Californië (VS) heeft de ‘Room to Roam Act’ aangenomen, waardoor wildcorridors in de hele staat mogelijk worden gemaakt. De ‘Assembly Bill 1889’ moet nog wel door de Senaat worden goedgekeurd. De wet zorgt ervoor dat gemeenten verplicht worden om dieren als bergleeuwen (poema’s) en andere soorten doorgangen te geven om veilig rond te trekken.
Het wetsvoorstel Assembly Bill (A.B.) 1889, geschreven door parlementslid Laura Friedman, verplicht lokale overheden om maatregelen te overwegen en implementeren om de biodiversiteit van wilde dieren te beschermen. De wetgeving bevordert planning van wildvriendelijke omheiningen, verlichting en andere manieren om de verspreiding van wilde dieren te ondersteunen. Urban Wildlands beleidsdirecteur bij het Center for Biological Diversity, J.P. Rose zegt daarover:
“We hebben geluk dat we beschermde landschappen hebben in Californië, maar dieren lijden als hun leefgebieden worden versnipperd door slecht geplande ontwikkeling. Als steden bij hun planning rekening houden met de behoeften van onze wilde buren, zal dat een wereld van verschil maken voor dieren die het moeilijk hebben en niet kunnen rondtrekken.”
.
Klein leefgebied
Het leefgebied van de meest bedreigde diersoorten in Californië is versnipperd door roofbouw en onzorgvuldige ontwikkelingspraktijken. Het voortbestaan van de bergleeuw (poema of zilverleeuw), de woestijnschildpad en Californa red-legged frog is hierdoor in gevaar. Als hun bewegingsvrijheid zo wordt beperkt, kunnen de dieren geen voedsel, schuilplek en geschikte partners vinden (wat voor schadelijke inteelt zorgt). Directeur Californië bij Wetlands Network, Mari Galloway:
“De Room to Roam Act zorgt ervoor dat belangrijke planning op lokaal niveau onze landschappen in harmonie brengt met de behoeften van de gemeenschap en wilde dieren. Door vanaf het begin rekening te houden met de behoefte van wilde dieren, worden algemene plannen afgestemd op investeringen in natuurbehoud om biodiversiteit en klimaatbestendige landschappen te bevorderen.”
De Room to Roam Act, die gesteund wordt door het Center en Wildlands Network, geeft duidelijke richtlijnen voor steden om de verbinding van wilde dieren in hun langetermijnplannen aan te pakken. Het wetsvoorstel is een aanvulling op bestaande wetgeving, die verplicht is om voorrang te geven aan oversteekplaatsen voor wilde dieren bij het verbeteren of aanleggen van wegen.
Wildcorridors
Een ecologische verbindingszone is een manier om verbinding te maken tussen natuurgebieden. Dit kan bijvoorbeeld in de vorm van viaducten en onderdoorgangen. Dit maakt het mogelijk voor dieren en planten om te migreren tussen natuurgebieden. Op deze manier is er een grotere kans dat soorten kunnen voortbestaan. Het helpt ook bij het verminderen van het risico op botsingen tussen wilde dieren en voertuigen. Van 2016 tot 2020 werden er meer dan 44.000 botsingen tussen wilde dieren en voertuigen gemeld in Californië, met doden, gewonden en materiële schade tot gevolg, volgens het UC Davis Road Ecology Center.
Het is een veel voorkomend probleem in de wereld. Leefgebieden van dieren als bergleeuwen worden versnipperd, doordat mensen bepalen wat er wordt gebouwd en waar, zonder rekening te houden met de dieren die daar al wonen. Dit zorgt ervoor dat mensen dichter bij de wilde dieren komen te leven en dit leidt tot mens-dierconflicten. Dieren kunnen geen voedsel vinden, ze hebben geen geschikte plekken om te wonen en kunnen geen geschikte partners vinden. Dit heeft allemaal nadelige effecten voor dier, natuur en ook de mens.
Bronnen:
- US Davis Road Ecology Center (pdf)
- World Animal News
- Lees ook op AnimalsToday:
.
©AnimalsToday.nl Jane Sauer
