Vandaag was ik koffie aan het drinken in een café bij mij in de buurt toen ik door iemand naar buiten werd geroepen omdat er een loslopende blinde hond op het terras stond. Ik kreeg een broekriem van de dame achter de bar en rende naar buiten. Daar stond een hele oude, natte, magere hond.

blinde hond
Kissie was even de weg kwijt | Foto: Karen Soeters

Ze leek op zijn minst slechtziend en keek een beetje verdwaasd om zich heen. Voorzichtig loodste ik haar met de broekriem naar binnen. Het café ligt vlakbij het bos dus ik dacht in eerste instantie dat ze zou zijn weggelopen bij haar eigenaar of een uitlaatservice.

Bijzonder
Ik belde de Dierenambulance en Amevedi en postte een bericht op Facebook en Twitter. Het is zo geweldig mooi om te zien hoe snel zo’n bericht verspreid wordt. Zoveel mensen die zich het lot van zo’n hond aantrekken. En ook zo ongelofelijk veel reacties. Zelfs mensen die aangaven dat als de eigenaar niet gevonden zou worden zij de hond graag wilden adopteren. Dat is toch bijzonder en mooi! Mijn hart gaat daar echt sneller van kloppen! Maar tegelijk ook de reacties van mensen die meteen dachten dat de hond voor de vakantie periode gedumpt was. Geen halsband om zo mager en oud…

Natuurlijk heeft dat ook even door mijn hoofd geflitst, maar ik zag dat de haren op haar staart waren weggeschoren en dat er een oud wondje zat. Had daardoor zelf het idee dat ze recent door een dierenarts behandeld moest zijn en dat er dus wel degelijke een ongetwijfeld bezorgde eigenaar naar haar op zoek zou zijn.

Vastbesloten
Loslaten is niet mijn sterkste kant dus in plaats van de artikelen af te schrijven waarmee ik bezig was en waarvan de deadline steeds dichterbij kwam was ik vastbesloten dat de eigenaar gevonden moest worden. Inmiddels lag ze in een aparte ruimte in het café heerlijk op een kussen, lekker te slapen.

Omdat ik na een uur wachten toch echt een afspraak had waar ik naartoe moest besloot ik weg te gaan en later weer te gaan kijken. Maar na een half uur werd ik al gebeld. De eigenaar had zich bij het café gemeld. Natuurlijk spoedde ik mij terug want ik was zo benieuwd naar het verhaal achter deze hond.

Kissie
Ze heet Kissie en is al 16 jaar oud. Kissie heeft de afgelopen weken een paar keer kleine hersenbloedingen gehad en is daardoor vrij letterlijk soms de weg een beetje kwijt. Haar baas is hoefsmid en zo blij weer herenigd te zijn met zijn meisje. Hij vertelde vroeger heel intensief met Kissie getraind te hebben. Zo is ze altijd een excellente speurhond geweest maar door de leeftijd, maar vooral de recente hersenbloedingen, is daar niet veel meer van merkbaar.

Blij en gelukkig
Nu is ze vooral heel blij weer bij haar baasje te zijn. Ik vraag waar de riem is maar dat is niet nodig. Ze loopt altijd los mee. Ik wil nog graag een foto maken voor al die lieve mensen die mijn berichten hebben gedeeld op de sociale media. Een verhaal met een goede afloop. Een blije, hele oude hond en een net zo gelukkige baas, die weer samen is met zijn trouwe viervoeter.

Op het bankje voor het café maakte ik onderstaande foto. Kissie hangt een beetje tegen hem aan. Wat een fijne hereniging. 

Ik wens iedereen een vrolijk weekend!

©PiepVandaag Karen Soeters