De ene na de andere melding van besmetting met vogelgriep komt binnen en er wordt gesmeten met aantallen ‘geruimde‘ dieren waarvan je bijna geen voorstelling kunt maken. Zoals de honderdduizend legkippen die gisteren vergast werden in Hekendorp, provincie Utrecht, of een paar dagen daarvoor 90.000 kippen in Witmarsum (Fr). Voor het gemak krijgen trekvogels de schuld van de uitbraken van vogelgriep, maar dat is veel te kort door de bocht en legt de focus op de verkeerde plek. Het is de mens die het nodig acht om dieren te houden op een schaal die alle verstand te boven gaat, waardoor de vogelgriep absurde aantallen slachtoffers maakt.
Al dan niet preventief ‘ruimen’ is geheel gebaseerd op het voorkomen van ‘economische schade’, die natuurlijk enorm is voor een bedrijf met aantallen van honderdduizend dieren of meer. Dat soort bedrijven vergt forse investeringen. Dus als er iets misgaat (een besmettelijke dierziekte of stalbrand) kost het ook meteen een gigantisch aantal dieren het leven, een direct gevolg van onze ongebreidelde honger naar dierlijke producten, of het nu melk, eieren of vlees betreft.
Honderdduizend individuen
In Hekendorp werden gisteren op een zonnige zondagmiddag 100.000 legkippen vergast. Om een idee te geven: herinner je je Winnie nog? Winnie was een gered vleeskuiken dat door Sandra van de Werd van Red een Legkip liefdevol is opgevangen. Winnie was heel eigenzinnig en velen volgden met liefde het op AnimalsToday gepubliceerde ‘Dagboek van Winnie‘. We leerden Winnie kennen als een individu, een karakter, zoals iedere kip of haan. Dat Winnie een vleeskuiken was (lees: plofkip) en geen legkip zoals de gisteren vergaste kippen in Hekendorp maakt niet uit; het zijn allemaal individuele karakters, levende wezens met een persoonlijkheid. Winnie was echter gefokt om in no time een enorm gewicht te ontwikkelen en dat kostte het dier uiteindelijk toch het leven, een buitengewoon verdrietig moment voor iedereen die Winnie in het hart had gesloten.
.
Honderdduizend Winnies
Het bedrijf in Hekendorp is in 2014 ook getroffen door de vogelgriep en toen werden er maar liefst 150.000 legkippen afgemaakt. Om de kippen voorafgaand aan de ‘ruiming’ te doden worden de hermetisch van de buitenwereld afgesloten kippenstallen volgespoten met het alom bekende broeikasgas CO2, kooldioxide. Buiten is er niets van te zien, behalve twee vrachtwagens en een sissend geluid (te horen in onderstaande video). Het gas kost de kippen uiteindelijk het leven omdat er geen zuurstof meer in de lucht zit. De adem wordt de dieren letterlijk ontnomen.
.
Honderdduizend individuen zoals Winnie werden zo gisteren vergast. Honderdduizend levende wezens met een eigen karakter zijn afgemaakt om verdere financiële schade te voorkomen bij andere bedrijven met ook weer enorme, bijna onvoorstelbare aantallen dieren. En niemand die een traantje laat, behalve voor de kippenboer.
Geruststellende woorden
Het zijn abstracte aantallen geworden zonder enige emotie. Daarom wordt ook de term ‘ruimen’ gebruikt, waarvan bijna een geruststellend gevoel uitgaat, want het lijkt erg op ‘opruimen’: weg met die rommel, schoon schip maken. Maar in werkelijkheid gaat het om doden, het kil en berekenend afmaken van dieren, levende wezens met gevoel en karakter. Gelukkig spreekt de NVWA ook geruststellende woorden tegen de pers: niemand hoeft bang te zijn dat er geen eieren of kipfilet meer in de winkels zullen liggen.
Speciesisme
Waarom is er toch zo weinig openlijk verdriet over het weggegooide leven van zo veel dieren uit de intensieve dierhouderij, of het nou kippen (vogelgriep), nertsen (corona) of varkens zijn (varkenspest)? Dit is een schoolvoorbeeld van speciesisme: het onderscheid maken tussen compassie voor de ene diersoort en desinteresse voor het welzijn van de andere soort. Om de week te beginnen daarom deze gedachte: wat als het honderdduizend honden waren geweest? Of 100.000 katten, paarden of chimpansees, die op een zonnige zondagmiddag vergast waren?
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Bart van Riel
