Gisteren bereikte onze redactie het trieste bericht dat Guus is er niet meer is.
Na de faillietverklaring van zorgboerderij en manege Tara-manda kwam Guus op een veiling terecht. Negen jaren lang had hij dienst gedaan als therapeutische dagbesteding voor gehandicapten. Met de hulp van donaties van leden van Omroep Piep en de inzet van Stichting Paard In Nood en Pascalle Plusquin van de Partij voor de Dieren Limburg konden we Guus kopen.
Guus werd geadopteerd door dierenarts Willem en zijn vrouw Eriko van Stichting Biomentor. Wat was het een mooi moment toen Guus aan de hand tussen Willem en Eriko naar zijn nieuwe onderkomen liep.
Guus had een geweldig mooi leven het afgelopen jaar. Tussen de andere paarden in de kudde mocht hij weer helemaal paard worden. En aan dat gelukkige paardenleven kwam gisteren dus abrupt een einde. Eriko en Willem schrijven op hun facebookpagina:
“We hebben alle middelen gebruikt om hem te helpen. Ik ging urenlang zijn benen en buik masseren omdat hij buikpijn had. Na de injecties heeft hij even verbetering getoond. Maar tegen avond ging hij nog slechter. Rillen en hijgen door buikkramp en pijn. Hij kon helemaal niet meer overeind…. Ondanks dat we hem niet kwijt wilden, ondanks wij graag hem beter wilden maken, ondanks dat wij hem oud wilden laten worden, moesten we hem uit zijn lijden verlossen.
Waarom hem? Het paard dat we bijna uit de hemel als een geschenk gekregen hebben. Het paard dat zo blij was in zijn kudde. Het paard dat zo lief was voor iedereen. Als dierenartsenpraktijk maken we vaak mee dat wij paarden moeten euthanaseren door koliek of darmdraaiing, maar we hebben dit nog nooit meegemaakt met onze eigen paarden.
Voor al die mensen en donateurs (van Stichting Paard In Nood, Partij voor de Dieren en Omroep Piep) die hem vorig jaar van zijn lot gered hebben, willen wij hierbij bedanken dat wij Guus mochten verzorgen. Het spijt ons dat wij hem niet konden redden. Nog 5 dagen was hij een jaar bij ons geweest. We kunnen alleen maar hopen dat hij deze 360 dagen van een mooi paarden leven kon genieten.
In Japan geloven wij heel sterk dat als zielen eenmaal elkaar gevonden hebben, dat zij het volgende leven weer bij elkaar komen. We missen hem zo erg….. Wij moeten wachten tot een volgend leven zodat wij zijn ziel weer terug kunnen zien.
R.I.P. Guus. Sorry dat wij jou niet konden redden.”
Namens de hele redactie van PiepVandaag: dank jullie wel Eriko en Willem voor de fantastische zorg voor Guus.
©PiepVandaag.nl
2 Comments
Comments are closed.
Ontroerend en verdrietig. Maar mooi dat Guus nog bijna een jaar een goed leven gehad heeft. Soms komt het lot onverwacht en dat is altijd pijnlijk. Maar alle betrokken mensen hebben hun uiterste best gedaan en dat is enorm te waarderen. Dat zij de mooie herinneringen aan Guus mogen koesteren.
Wat een liefde spreekt er uit deze woorden.
Ik weet zeker dat mooie lieve Guus op jullie wacht
Dank jullie voor het zorgen voor dit mooie lieve dier!