Onze reu Novio (vroeger ‘Pedrosa’) is een heel zachtaardig en verlegen jongetje, hij vraagt nauwelijks ergens om en is zeer bescheiden. Nu we hem 3,5 jaar in huis hebben heeft hij bij tijd en wijle wat babbels en dat belonen wij heel erg. Hij is een geweldige zachtaardige huisgenoot!
Novio zit onder de littekens, van voor naar achter. Veel van deze littekens zijn pech, gewoon gebeurd met ergens langs rennen (struiken bv) maar hij is ook vaak gebeten. Voor mensen is hij niet bang, wat een geluk is dat!
Oude trauma’s
Omdat Novio erg goed bleek te luisteren, kon hij na een tijdje lekker loslopen in ons bos. Hij negeerde andere honden vooral en ging zijn eigen gang. Tot op een dag een herder hem verraste en deze hem letterlijk het bos uit dreef en over de parkeerplaats verder joeg. Novio stopte op de rotonde van de drukke weg voor het bos en durfde nauwelijks meer bij mij in de buurt te komen. Door deze gebeurtenis kwam (bleek later) een oud trauma boven namelijk panische angst voor soortgenoten. Vanaf die ene dag raakte Noof steeds vaker in paniek als andere honden ook maar naar hem keken of naar hem toe wilden komen.
We gingen dus heel erg goed opletten in het bos: goed vooruit kijken wat/wie eraan kwam en aanlijnen als er een potentiële ‘engerd’ aan kwam lopen. Maar ja, je kunt niet alles voor zijn. En soms schatte ik het ook verkeerd in zoals met het niet zo grote Labrador-mixje die Novio succesvol in z’n flank greep toen deze langs haar wilde rennen. Dat waren 14 hechtingen en veel schade onderhuids.
Daarna ging het nog verder bergafwaarts. De vluchtmomenten kwamen steeds vaker voor. Ook als hij aangelijnd was. Naar het bos ging hij liever niet meer merkte ik. Dus fietsten we ook vaak een lekker rondje.
Vluchtpogingen
De heftigste vluchtpoging gebeurde toen Novio aan de riem naast mijn fiets liep en er kwam een hond (aangelijnd) uit een voortuin lopen. Novio schrok zo hevig dat hij met zijn riem mijn handschoen uittrok waar de riem stevig omheen gewikkeld zat, en zo vanaf het fietspad de drukke weg op vloog, tussen 4 auto’s door, die net nog konden remmen. Misselijk van schrik heb ik contact gezocht met Lize Lancee, hondengedragstherapeute (inmiddels verbonden aan GINN).
Novio en ik zijn met Lize samen aan de slag gegaan en hebben een maandenlange training gedaan. De reden van zijn angst is redelijk duidelijk: hij is een underdog. Doordat hij andere (vreemde) honden niet vertrouwt, kijkt hij ze steeds aan. Dat is in hondentaal ook een krachtmeting: de eerste die wegkijkt is onderdanig. Maar Novi blijft kijken “moet ik voor je op de vlucht“… Een andere hond leest dit meer als: “he, wat is dit nu, je daagt me uit maar je houding straalt angst uit” en zo komen ze dus juist op hem af. Noof vlucht als hij kan en wordt dan prooi, de achtervolger luistert dan ook niet meer naar z’n baas.
Dit probleem hebben we in stappen opgelost. Novio moest eerst naar mij leren kijken, dat was voor hem als onderdanige verlegen hond al heel lastig. Toen we dat na zo’n twee weken onder de knie hadden, hebben we van Lize Lancee geleerd dat Novio naar mij moest kijken als er een hond aan kwam in de verte. Zodra hij dan stopte met naar de naderende hond te staren en ook maar even mij aankeek, kreeg hij een beloning knabbel. Langzamerhand hebben we dit patroon steeds verder uitgebouwd, honden moesten steeds dichterbij komen voor hij een beloning kreeg. Het ging een stap vooruit en soms drie terug maar de begeleiding van Lize wierp haar vruchten af.
Alarm
We zijn nu een dik jaar verder. Novio heeft er inmiddels zelf voor gekozen om redelijk dicht bij mij in de buurt te blijven als hij losloopt. Zodra er een hond aan komt lopen die hij niet kent of niet vertrouwd, staat hij naast me en houd ik z’n halsband vast. Als hij het zelf niet ziet roep ik zachtjes: ‘Kom even Noof, ‘herder alarm’ en hij komt aangelopen. Ik spreek hem moed in als we langs die hond gaan en beloon hem. Hij krijgt helemaal veel lof als hij aan een andere hond snuffelt, dat doet hij nu steeds vaker. Weer een stapje in de goede richting dus.
Op deze manier komen wij nu prima het bos door. Ik ben blij en trots dat wij dit samen hebben kunnen ombuigen naar een veilig gevoel in het bos. Hij rent en speelt met z’n maatjes en geniet weer, snuffelt en speurt naar konijnen, lekker onbezorgd zoals het hoort.
Andrea Philippi-van de Kuil
Novio is geadopteerd via Greyhounds In Nood Nederland
Karen Soeters in Spanje op zoek naar het ware verhaal over de Spaanse galgo
Teken de petitie!
50.000 Spaanse galgo’s (windhonden) worden jaarlijks gedood dan wel in de steek gelaten. Podenco’s wacht vaak hetzelfde lot. De massale dump vindt jaarlijks plaats in februari. Spanje is het enige land in Europa waar de jacht met honden toegestaan is, waarbij de hond zelf de prooi opjaagt en doodt. Veel honden worden geadopteerd in Europese landen, maar dit is uiteindelijk geen oplossing voor het probleem. De jacht zelf moet verboden worden. Februari nadert: teken daarom nu de petitie om de Spaanse overheid op te roepen de jacht met galgo’s (en podenco’s) te verbieden!
Klik hier om de petitie te tekenen.
Broken Spirit
Karen Soeters maakte samen met Monique van Dijk Armor en Estefanía Pampín Zuidmeer de documentaire ‘Broken Spirit – The Galgo’s Last Run’, over het lot van de Spaanse galgo. Bekijk de documentaire hieronder:
BROKEN SPIRIT – The Galgo’s Last Run from PiepVandaag on Vimeo.
1 Comment
Comments are closed.
Wij zitten nu ook al weer maanden met een bange Border Collie, ook weer gebeten door herdershond, die nog wel vast zat, maar zijn baas over de straat heen trok om onze hond te grazen te nemen.
Onze vorige BC,s werden ook vaak gebeten door herdershonden, loopt er zo,n hond los dan kon je 9 van de 10 keer er vanuit gaan dat onze honden gebeten werden en nu maak ik het nog erger omdat ik laat blijken dat ik een hekel heb aan deze bijters.
Onze eerste BC keek andere honden niet eens aan en was vaak te snel om gebeten te worden, maar ongeinterreseerd voorbij lopen word blijkbaar niet geduld door vele honden.