Voor het eerst zijn er camerabeelden van narwals waarop te zien is dat ze hun lange tand gebruiken om op vissen te jagen. Hierover was tot nu toe weinig bekend en dat maakt de beelden extra bijzonder.
Er is maar weinig bekend over de mysterieuze zee- eenhoorn: de narwal. De narwal is de meest noordelijk voorkomende walvisachtige. De hoorn is in werkelijkheid een lange vooruit stekende tand die vooral bij mannelijke dieren voorkomt.
Door wetenschappelijk onderzoek van WWF is nu meer bekend geworden over deze tand. Lang werd gedacht dat deze alleen te maken had met dominantie en om mee te vechten zoals herten dat ook doen. Inmiddels is bekend geworden dat in de lange tand miljoenen zenuwuiteinden zitten die onder meer waterdruk en zoutgehalte kunnen meten. De tand werkt als een soort grote antenne die informatie verstrekt in het donkere water als narwalvissen tot 1.500 meter diepte duiken op zoek naar hun favoriete voedsel: de heilbot. Maar er is meer.
Desoriënteren van de prooi
De tand van een narwal kan wel 3,5 meter lang worden. Op het prachtige beeldmateriaal is te zien dat narwals hun tand snel heen en weer bewegen waardoor de vis waarschijnlijk gedesoriënteerd raakt. Dat is het moment waarop de narwal de vis eenvoudig kan opeten.
Bekijk de bijzondere beelden hieronder:
De beelden zijn gemaakt met hulp van een drone. WWF plaatst ook zenders op verschillende narwals. Alleen op deze manier kunnen dieren gevolgd worden op hun trektochten en dat is van belang omdat er nog erg weinig bekend is over migratie routes die zij gebruiken. Zo komen onderzoekers steeds meer te weten over hun leefgebied en gedrag.
Kwetsbare soort
Er zijn nog ongeveer 100.000 narwalvissen en die komen alleen voor in gebieden met veel zeeijs. Want daar is de zee het rijkst aan vis maar biedt het ook veiligheid tegen hun natuurlijke vijand: de orka die zich met zijn grote rugvin niet graag in het zeeijs begeeft. Nu het zeeijs steeds sneller en verder smelt als gevolg van klimaatverandering verliest de narwal ook steeds meer leefgebied en hebben ze vaker te kampen met orka’s die het gebied intrekken.
Daarnaast zijn ze uitermate gevoelig voor verstoring door seismisch onderzoek voor olie- en gasboringen en door scheepvaart, ontwikkelingen die nu tot ontwikkeling komen in het Noordpool gebied omdat het toegankelijker wordt vanwege het smeltende zeeijs.
Persbericht WWF/WNF
