Hoewel de CITES-conferentie (CoP18) in Genève nog gaande is zijn er al successen geboekt, maar ook zwarte bladzijden geschreven. Zo gaan giraffen iets beter beschermd worden en mogen landen in Afrika hun ivoorvoorraden niet verkopen. Tegelijk wordt in Zuid-Afrika de trofeejacht op zwarte neushoorns versoepeld en is de EU niet tegen het vangen en verhandelen van jonge Afrikaanse olifanten naar dierentuinen wereldwijd, waaronder China en de VS.
Om een olifant te trainen voor een circus of geschikt te maken voor interactie met toeristen moet de geest van het dier ‘gebroken’ worden. Dit gebeurt veelal geketend en door eindeloze, op angst en pijn gebaseerde onderwerping aan de mens. Zodra een olifant het opgeeft begint de training voor trucjes, of mogen toeristen een ritje op hun rug gaan maken. De gemeen scherpe olifantenhaak is een symbool van deze onterende onderdrukking.
Tussen 1990 en 2015 zijn volgens de Born Free Foundation zeker 1.774 wilde Afrikaanse olifanten geëxporteerd om in gevangenschap te leven. Maar de EU wil een voorstel van 46 landen tegen deze ‘gereguleerde’ handel in jonge olifanten niet steunen, tot woede en teleurstelling van dierenbeschermers wereldwijd. De macht van China op het Afrikaanse continent is groot en het vermoeden bestaat dat de EU niet in conflict wil met de Chinezen, noch met Amerika. Als doekje voor het bloeden is wel afgesproken dat de niet-gereguleerde (illegale) handel in jonge olifanten harder aangepakt gaat worden.
Trofeejacht wint
In Zuid-Afrika mag het aantal door trofeejagers geschoten zwarte neushoorns bijna verdubbelen, van 5 naar 9. Dit houdt in dat voor enorme bedragen, soms meer dan enkele tonnen, een zwarte neushoorn geschoten mag worden. De opbrengst zou gaan naar beschermingsprogramma’s, maar er gaat veel geld in om en corruptie is ook in Zuid-Afrika geen uitzondering.
Giraffen Appendix II
Er zijn gelukkig ook positieve beslissingen genomen in Genève, zoals de zwaarbevochten Appendix II-status voor giraffen. Bijna in stilte worden ook giraffen bejaagd voor hun lichaamsdelen, zoals hun staart. In veel Aziatische landen worden dierproducten ten onrechte beschouwd als geneeskrachtig en dat kost veel giraffen, neushoorns en schubdieren het leven. Dieren worden ook voor hun vlees bejaagd, omdat het een delicatesse zou zijn.
Met de Appendix II-status is erkend dat de giraffe over niet al te lange tijd echt een bedreigde diersoort is en daarom extra in de gaten gehouden moet worden. Dit kan resulteren in betere bescherming. Maar zolang er nog geen verbod is op de handel in hun lichaamsdelen is de bescherming relatief. Dit blijkt uit de saiga-antilope, die Appendix II heeft maar inmiddels bedreigd is en niet opschoof naar de beschermde status I. Appendix II houdt dus in dat de handel gereguleerd wordt – niet teruggedrongen – en is dus geen garantie voor giraffen.
Uitsterven in stilte: Masaigiraffen nu officieel een bedreigde soort
Niet op tenen gaan staan in Genève
Een voorstel om de ivoorvoorraden van een aantal Afrikaanse landen te mogen verkopen is ook afgewezen, waardoor dierenbeschermers ook nog ergens opgelucht over kunnen zijn. Dit zou de vervolgvraag naar ivoor alleen maar aanwakkeren, de prijs opjagen en stroperij in de hand werken. Maar tegelijk zijn de Europese en Japanse markten voor ivoor nog steeds niet definitief gesloten, waarmee de CITES-conferentie een balans lijkt te zoeken tussen goed en kwaad, om niet op tenen te gaan staan en de goegemeente kalm te houden.
De CITES CoP18 in Genève duurt tot na het weekend, waarna een definitief overzicht volgt van beslissingen en de consequenties.
- Lees ook:
Olifanten, neushoorns, giraffen, roggen en haaien op agenda CITES CoP18
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Bart van Riel
