Het is vandaag een jaar geleden dat leeuw Cecil werd doodgeschoten door de Amerikaanse tandarts en trofeejager Walter Palmer. De dood van Cecil schokte de wereld, maar had als gevolg dat overal de discussie oplaaide over de trofeejacht, stroperij en wilde dieren in gevangenschap.
Cecil werd weggelokt uit de beschermde omgeving van het Hwange National Park in Zimbabwe. Deze laffe daad tegen de geliefde zwart gemaande leeuw riep wereldwijd afschuw op, maar was tegelijk een vonk die de discussies deed oplaaien rond de manier waarop de mens omgaat met dieren. En zo werd Cecil een symbool voor alle dieren in nood en het gevecht van dierenliefhebbers om iets tegen al dat onrecht te doen.
Beter geïnformeerd
In het afgelopen jaar hebben de reguliere media regelmatig bericht over trofeejacht en stroperij, waardoor het grote publiek inmiddels veel beter is geïnformeerd over de (plezier)jacht op leeuwen, maar ook op olifanten en neushoorns. Zo kan men weten dat de leeuwenpopulatie sinds 1940 met 95 procent is afgenomen en dat er ieder jaar zo’n 600 leeuwen afgeschoten worden door plezierjagers. De totale leeuwenpopulatie wordt geschat op 20.000, maar die schatting wordt alweer een paar jaar gehanteerd. Het zijn er inmiddels waarschijnlijk minder.
Na de dood van Cecil kwam de trofeejacht zwaar onder vuur te liggen, met als gevolg dat een aantal landen een verbod instelde op de import van jachttrofeeën, zoals leeuwenhoofden, klauwen en huiden. Ook een toenemend aantal luchtvaartmaatschappijen weigert nog langer om jachttrofeeën te transporteren.
Canned hunting
Ook de laffe wijze waarop leeuwen gedood worden bij ‘canned hunting’ ontsnapte niet aan de aandacht. Het gaat hierbij om oudere leeuwen die in een omheind gebied opgesloten worden, waarna de trofeejager mag prijsschieten. Om dit te kunnen doen tellen ze flinke bedragen neer.
Deze leeuwen zijn vaak afkomstig uit de knuffelfarms, waar ze eerst als welp geëxploiteerd werden zodat nietsvermoedende toeristen met ze kunnen knuffelen voor een vakantiekiekje. Maar zodra de jonge leeuwen te oud zijn als knuffelaar en er niet (meer) met ze te fokken valt verliezen ze hun ‘waarde’. Dan wordt er nog één keer geld verdiend door ze voor de lol af te laten schieten. Met een hek eromheen: ingeblikte jacht.
Dit en meer was te zien in de documentaire Blood Lions, die ook in Nederland op televisie werd getoond. Met de dood van Cecil vers in het geheugen veranderde deze schokkende documentaire de publieke opinie. Niet lang daarna werd in Nederland besloten dat de invoer van jachttrofeeën flink aan banden wordt gelegd.
Gevangenschap
Heeft Cecil bijgedragen aan de kritiek op het houden van wilde dieren in gevangenschap ter vermaak van de mens? Of de toenemende druk via petities en steunbetuigingen van bekende mensen als Ricky Gervais te ‘danken’ is aan de dood van Cecil valt niet te bewijzen, maar ligt voor de hand. Zo neemt ook de kritiek op dolfinaria gestaag toe, omdat de zeezoogdieren in kleine bassins opgesloten zitten om kunstjes te vertonen. Het fel omstreden Sea World ontkent nog altijd dat de dieren hieronder lijden, maar besloot toch om te stoppen met het fokken van orka’s.
En toen gorilla Harambe werd doodgeschoten omdat er een jongetje in het verblijf was gevallen ontstond een soortgelijke discussie, waarbij velen het doodschieten afkeurden, evenals het gevangen houden van wilde dieren ter vermaak van mensen. Daarom zijn ook circussen met wilde dieren in steeds meer landen niet langer welkom, waaronder in Nederland. Mensen begrijpen beter wat de natuurlijke behoeften zijn van een ‘wild dier’, en dat gevangenschap daar geen onderdeel van is. De kans is groot dat Cecil daaraan een steentje heeft bijgedragen.
Groeiend bewustzijn
Wereldwijde gevolgen dus, maar de Afrikaanse gruwel van trofeejacht, canned hunting en neushoornhoorn– en ivoorstroperij bestaat nog steeds. En ook elders in de wereld worden diersoorten om dezelfde redenen bedreigd, zoals tijgers of Aziatische olifanten. Maar toeristen weten inmiddels dat je geen olifantenritje boekt. En steeds meer landen proberen iets te ondernemen tegen ivoorsmokkel, de handel in bedreigde diersoorten en stroperij. Wetgeving wordt aangepast, gewapende milities beschermen de dieren tegen stropers en ivoorvoorraden worden symbolisch verbrand. Het bewustzijn groeit en levert langzaam iets op.
Als Cecil slechts een fractie heeft bijgedragen aan deze ontwikkelingen dan heeft zijn dood, vandaag een jaar geleden, toch nog een doel gehad.
Bron ©PiepVandaag.nl Bart van Riel
