Voor een jong eendje in Frankrijk is een gruwelijk einde voorkomen als vleeseend. Het kuikentje ontsnapte uit de fabriek waar de snavels worden afgebrand met een laser en de beestjes gevaccineerd worden voor de massaproductie van vlees en eendenleverpastei. Dit kuikentje sloeg op de vlucht en werd gered door een werknemer die het mee naar huis nam, waar een kip zich over het eendenkuiken ontfermde.
In Frankrijk is het nog steeds toegestaan om eenden, net als ganzen, door dwangvoeding vet te mesten en ze daarna te slachten voor eendenlever (foie gras), die beschouwd wordt als delicatesse. Dit eendje probeerde daaraan te ontkomen en dat is maar goed ook. Per jaar worden er 31 miljoen eenden van kant gemaakt voor hun vlees. Wat veel mensen niet weten is dat eenden hele intelligente vogels zijn en ook zeer gevoelig. Maar ze worden in Frankrijk vooral gewaardeerd om hun smaak, niet als levende wezens.
Moederfiguur
Gelukkig heeft een tijdelijke medewerkster van de fabriek het kuikentje onder haar hoede genomen. De vrouw heeft al kippen thuis die vrij op het land rondlopen. Voor dit kleine eendje genoeg vriendjes om zich bij te mengen. Er is zelfs een kip die als moederfiguur is opgetreden voor het nieuwe beestje. Een mooiere vriendschap is bijna niet denkbaar.
Ontkomen aan de pijn
Gelukkig heeft dit kleine eendje het ellendige bestaan als vleeseend niet hoeven meemaken en loopt het nu vrij en blij rond op het land. Voor dit kuikentje is het goed afgelopen, maar miljoenen eenden gaan wel een afschuwelijk einde tegemoet, met veel pijn, zowel fysiek als geestelijk.
Bron ©PiepVandaag Lisa van der Linden
3 Comments
Comments are closed.
Blijven volhouden en geloven dat het op den duur mensen gaan inzien waar zij mee bezig zijn. Wij aan de andere kant moeten blijven doorgaan met actie voeren en mensen blijven overtuigen door de gruwelijke beelden te tonen. We zijn per slot van rekening de schakel die de verbinding maken.
Mooi verhaal, voor dit eendje dan. Het zou natuurlijk een overbodig verhaal moeten zijn en nee, ik eet allang geen enkele vogel meer en ook geen zoogdieren en ook geen vissen en ik koop ook geen wol meer.
Mooi en ontroerend. Wat ben ik toch blij dat ik geen vlees eet of andere dingen waarvoor dieren misbruikt en mishandeld worden. Ik vind het nog altijd onbegrijpelijk dat zo veel mensen zeggen dat zij van dieren houden maar tegelijkertijd volkomen hun ogen en oren sluiten voor alle langdurige en diepe ellende die aan hun dagelijks maaltijden vooraf is gegaan. Elke dag weer. Dag in dag uit. Week na week. Jaar na jaar. Wanneer worden deze mensen eens wakker en beslissen: “Dat wil ik niet meer en ik doe daar niet meer aan mee!” Zodra de verkoop en dus de omzet daalt zal de productie namelijk ook dalen en zullen veel minder dieren lijden. Zo eenvoudig is het.