenarts kan beter veearts worden.
Helaas Wim,op een show kan je zien hoe een volwassen hond van je keuze er uit ziet.Maar op een hondenshow gaat het alleen over uiterlijk en niet over karakter en elk ras heeft een ander karakter.
Het ene is gereserveerd,het andere kan niet zo goed met andere honden overweg,of jaagt graag,of is een cauchpatato of juist een werkertje.Dan nog kan je met een grote hond tegen minder problemen aanlopen als met een kleine hond.