In mei 2010 haalden we onze eerste Spaanse galgo Amos van bijna acht jaar bij Greyhounds in Nood Nederland in Balkbrug op. Hij was jarenlang met een jager meegeweest en hij liep keurig aan de lijn mee. Bij ons thuis bleek al gauw dat hij totaal niet gewend was in huis te leven, hij schrok van het geluid van keukenkastjes, tv en verkeer op straat. Hij was enorm op katten, konijnen en hazen gericht, kortom een flink jachtinstinct.
Op de bank hangen deed hij meteen maar van knuffelen en tegen je aan liggen moest hij niets hebben. Hij wilde vooral zijn eigen plekje en met rust gelaten worden. Voor de lol een sprintje trekken was er niet bij, achter paarden aan op het strand of meeuwen wilde hij wel. Wat een snelheid en kracht had hij dan, een prachtige hond die nog dicht bij de natuur stond. Op een terrasje zitten of in een drukke straat lopen, vond hij doodeng. Toch verliep onze eerste zomervakantie twee maanden later in Zeeland met hem fantastisch. Hij genoot van de lange wandelingen in de duinen en in onze onbevangenheid lieten we hem dan los meelopen. Hij liep keurig met ons mee en leerde te ontspannen op een terrasje en in drukke straten.
Chica
Vier maanden later haalden we Chica op in Balkbrug, waarschijnlijk een kruising galgo-podenco van vier jaar. Dit leek een “match made in heaven” te zijn! Chica ging in Balkbrug meteen onder Amos staan, gaf hem knufjes, ze was helemaal weg van Amos en ze had respect voor hem. Thuis wilde ze tegen hem aan liggen maar dat tolereerde Amos niet. Buitenshuis wilde Chica met hem rennen maar Amos beschouwde Chica als een prooi. Met een muilkorf om lukte het rennen ook niet omdat hij met muilkorf en al zo op Chica indook dat ze niet meer durfde te rennen. Dus werd het om en om rennen. In huis had Amos Chica al een keer gebeten zodat Chica ’s nachts naar boven verhuisde op bed bij onze dochter. Dat vonden beiden geen straf en zo had Amos zijn rust weer terug. Niks geen samen rennende windhonden die met ons konden bankhangen, zoals we dat op foto’s van andere windhonden wel gezien hadden.
Renmaatje
Voor Chica wilden we een ren- en speelmaatje hebben en zo kwam ruim vier maanden later, januari 2011, grote zwarte Scooby erbij. Een kruising galgo van acht jaar. Ook hij wilde rennen met Amos op het strand maar ook hier verdroeg Amos het niet dat hij zo hard ging, maar met de muilkorf om kon het wel. Amos daagde Scooby uit en werd zowaar een speelse hond. Ook in huis verdroeg Amos ’s nachts geen aanwezigheid van Scooby en zo verhuisde Scooby naar boven bij ons op de slaapkamer. Daar keurig een mand neergezet maar Scooby was met geen mogelijkheid daar in te houden. Hij moest en zou bij ons op bed. We zijn met hekken om ons bed heen bezig geweest maar na drie nachten niet veel geslapen te hebben, moesten we het opgeven en eigenlijk was het heerlijk om hem op bed te hebben. Zo’n grote hond tussen ons in of aan het voeteneind. Er was weer rust in de tent en iedereen sliep heerlijk. Scooby had respect voor Amos en Chica had er een heerlijk ren- en speelmaatje bij gekregen. Bovendien hield Chica van bankhangen, knuffelen en Scooby was een heerlijke knuffelbeer. Zowel met Chica als met ons en zo kregen we een fantastische roedel met ruimte voor ieders eigenheid en behoeften. Zo hebben we twee jaar plezier gehad van onze roedel met de nodige aanpassingen, maar helaas moesten we al na twee jaar Scooby in laten slapen vanwege een tumor in de milt. Tot de laatste dag bleef hij in de roedel meelopen en wat heeft hij die laatste jaren bij ons genoten en wij van hem! Scooby was heel waaks, wat we nog niet eerder met een windhond hadden meegemaakt en het was zonder hem erg stil in huis. En zo waren Chica en Amos weer met zijn tweetjes. Chica miste het rennen met Scooby en wij misten onze grote knuffelbeer ook. Wel groeiden Amos en Chica meer naar elkaar toe, Amos werd verdraagzamer en Chica had inmiddels geleerd hoe ze met Amos om moest gaan.
Gaspar
Maar na een paar maanden begon het toch weer te kriebelen en zagen we dat Chica nog een windhond nodig had om mee te rennen. Deze keer wilden we een jonge galgo erbij. In juli 2011 haalden we Gaspar op in België, een galgo van een jaar oud. Hij zou volgens de beschrijving van Scooby een roedelleider zijn want conflicten tussen honden werden door hem makkelijk opgelost met zijn aanwezigheid. Amos verdroeg hem goed, stoeide en rende met hem op het strand. Chica had er weer een renmaatje bij en kon heerlijk tegen hem aanliggen op de bank. Gaspar bleek een hond te zijn met een hoog energieniveau, elke ochtend om acht uur ’s morgens moest ik een half uur spelletjes met hem doen, vier weken lang op de bank slapen om hem ’s nachts rustig te houden. Stijf lag hij tegen me aan maar het resultaat was dat Chica beneden wilde slapen en Amos voor het eerst in zijn leven met de twee honden beneden sliep. Niks geen honden meer boven in de slaapkamers, dat was wel even wennen voor ons en Amos verdroeg ineens de anderen bij zich. Weer een heel andere balans in de roedel!
Gaspar vond alle honden leuk alleen was dat niet altijd wederzijds omdat hij in zijn enthousiasme te onbesuisd op andere honden af ging. Maar Amos kon het goed hebben van hem en Gaspar daagde hem regelmatig tot een flinke sprint uit. Op zijn oude dag rende Amos meer dan ooit en bleek het nog als de beste te kunnen.
Sally
April 2012 kwam bange zwarte Sally, een galgomeisje erbij. We wilden voor Gaspar een windhond erbij omdat hij aan rennen en spelen met Amos en Chica niet genoeg had. Binnen een week werd zij voor ons totaal onverwacht loops. En dat gaf weer een heel andere balans in de roedel! Sally verkoos Amos tot dekhengst en dat bleek hij ook nog op zijn oude dag zeer goed te kunnen ondanks zijn sterilisatie. Sally mocht bij hem in de mand, op de bank half op hem liggen. Had hij nog nooit van een hond getolereerd, maar Sally kreeg het allemaal voor elkaar. En ik weer vier weken op de bank slapen om de wulpse dame met haar twee mannen ’s nachts in het gareel te houden. Het resultaat was dat er na vier weken nu vier honden probleemloos beneden sliepen met een verdraagzame Amos! Wat verschillende honden een totaal nieuwe balans in de roedel kunnen brengen.
Sally en Gaspar werden twee heerlijke renmaatjes en Chica deed er hard aan mee. Chica is een heel ondernemend meisje en Sally volgde Chica daarin. Eindelijk kon Chica met twee andere windhonden op de bank liggen en Amos op zijn eigen plekje.
Afscheid Amos
Februari dit jaar hebben we Amos in moeten laten slapen en was hij de laatste maanden grommiger naar de andere honden toe en vooral Sally moest het af en toe ontgelden. Toch was er na de dood van Amos snel weer een evenwicht in de roedel en trokken de drie meer naar elkaar toe. Zij leken Amos snel vergeten te zijn maar wij niet! En daarom kwam er toch weer een vierde hond bij in juni dit jaar. Amos liet bij ons een enorme leegte achter en met de komst van Monroe, een brindle dame van vijf jaar werd onze roedel weer compleet. Een heerlijk vrije, vrolijke en blije galga die meteen in de roedel werd opgenomen. Een evenwichtige hond die in het begin conditie moest opbouwen maar inmiddels het sprinten op het strand en door het zeewater heeft ontdekt en de roedel aan stuurt met het rennen. Ze hebben nog nooit zo hard gesjeesd en voor het eerst hebben we een roedel van vier die allemaal tegelijk kunnen rennen, zonder muilkorven en daarna tevreden met elkaar en tegen elkaar bankhangen. Een heel nieuwe balans in de roedel en wat een blijheid geeft iedere nieuwe hond weer in je huis. Bijzonder is het dat je een hond op de website uitzoekt met een kort verhaaltje, een eigen geschiedenis, dan komend in een bestaande roedel en dat er toch weer een nieuwe balans ontstaat.
Het is geweldig om te zien hoe de honden zich aanpassen aan de nieuwe situatie en je als “leader of the pack” voor een uitdaging staat om evenwicht te creëren. Het heengaan van een hond heeft iedere keer weer een enorme impact op je maar een nieuwe hond erbij geeft gelukkig hernieuwde energie en uitdagingen. En als dan het hele span weer tevreden en in balans in je huis ligt, voel ik me intens gelukkig. Ja, balans in de roedel geeft balans in jezelf en omgekeerd!
Marjon van der Burgt
Hier is een prachtig strandfilmpje van de hele roedel, gemaakt door Roos van der Burgt:
Teken de petitie tegen de jacht met galgo’s en podenco’s!
50.000 Spaanse galgo’s (windhonden) worden jaarlijks gedood dan wel in de steek gelaten. Podenco’s wacht vaak hetzelfde lot. De massale dump vindt jaarlijks plaats in februari. Spanje is het enige land in Europa waar de jacht met honden toegestaan is, waarbij de hond zelf de prooi opjaagt en doodt. Veel honden worden geadopteerd in Europese landen, maar dit is uiteindelijk geen oplossing voor het probleem. De jacht zelf moet verboden worden. Februari nadert: teken daarom nu de petitie om de Spaanse overheid op te roepen de jacht met galgo’s (en podenco’s) te verbieden!
Klik hier om de petitie te tekenen.
Broken Spirit
Karen Soeters maakte samen met Monique van Dijk Armor en Estefanía Pampín Zuidmeer de documentaire ‘Broken Spirit – The Galgo’s Last Run’, over het lot van de Spaanse galgo. Bekijk de documentaire hieronder:
©AnimalsToday.nl
