Een onderzoek wijst uit wat katteneigenaren al lang vermoedden: je kat herkent je stem wel als je hem roept, maar kiest ervoor niet te reageren.
Misschien heb je soms de indruk dat je kat niet zo in je geïnteresseerd is. Dat klopt, een studie bevestigt dit nu. Onderzoekers van de universiteit van Tokyo kwamen erachter dat de dieren verschillende stemmen herkennen en hierop reageren – zowel stemmen van vreemden als van hun eigenaren – als ze worden geroepen.
50 tot 70 procent van de katten draaide het hoofd om toen hun naam werd geroepen en 30 procent bewoog de oren, tekenen dat ze het geluid waarnamen. Slechts 10 procent van de katten reageerde door te mauwen of te zwaaien met hun staart. Met andere woorden: je kat hoort je best wanneer je roept, maar hij heeft gewoon niet altijd zin om te reageren.
Verrassend genoeg reageerden de katten net zo vaak op geroep van vreemden als van hun baasjes. Maar de reacties van katten op het geluid van ‘hun mens’ was wel intenser, wat aantoont dat de dieren een speciale relatie hebben met personen die ze kennen.
Het onderzoek, dat werd gepubliceerd in Animal Cognition journal, suggereert dat de oorsprong van dit gedrag ligt in de evolutie van de kat. De voorouder van de huiskat was Felis silvestris, een wilde kat die 9.000 jaar geleden in contact kwam met mensen. Toen mensen het land gingen bewerken kwamen katten uit eigen beweging in hun buurt wonen om op de knaagdieren te jagen die werden aangetrokken door gewassen. Volgens het onderzoek komt het erop neer dat katten ‘zichzelf domesticeerden’.
‘In historisch opzicht zijn katten niet gedomesticeerd door bevelen van mensen op te volgen, in tegenstelling tot honden. Ze hebben juist zelf het initiatief genomen tot interactie’, volgens het onderzoek.
Hoewel honden duizenden jaren zijn gefokt om gehoor te geven aan commando’s, is het voor katten volgens de auteurs nooit nodig geweest om te leren mensen te gehoorzamen.
Daarnaast wijst het onderzoek uit dat ‘hoewel honden volgens hun baasjes veel aanhankelijker zijn dan katten, de mate van gehechtheid aan hun huisdier voor katten- en hondeneigenaren gelijk is’.
De auteurs besluiten hun verslag met een knipoog door te vermelden dat ze niet helemaal begrijpen waarom kattenliefhebbers zo dol zijn op hun onverschillige huisdieren.’Wat maakt dat baasjes zo gehecht raken aan hun katten hebben we nog niet vastgesteld’, schrijven ze.
Ook professor Daniel Mills deed onderzoek naar katten, bekijk de video van zijn onderzoek: How attached are cats to their owners?
Bron ©PiepVandaag.nl Angelique Lagarde
4 Comments
Comments are closed.
We hebben niet voor niets zo`n mooie uitspraak als: honden hebben een baas, katten hebben personeel…. Tja ik ondervind dagelijks het verschil. Zelf heb ik een hond en twee katten. ik zou het drietal voor geen goud willen missen. De onderlinge interactie en met mij is geheel verschillend. Zucht denk ik soms als ik reageer of roep naar mijn katten en als ze niet blij komen aan hupelen. Ach ja oost-indisch doof. Ik wacht wel op mijn tijd voor aandacht en knuffels. Want katten schijnen dat zelf te bepalen. Hilarisch vind ik dat. Gelukkig komt mijn hond wel, mooi knuffel alternatief.
Honden zijn heel andere beesten dan katten. Honden werken samen, met andere honden, of met hun baas. Het zijn roedeldieren. Katten zijn veel meer solitair, trekken hun eigen plan. Zelf heb ik een voorkeur voor honden. Ik leef liever samen met een vriend in een soort partnerschap dan met een iemand die mij als een faciliaire dienst beschouwt. Ik vind het fijn wanneer loyaliteit van twee kanten komt want ik ben een mens, en dus ook een groepsdier. Eigenlijk is het partnerschap tussen hond en mens een welbegrepen eigen belang. Maar het voelt heel veel beter dan dat!
Het e.e.a. is, zo is mijn ervaring, sterk afhankelijk van het kattenras. Oosterse rasssen hebben over het algemeen een meer afhankelijke houding t.o.v. hun baas. Dat ze je stem herkennen of het geluid van de auto van de baas, weet iedere kattenbaas je wel te vertellen, daar is geen wetenschappelijk onderzoek voor nodig. Waarom de ene kat er iets “mee doet” en de andere niet, blijft dus nog steeds een raadsel. Er van uitgaande dat in beide gevallen het baasje goed voor zijn kat(ten) zorgt natuurlijk.
Pffff, mijn Spaanse windhonden doen niet voor mijn katten onder hoor! Als ik ze roep, draaien ze hun kop naar me toe, kijken me spottend aan en gaan lekker door waar ze mee bezig waren. Als ze een middelvinger hadden, zouden ze die opsteken. Maar ja, Galgo’s worden dan ook de katten onder de honden genoemd…