Dankzij een historische overeenkomst tussen 24 landen en de Europese Unie wordt voortaan 1,5 miljoen vierkante kilometer in de Rosszee beschermd gebied. Volgens wetenschappers is het gebied het laatste intacte ecosysteem ter wereld en produceert het ongeveer een derde van de voedingsstoffen voor het leven in alle oceanen.

Rosszee
Voortaan is 1,5 miljoen vierkante kilometer van de Rosszee beschermd | Foto: Baron Reznik/flickr

Jarenlange onderhandelingen
Vijf jaar lang werd over het zeereservaat bij Antarctica gediscussieerd, het besluit werd zeker niet zonder slag of stoot genomen, zoals ook in ons artikel van drie jaar geleden te lezen was. Daarnaast verloopt de overeenkomst over vijfendertig jaar. Toch is deze internationale overeenkomst, gesloten in Hobart, Australië, van groot belang. Dit gebied in de Zuidelijke Oceaan herbergt namelijk de meeste pinguïns en walvissen ter wereld, en is volgens wetenschappers het laatste ecosysteem dat nog intact is. Voortaan is het beschermd en mag er niet meer gevist worden. Zo krijgen meer jonge vissen de kans te volgroeien.

De beslissing over het eerste reservaat in internationale wateren was het sluitstuk van de jaarlijkse bijeenkomst van de Commission fort he Conservation of Antarctic Marine Living Resources (CCAMLR).

Een van de Amerikaanse afgevaardigden, Evan Bloom, kon zijn geluk niet op:

“Het is een enorm bepalend moment. We hebben hier jaren naar toe gewerkt. Het heeft tijd gekost om tot overeenstemming te komen, maar nu hebben we ’s werelds grootste beschermde zeegebied vastgesteld.”

Visvangst verplaatst, vermindert niet
Helaas betekent dit niet dat er in totaal minder vis gevangen zal worden in de Rosszee. Volgens de besluitvormers zal de visserij verplaatsen naar minder cruciale gebieden. Rusland bijvoorbeeld vangt in deze regio ijsvis en zal hierdoor voortaan minder onvolgroeide vis vangen en minder vaak met orka’s concurreren.

Door visserijbelangen waren Rusland en China bepaald geen voorstanders van het instellen van een reservaat. Dat het verdrag over vijfendertig jaar afloopt is een van de compromissen die de voorstanders van het reservaat moesten slikken om eindelijk toch een reservaat te kunnen vaststellen. Milieubeschermers hadden liever een zeereservaat voor onbepaalde tijd, of minimaal voor vijftig jaar, gehad. Men hoopt dan ook het verdrag over vijfendertig jaar te kunnen vernieuwen.

Bron @PiepVandaag.nl Angelique Lagarde