Precies 3 jaar geleden zat ik in Spanje, poep te scheppen in een shelter (Scooby), omringd door voornamelijk galgo’s in allerlei kleuren en formaten. Een aantal maanden daarvoor had ik de stap genomen om iets meer te doen dan alleen maar kijken naar die zielige snuitjes die aan het wachten waren op een gouden mandje. Mijn vriend had ik nog steeds niet kunnen overtuigen dat het leuk zou zijn om een tweede (wind)hond in huis te nemen, dus dan moest ik maar op een andere manier iets kunnen doen voor deze honden.
Ik heb mij aangemeld als vrijwilliger bij Stichting Greyhounds in Nood Nederland en eigenlijk gelijktijdig heb ik mij bij Scooby aangemeld om een week als vrijwilliger langs te komen. Dat gebeurde uiteindelijk in februari 2014, 3 maanden zwanger en alleen vertrok ik naar Spanje. Het was een unieke ervaring waar diverse emoties de revue passeerden.
Django
Eenmaal terug in Nederland had ik het gevoel dat ik mijn reis niet kon afsluiten. Ik heb toen na veel gesprekken mijn vriend zo ver gekregen dat er toch een galgo in huis mocht komen. We kozen voor Django, een zwarte reu. Op de site stond dat hij een beetje angstig was, maar wij hadden een hele stabiele (oude) greyhound in huis dus ik had er alle vertrouwen in dat het wel goed zou komen.
Bij aankomst in Nederland bleken er meerdere zwarte reuen op het transport te zitten, maar er was er maar één die zich niet liet pakken, dat bleek onze Django te zijn. Onze Django bleek niet een beetje, maar behoorlijk erg angstig te zijn. Er werd dan ook direct een tuig aangeschaft zodat we hem dubbel konden aanlijnen.
Thuis kroop hij gelijk bij onze greyhound (Steve) in de mand, vanaf de eerste seconde was hij zijn steun en toeverlaat. Django was bang, heel erg bang. Hij durfde in eerste instantie niet eens te gaan liggen om te slapen, en dat na een reis vanuit Spanje naar Nederland! Staand, met zijn hoofd op de salontafel, dutte hij af en toe in. Pas na een paar uur durfde hij bij Steve te gaan liggen. Als wij hem wilde aanlijnen vloog hij door de kamer, maar omdat Steve liet zien dat het leuk was om naar buiten te gaan, ging Django ook snel inzien dat het niet erg was om aangelijnd te worden, want dit betekende naar buiten gaan. Stukje bij beetje, met veel hulp van Steve en geduld van ons, trok Django bij.
Django ontpopte zich steeds meer tot een ontspannen en vrolijke hond.
Sophie
Totdat wij zijn maat moesten in laten slapen. Zoals we vaker zien bij galgo’s hebben sommige moeite met alleen zijn, dit zijn ze niet gewend. Vaak hebben ze in een roedel bij een jager geleefd en vervolgens in een shelter zitten ze weer met meerdere honden bij elkaar. Django zette het iedere nacht op een hartverscheurend huilen. Gelukkig zat er op dat moment een galgo teefje in de buurt in de opvang, dus binnen een week had Django weer een vriendinnetje (Sophie).
We proberen iedere dag lekker aan de dijk te lopen, waar ze heerlijk samen met elkaar kunnen rennen en spelen. Ze zijn zo op elkaar ingespeeld en dat is voor mij iedere keer weer een genot om naar te kijken. Het is fijn om in ieder geval 2 honden uit die ellende weggehaald te hebben zodat ze kunnen genieten van het leven, zoals het hoort.
Het idee dat er ieder jaar weer zoveel van deze ontzettend lieve honden afgedankt worden omdat ze niet geschikt zijn voor de jacht maakt mij verdrietig. Ik hou de hoop dat alle acties tegen dit leed ooit zullen resulteren in het afschaffen van de jacht in Spanje, want galgo’s zijn niet alleen maar heel erg snel ze zijn ook bijzonder lief, en alleen daarom zouden mensen galgo’s moeten hebben/nemen.
Django is geadopteerd via Greyhounds in Nood Nederland
Teken de petitie!
50.000 Spaanse galgo’s (windhonden) worden jaarlijks gedood dan wel in de steek gelaten. Podenco’s wacht vaak hetzelfde lot. De massale dump vindt jaarlijks plaats in februari. Spanje is het enige land in Europa waar de jacht met honden toegestaan is, waarbij de hond zelf de prooi opjaagt en doodt. Veel honden worden geadopteerd in Europese landen, maar dit is uiteindelijk geen oplossing voor het probleem. De jacht zelf moet verboden worden. Februari nadert: teken daarom nu de petitie om de Spaanse overheid op te roepen de jacht met galgo’s (en podenco’s) te verbieden!
Klik hier om de petitie te tekenen.
Broken Spirit
Karen Soeters maakte samen met Monique van Dijk Armor en Estefanía Pampín Zuidmeer de documentaire ‘Broken Spirit – The Galgo’s Last Run’, over het lot van de Spaanse galgo. Bekijk de documentaire hieronder:
©PiepVandaag.nl
Strijd mee tegen dierenleed!
Related posts
1 Comment
Comments are closed.
Wéér zo’n prachtig verhaal, ik hou ervan !