Galgoverhaal: Valentina, één jaar na haar redding 

Op een zondag in de zomer van 2016, kijk ik op de website van GINN. Sinds onze lieve galga Luna is overleden is Amy eenzaam. Het zou goed zijn om een vriendinnetje voor haar te zoeken. Amy vindt niet iedere hond leuk. Ze kan best kattig zijn en haar huis en voerbak verdedigen. We moeten dus op zoek naar een hondje dat al in Nederland is zodat we kunnen kijken of ze elkaar leuk vinden. “Lieve Valentina is in Nederland”. Dat is het eerste wat ik zie op de website. Twee droevige ogen in een ‘brindle’ hondenkopje.

Het zal geen eenvoudige opgave worden. Valentina is extreem angstig en heeft nog een lange weg te gaan. We kunnen haar wel iets bieden… Een grote omheinde tuin waar ze de stress uit haar lijfje kan lopen. Maar ze moet ook mee naar ons werk, kan ze dat wel aan?

Arla van GINN heeft haar tijdelijk opgevangen. We gaan een paar dagen in een hotel in de buurt zodat Amy haar kan ontmoeten. Valentina ligt in een hoekje in één van de huiskamers die Arla voor haar pensionhonden heeft ingericht. Ze beweegt niet en staart met grote ogen voor zich uit. De andere honden liggen op de bank of in mandjes. Amy voelt zich snel op haar gemak en komt naast me liggen. Als één van de honden te dicht bij haar komt trekt ze haar lip op en geeft een grauw. Zoals gezegd, ze is niet altijd even makkelijk.

In de tuin blijft Valentina op afstand. Ze laat zich niet benaderen en wil het liefst weer naar binnen, naar haar veilige plekje. De volgende dagen maken we een paar wandelingen. Valentina dubbel ‘gezekerd’ met een halsband en een tuigje. Ze sluipt op haar buik met ons mee. Wat is ze bang… Maar Amy werpt zich op als ‘buddy’. Ze staat naast haar en laat haar zien dat wij allemaal goede bedoelingen hebben. Wat haar betreft is de vriendschap bezegeld. Wij hebben nog wel onze bedenkingen. Waar beginnen we aan? Ook Arla is nog niet helemaal zeker. Ze geeft ons een ontsnappingsmogelijkheid. Als het na twee maanden echt niet gaat, dan mogen we haar terugbrengen. Maar zo zitten wij niet in elkaar. Als wij besluiten haar te adopteren dan is dat voor de rest van haar leven.

Twee weken later halen we haar op. Samen met Amy ligt ze achterin de auto. Eenmaal thuis gaat ze op een dik en warm kussen liggen. Van hieruit zal de ze komende weken haar nieuwe leven beoordelen. Ze wil niet opstaan, niet eten en reageert niet op onze aanrakingen. Ik maak biologische kippensoep voor haar. Dat gaat er uiteindelijk wel in. Gelukkig maar, zo heeft ze eten en drinken tegelijk. We laten haar aan de riem wennen in de tuin. Na een paar dagen durven we het aan om haar los te laten. Ze loopt uren in grote cirkels rond te draven tot ze doodmoe is. Gelukkig loopt ze zelf het huis weer in.

Na twee weken is onze vakantie om en moet ze mee naar de fotostudio. Ze durft de lange trap op te lopen en gaat in ons kantoor op de bedbank liggen. Amy gaat tegen haar aan liggen. Zo liggen ze vaak, Amy met haar kop op de billen van Valentina die we inmiddels hebben omgedoopt naar Sierra. Dit is Spaans voor ‘bergketen’. Haar vacht heeft een mooie rotsachtige kleur en we hopen dat een krachtige naam haar verder helpt in haar nieuwe leven.

Inmiddels zijn we een half jaar verder. Ze kan nog niet los lopen aan het strand, maar geniet van de lange wandelingen met haar vier nieuwe galgo vriendjes. Haar beweging krijgt ze in onze tuin, door keihard achter Amy aan te rennen. Ze plaagt onze kippen door hard naar de ren te springen zodat ze kakelend alle kanten op vliegen. Samen met Amy blaft ze naar voorbijlopende honden. Als ik haar ’s morgens haar trui aan wil trekken om naar buiten te gaan dan lukt dat haast niet omdat ze kwispelend en piepend rondjes loopt op onze bank (waar ze inmiddels ook op slaapt).

Tijdens de wandelingen gaat ze steeds meer snuffelen, iets wat ze de eerste maanden niet deed. En rondkijken! De wereld wordt iedere dag interessanter en minder bedreigend. Bij mijn ouders staat ze likkebaardend voor de deur omdat ze weet dat ze stukjes kaas krijgt.

Ze kan overal mee naar toe. Als ik een kleedje neer leg dan is dat haar eigen plekje. Zeker als Amy tegen haar aan komt liggen dan is de wereld niet meer bedreigend. Ze vindt het heerlijk om met de auto weg te gaan. De eerste maanden moest ik haar optillen. Totdat bleek dat ze dit heel goed zelf kan en met een grote sprong achterin zit. Ze zit dan met haar rug tegen de leuning van mijn stoel en kijkt uit het raam.

Onder het hele angstige hondje zit gelukkig een levenslustig en vrolijk karaktertje. Het zal nog lang duren voordat ze haar angsten kwijt is maar wij denken dat ze ons nog zal verrassen. Ze heeft haar plekje gevonden.

Wilma & Bas van der Wel

Valentina werd op 14 februari 2016 gered door Almanimal.va en PiepVandaag.nl. Ze is geadopteerd via Greyhounds In Nood Nederland

Teken de petitie!
50.000 Spaanse galgo’s (windhonden) worden jaarlijks gedood dan wel in de steek gelaten. Podenco’s wacht vaak hetzelfde lot. De massale dump vindt jaarlijks plaats in februari. Spanje is het enige land in Europa waar de jacht met honden toegestaan is, waarbij de hond zelf de prooi opjaagt en doodt. Veel honden worden geadopteerd in Europese landen, maar dit is uiteindelijk geen oplossing voor het probleem. De jacht zelf moet verboden worden. Februari nadert: teken daarom nu de petitie om de Spaanse overheid op te roepen de jacht met galgo’s (en podenco’s) te verbieden!

Klik hier om de petitie te tekenen.

Broken Spirit
Karen Soeters maakte samen met Monique van Dijk Armor en Estefanía Pampín Zuidmeer de documentaire ‘Broken Spirit – The Galgo’s Last Run’, over het lot van de Spaanse galgo. Bekijk de documentaire hieronder:

©PiepVandaag.nl