Volgens een nieuwe studie worden ijsberen in de Beaufortzee de laatste decennia gedwongen om ver buiten hun jachtgebied op zoek te gaan naar eten. Door het afleggen van deze grote afstanden verzwakken de dieren en door het verdwijnen van hun jachtgebied kunnen ze minder voedsel vinden. Hierdoor neemt de populatie in zorgwekkend tempo af.

ijsberen
IJsberen gedwongen om grotere afstanden af te leggen voor voedsel | Mange J Flickr via Compfight cc

De studie, die gepubliceerd werd in het wetenschappelijke tijdschrift Ecosphere, spreekt van een flinke vergroting van het jacht- en leefgebied van de ijsberen in de Beaufortzee, deel van de Noordelijke IJszee boven Canada en Alaska – een belangrijk leefgebied voor ijsberen. De grootte van hun leefgebied was in de periode van 1996 tot 2016 namelijk met maar liefst 64 procent toegenomen ten opzichte van de periode van 1986 tot 1998.

Hierdoor is de ijsbeerpopulatie in de Beaufortzee inmiddels al met 30 procent afgenomen. Dit komt doordat de beren meer energie kwijt zijn aan de verre zwemtochten, energie die ze nodig hebben om te overleven in de barre omstandigheden. Ook hebben ze te maken met een tekort aan voedsel, omdat hun traditionele jachtgebied wegsmelt. De studie wijst erop dat klimaatverandering de kern van het probleem is.

Volgens een voorspelling van het WNF zal de wereldwijde ijsbeerpopulatie in 2050 met 30 procent afgenomen zijn ten opzichte van nu. Overal op de Noordpool zal het smeltende zee-ijs de ijsberen dwingen om steeds verder op zoek te gaan naar voedsel. Binnen één generatie zal de Noordpool hoogstwaarschijnlijk s’ zomers al compleet ijsvrij zijn, wat grote gevolgen zal hebben voor de beren.

Verdwijnend zee-ijs

De onderzoekers hebben satellietdata gebruikt om de verplaatsing van vrouwtjesberen te analyseren in de periode van 1986 tot 2016 in het gebied van de Beaufortzee. Hun werk heeft laten zien dat deze ijsberen in de afgelopen twee decennia veel verder naar het noorden moeten zwemmen om het overgebleven zee-ijs te vinden dat steeds verder wegsmelt door de opwarming van de aarde.

Het traditionele leefgebied van de ijsberen in de Beaufortzee bestaat uit zee-ijs in ondiepe wateren waar talloze vissen zwemmen die gegeten worden door de favoriete prooi van ijsberen: zeehonden. Normaliter, in de vroege zomer wanneer de zeehonden hun pups verzorgen en het meest kwetsbaar zijn, verdubbelen de ijsberen doorgaans in lichaamsgewicht om de karige wintermaanden te overleven.

Maar nu het zee-ijs zich steeds verder en eerder in het jaar terugtrekt, verdwijnt het jachtgebied van de beren. Ze worden hierdoor gedwongen om tijdens de zomer noordelijker te gaan richting open, diepere wateren waar er minder zeehonden zijn. Doordat de ijsberen in de zomer ver naar het noorden moeten zwemmen, en in de herfst en in de winter -wanneer het ijs weer bevriest – weer zuidelijker moeten gaan, zijn ze veel meer energie kwijt. Deze enorme opgave eist vaak dan ook zijn tol.

Kannibalisme onder ijsberen door smeltend poolijs en mens-dierconflicten

Landinwaarts

De studie heeft ook aangetoond dat ongeveer 20 procent van de ijsberen in de Beaufortzee hun traditionele jachtgebied helemaal achterwege laat in de zomer. Deze beren gaan landinwaarts via de kusten van Alaska en Canada op zoek naar aas, bessen en zelfs de overblijfselen van grote zeezoogdieren die aan de kusten worden achtergelaten door inheemse bevolkingen.

Volgens Anthony Pagano, postdoctoraal onderzoek bij de Washington State University’s School of the Environment en hoofdauteur van de studie, staan er soms wel 50 tot 100 ijsberen te vechten om zo’n karkas. Nu steeds meer beren landinwaarts gaan, verwacht hij dat er steeds meer competitie zal ontstaan om de overgebleven voedselbronnen en steeds minder ijsberen die schaarste zullen overleven. Daarnaast wijst het WNF erop dat de beren die landinwaarts gaan vaak in conflict komen met mensen en gedood worden.

Opwarming van de aarde

Pagano en zijn collega’s zijn van plan om de ijsberen in de Beaufortzee te blijven bestuderen om erachter te komen hoe ze precies om zullen gaan met hun nieuwe leefomstandigheden. Vooral de beren die landinwaarts gaan zijn een belangrijk onderdeel op de studieagenda.

Volgens Pagano is het focussen op het reduceren van onze broeikasgassen het beste wat we kunnen doen voor de circa 800 overgebleven ijsberen in de zuidelijke Beaufortzee, aangezien de opwarming van de aarde de grootste oorzaak is van het smeltende zee-ijs. Als we de opwarming van de aarde kunnen beperken tot twee graden, zal de verdwijning van het leefgebied van de beren langzamer gaan, waardoor ze meer tijd hebben om zich aan te passen en te overleven. Maar dat de ijsberen gedwongen zijn om zich aan te passen aan het warmere klimaat, dat is zeker.

Bronnen:

©AnimalsToday.nl Savanna Breitenfellner